We kenden in Europa al melkplassen en boterbergen. De opvolger van Steve Jobs, Tim Cook, zit in Cupertino (California
) op een cashberg. U leest het bedrag best nog even. Wie 5 jaar geleden wat spaarcenten in Apple belegde, heeft vandaag al een return van 547% gehaald. En het koersdoel welk recent gehanteerd wordt bedraagt minstens 700 USD en meer. De iPad vindt namelijk ook zijn weg naar de bedrijven, naar de scholen, en ga zo maar door.
En dus kiest Tim Cook, om in de komende 3 jaar zowat de helft van die cashberg aan de aandeelhouders uit te keren (en dat is voor het eerst in meer dan 15 jaar). Maar in diezelfde periode zal diezelfde berg natuurlijk ook weer aangroeien. Prognoses schatten dat die in de komende 3 jaar weer zal verdrievoudigen… Straf toch. De kracht van innovatie.
Zoveel jaar geleden stond Apple (toen ze Steve Jobs aan de deur zetten ook), aan de rand van de afgrond. Ze haalden enkele jaren later de man terug. Hij omringde zich met zeer performante mensen, sneed het vet er af, herdacht de strategie, en sindsdien…
Zoals ik al enkele keren schreef: reculer pour mieux sauter. Het is een extreem voorbeeld om een punt helder te maken. Een organisatie (en dus niet alleen een bedrijf) wordt succesvol door innovatie, door een heldere strategie, en een beleid dat in de dagelijkse werking met veel geduld die strategie vervult. Wat wil dat zeggen? Dat betekent dat je niet REAGEERT als iets gebeurt, maar integendeel anticipeert, en je leert NEEN zeggen als je een richting koos waarvoor je koos. Ook in de non-profit zie je dergelijke voorbeelden. Je hebt een handvol mensen nodig die in staat zijn een strategie te bepalen om met passie een visie te delen met de leden.
Wie kinderen moet opvoeden, weet dat dit ook klopt: inconsequent gedrag leidt tot anarchie. Mensen zoeken in organisatie houvast. Hoe kunnen ze dat? Door overtuigd te geraken van de doelstellingen, doordat ze doordrongen worden van de visie van die organisatie, en omdat ze natuurlijk succesvolle voorbeelden zien. Maar ook (en vooral) consequent gedrag van zij die de lijnen uitzetten.
Wie zondigt tegen zijn eigen regels, die krijgt uiteindelijk het gelag gepresenteerd. Dat is van alle tijden, en geldt dus voor alle omgevingen waar mensen verondersteld zijn samen te werken. De doelstellingen zijn natuurlijk compleet verschillend. Een gezin hoeft primaire geen winst te maken, een belangenorganisatie ook niet. Een schuttersmaatschappij ook niet…
Als er enkele lezers zijn die snappen waar ik naartoe wil, dan ben ik al tevreden… 
Het vergt moed en de juiste mensen om es zaken te durven herdenken. En die mogen geen schrik hebben als ze niet op korte termijn daarvan resultaat zien. Want dat hebben ze namelijk noch een visie, en dus zeker geen strategie. Hebben ze dat wel: dan kunnen ze rustig bouwen aan een succesvolle toekomst. En daarvoor heb je geen shocktherapie nodig: wel veel geduld, en vooral dus een visie op lange termijn… Waar zijn die witte raven? Ik zie tegenwoordig vooral grijze muizen, en kuddedieren. Misschien omdat ik op het platteland woon?
Of zou er toch iets schorten?
Geniet van een stralende zonnige dag verder… En als het even kan: gooi die paardenbril de vuilbak in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten