Hoewel ik gisteren verleid werd om mijn sportactiviteit de
s avonds te laten vallen (de liefde van –een meerderheid van- de man, zou door de maag gaan nml… 
), maakte ik van mijn maag een steen (wat met een gastric bypass overigens eigenlijk een koud kunstje is 
) en besloot toch maar wat te gaan bijtrainen, en dat voor het eerst met de 2013 HOYT Tribute. Uiteraard wist ik OOK dat die heerlijk zelfgemaakte friefjes niet allemaal zouden verorberd geweest zijn, dus het weze duidelijk: ik wedde op 2 paarden tegelijk. Een weloverwogen beslissing dus… 
Een leuke ervaring, zonder twijfel. Hoewel ik pas met een 3 kwartier ‘retard’ de ledentraining bij A3 kon aanvangen, en de eerste pijl met de HOYT Tribute kon beginnen vuren, genoot ik vanaf schot 1. Zonder meer een vernieuwing, weliswaar zit die in de details. Zonde dat de XT3000 is verdwenen, want de handle is prachtig vernieuwd, maar die ZR200 limbs blijken allicht toch een bewuste keuze: de band is iets nauwer, maar de boog trekt bijzonder soepel, en met –gelukkig- opnieuw een Pro Fit grip, tevens een axle-to-axle van liefs
t 45”, en dat gecombineerd met de treklengte die ik hanteer (33”): super gevoel. Vanaf het eerste schot was ik al ter plaatse. Het 2de was al raak. En op het restant van de avond eigenlijk maar 2 ‘patat-scheuten’ gedaan, die dan bovendien geheel te wijten waren aan de schutter zijn deconcentratie… Het is genoegzaam bekend dat er natuurlijk veel tussen de oren van de schutter zit, als er al es iets fout loopt, maar niettemin: als de match tussen het gebruikte materiaal het de schutter/manier van schieten niet aangepast zijn, dan kan je lang blijven sukkelen. Of je resultaten zullen minstens onregelmatig zijn (én blijven). Nu goed: veel heeft natuurlijk met inzicht in dat materiaal te maken ook: éénoog is ook koning in het land der blinden natuurlijk. Nochtans, als je het advies van de fabrikant even bekijkt: HOYT heeft in hun gamma compound-bogen slechts 1 model welk is ontworpen voor de zgn. fingershooters. En wat doen wij schutters van de staande nu precies? Juist ja…
Vaak worden dan al es argumenten gebruikt als snelheid etc… maar eigenlijk is dat een valse discussie. Je ziet nog weinig tot geen jonge schutters opgroeien door voorbij het oog te trekken, en dat heeft dan weer zijn oorsprong in de initiatie die onmiddellijk met compound begint. Wie al es de traditionele boog hanteert, weet ook dat ie snelheid moet halen door maximaal de treklengte te benutten. En dat is elementaire fysica trouwens. Ik kan dat zelfs bewijzen. Ervanuitgaand dat we pijlen gebruiken van een zelfde gewicht, zal mijn pijl die vertrekt uit de Tribute (op 33” getrokken) sneller boven zijn dan de schutter die met een Vector TURBO schiet op een treklengte van 26”…
Ik kan die (wetenschappelijk onderbouwde) berekening hier zelfs es maken, maar het komt hier op neer: de geafficheerde FPS van een boog, is gemeten (ik heb het nu niet over het gewicht van de pijl, gelet dit in onze vergelijking geen variabele is) op een treklengte van 28”. Elke inch verder, levert je 10 feet per second meer snelheid op. Maar omgekeerd verlies je er evenveel als je korter aantrekt… Nemen we in bovenstaand voorbeeld dus het ATA-standaard gewicht van een pijl, en neem aan dat we daarmee op staande zouden schieten, dan zal mijn pijl een snelheid halen van 324 fps, terwijl de schutter met de Vector TURBO het met 320 fps moeten doen…
Bon, tot zover deze lezing… 
Mensen worden natuurlijk al te vaak beïnvloed door nog andere factoren wanneer ze materiaal uitkiezen: en dat is emotie zoals design, of invloed van schutters die ze bewonderen, en ga zo maar door. Een zeer verstandig leidmotiv is deze waarheid: emotie leidt tot actie, het is echter ratio die leidt tot conclusies! En het gros van de handelaars in die materialen, spelen natuurlijk in op dat eerste. Want luisteren naar wat de klant precies van plan is, of hoe ie schiet, wordt niet eens gevraagd, of in elk geval veel te weinig. Als er maar verkocht wordt. Maar dat is natuurlijk, zoals in alles, veel te kortzinnig. Diezelfde handelaars zullen ‘in the end’ opgescheept zitten met ontevreden klanten. Nu goed: een consument laat zich van nature ook graag bedriegen, ook dat is een waarheid als een koe. En het ergste is: ze zijn er dan nog zelf de oorzaak van. Niets is sterker als signaal in verkoop als het neen-zeggen. Wellicht is men al bang als men niet ingaat op wat de klant in zijn hoofd heeft zitten, helemaal niks te verkopen, en dat primeert nu éénmaal. En toch zal het op langere termijn niet lonen. De maaksector zonder diensten is namelijk ook hulpeloos verloren. Zelfs onze politici blijken die boodschap te hebben begrepen ten andere nu ze bezig zijn met de reconversie na het debacle Ford Genk.
Maar goed: dit leidt ons te ver: intussen is de helft van de lezers al afgehaakt , maar geen erg, uiteindelijk schrijf ik voor dezen die nog iets willen opsteken, of minstens om hier en daar al es een extra vraag te doen opborrelen in hun hoofden. Of ook helemaal niets (voor mij is schrijven een ontspanning, en verzet mijn zinnen, om me straks weer met vernieuwd inzicht op andere zaken te concentreren, vergeef me dit eigenbelang dan even). Niettemin ontwaar ik een goeie trend, ook bij onze jongere schutters. Je ziet stelselmatig dat die korte jachtboogjes afgezworen worden, en er wordt gekozen voor langere bogen… Dat is een goeie evolutie, vooral voor hun plezier op termijn. En dan heb ik het over de staande wip natuurlijk. Nu, je zal kerels als Reo Wilde ook niet zien schieten met die jachtbogen. Ook voor doelschieten zie je een ander design. Die langere bogen groeperen beter, zijn stabieler, etc… Zo’n kleine prutskes als een Vector zijn ontworpen voor jagers: dient licht te zijn, en wendbaar. Kwaliteiten die we absoluut niet nodig hebben op staande, noch op doel bv… Een Amerikaanse Hummer zie je ook al es over de biljartlakens van autostrades rijden: die geraken daar ook op vooruit natuurlijk, maar daar zijn ze geenszins voor ontworpen, niet?
* * *
Enfin, een vooruitblik op een weekend waarvan Frank ons al liet verstaan dat waai en water zullen domineren… Het recreatieve sporten zal dus indoor moeten plaatsvinden. Dat plegen we morgen al es te combineren met een museumbezoek, welk ons terugbrengt naar de roots van onze hobby. Zo kan U allicht wel samenpuzzelen waarheen we trekken dan, niet? Zoniet: dan moet u dringend es die kant op: U zal er nog iets opsteken! Althans als de wortels en de geschiedenis rond de hobby die u bedrijft, u interesseert… En eigenlijk zou dat een soort conditio sine qua non moeten zijn, voor wie die hobby/sport beoefent. Zeilen moet je ook leren, een rijbewijs halen vereist ook enige studie, zwemmen gaat ook niet door iemand zomaar in het water te gooien…
* * *
Zondagochtend hebben we andere plichten te vervullen, of toch minstens ondergetekende. De jaarlijkse sectorale vergadering gaat door, en dan krijgen we misschien een blik op de plannen van onze federatie voor komend jaar, hoewel ik het vorig jaar alleen maar kon ervaren als een administratieve plichtpleging. Dit jaar is echter voor ons speciaal, gelet we, naar aanleiding van de keuze van een vaste schutterstand, onder een andere sector komen te ressorteren. De voor sector 2 aangekondigde agenda poneert in elk geval al enkele onderwerpen die mij a-typisch lijken, maar ten zeerste interesseren. Hopelijk zijn er velen die die mening delen, zodat de vergadering zelf inderdaad een aanzet tot een boeiende constructieve discussie kan zijn. Kleine stapjes, weet je wel, ik schreef daar eerder al over. Geen revoluties, maar evoluties.
Zonder evolutie, ziet het er namelijk alles behalve goed uit voor onze traditionele volkssport. En dat kan toch de bedoeling niet zijn. Maar durft iemand zijn nek daarvoor es uitsteken? Ik vang inderdaad veel zeer goeie intenties op… maar zoals hierboven al gesteld: intenties zijn emoties, enkel ratio zal leiden tot conclusies. En finaal dien je die wel te nemen, of je komt finaal in een situatie dat het 5 na 12 wordt, en dan is een ommezwaai quasi onbegonnen werk. Wie echter conclusies durft te trekken uit de voorbije 2-3 jaar, die zal echter met de neus op de feiten, alleen maar kunnen vaststellen dat we al 12u voorbij zijn… Het is mijns inziens nog net geen 5 na 12. Net niet.
Het zal echter wel een illusie zijn te denken dat 2013 het jaar van de ommekeer wordt. De toch wel relatief veel stemmen die ik hoor die indirect voor die ommekeer pleiten, zullen vermoedelijk ondergesneeuwd worden door het verstikkende van ultra-democratie. Net zoals ons land in se onbestuurbaar is geworden. Omdat er te lang gewacht is met fundamentele keuzes te maken. Wie Philippe Moureaux aan het woord hoorde in Reyers Laat eerder deze week (en die zit politiek gezien zeker in een onverdacht kamp, wat dat betreft), zal mij gelijk moeten geven. Ooit toch…
Wie benieuwd is: die kan dat hier nog es herbekijken…
Ik ben al blij dat wijzelf met ons groepje bewuste keuzes hebben gemaakt. En daar mag elkeen zich goed bij voelen. Dat duurt ook het langst. Je eigen vrijheid is daarbij beperkt tot het schenden van de vrijheid van een ander, dat dragen we hoog in het vaandel, of moeten we minstens hard over waken. En een kloppend hart voor ons jong talent. Laat het ons in de eerste plaats dus inderdaad plezant houden, de rest komt dan vanzelf en je leert zeer veel relativeren ook. Wat niet wil zeggen dat ons niet moeten inspannen/wapenen om in de val te trappen. Maar we weren ons in elk geval…
Zie, na een drukke week, en nog enkele noten te kraken, kan bloggen al es louterend zijn. En ik die dacht het even bij een korte voorbeschouwing van “het weekend ahead” zou houden…
Als al even aangeraakt, wat hierboven is geschreven kan evenzo gelden voor de diverse federaties/bonden die onze boogsport rijk zijn. Kan, ik zou beter zeggen: MOET. Dan kan je wel zeggen dat alles op vrijwilligers draait (al is dat soms ook met een korrel zout te nemen), dat is absoluut geen excuus voor welkdanige organisatie ook om GEEN visie en strategie te hebben. Ik stel vandaag vast dat ELKE organisatie zich beperkt tot regelneverij. Iedereen heeft statuten, en procedures, en reglementen. Maar wat me telkens ontbreekt als ik ze lees: een visie. Of als ze er al instaat, dan wordt ze nauwelijks nog gerespecteerd (wegens allicht niet eens gekend). Als vaker: je kan veel leren uit je (eigen) geschiedenis, niet?
Terwijl Wim alles in goede banen poogde te leiden onder wip, werden we namelijk op dergelijk lekkers getrakteerd. Ook Glühwein voor de liefhebbers stond op het menu. Onzen Tom is een omnivoor, dus die speelt ook alles binnen natuurlijk… 