vrijdag 30 augustus 2013

Change management…

De verleiding is zo groot… Mensen nestelen zich in een positie en of gewoontes. En voelen zich daar veilig. De zogenaamde comfortzone. Het is dan ook voor de meeste mensen enorm moeilijk (om zelfs niet te zeggen onmogelijk) daar uit te treden. Waarom? Dat veroorzaakt stress. Zo gaat dat nu éénmaal. Met alles in het leven. Met een grote bocht om een probleem heen lopen, dat verkiest een overdonderende meerderheid.

Die mensen hebben dan ook meer dan een neiging om elk flard van element dat hun positie in die comfortzone (al is het van ver) bevestigt, meteen aan te grijpen om die stellingname te blijven verdedigen. Er mogen nog 100x zoveel feiten zijn die hen tegenspreken, die ene die ze gelijke geeft (de uitzondering dus), is al voldoende om in die comfortzone te blijven.

Allemaal heel heel menselijk. Dus mij ga je nooit een steen zien gooien naar die mensen. Ik ga wel hun gedrag in vraag stellen. Maar vaak zijn ze te lang in die zone blijven zitten om er überhaupt nog uit te IMG_3708stappen.

Wat mij de laatste weken is opgevallen: er zijn merkelijk meer mensen die uit die comfortzone willen stappen, maar niet weten hoe, of nog meer: niet durven. En dat is een verrassing voor mij. Meer nog: het geeft me zelfs nog meer energie de ingeslage weg verder te bewandelen. Er is hoop, en meer dan dat zelfs.

Een oproep dus: zet die ego’s aan de kant. En help de komende jaren iets moois in stand houden. Alle krachten zullen nodig zijn, wees gerust. Er is trouwens niks krachtigers en nobelers dan toegeven dat je fout bent: dan pas toon je ook welke grote meneer je bent. Je kan je niet voorstellen welke impact zoiets geeft. Tot je het doet. Ik sta op de eerste rij om dat zowel te bevestigen (want ik deed dat zelf al regelmatig), maar zeker ook om het te ondersteunen.

De hand staat uitgestoken: wie grijpt ze..?

donderdag 29 augustus 2013

Hoe tevreden een mens kan zijn, met de schijnbaar kleine dingen in het leven…

Het is iedereen duidelijk: zonder dat we het exact weten, zijn we maar een beperkte tijd op onze aardbol actief. Wat we hier precies doen, dat weet eigenlijk niemand goed. En toch maken we er het beste van, elk op zijn/haar manier.

Velen engageren zich, en zetten inititatieven op poten. Je zou je kunnen afvragen waarom ze dat doen. Passie allicht?

Ik zag afgelopen weekend veel passie. Een minderheid bleek authentiek, maar het is meer dan hoopgevend dat tenminste die minderheid er nog is. Ze steken tenminste nog hun nek uit, en met als logisch gevold at ze per definitie de wind van voren krijgen, want kritiek geven is zo gemakkelijk als je aan de zijlijn staat.

Met onze kleine groep, krijg ik de indruk dat we meer en meer kunnen doen bewegen. Een werk van heel lange adem, dat wel. Maar onderschat de kracht van passie niet. Wij deinzen er namelijk niet voor terug onze bende alleen in de diepte te verbreden, en niet in de breedte. Dat laatste is namelijk iets te gemakkelijk. Ik schreef het al meermaals: reculer pour mieux sauter. Wij hebben al van in de beginne een duidelijk strategisch plan. Dat biedt ons de luxe al regelmatig es tegen de stroomin te varen. Waarom? Omdat ons kompas een goeie weg aangeeft. Je moet al es door de woenstijn om het beloofde land te bereiken. En die tocht door de woenstijn kan zijn tijd nemen. Wij zijn daartoe in elk geval bereid.

Bij leven en welzijn zal U onz frappatsen dus nog een tijd je moeten ondergaan. Maar vergis U niet: onze doelstellingen zijn meer dan nobel. Wie niet akkoord is: die mag dat uiten, maar we gaan meer dan ons best doen om consequent (zonder te verstarren) ons plan stap voor stap uit te voeren.

Hoe meer er ons enthousiasme zullen delen, hoe beter!

 

IMG_2914

dinsdag 27 augustus 2013

Uitstel is geen afstel!

Et voilà, hier zijn we weer! Enfin, goed, we zijn eigenlijk nooit weggeweest, zeker niet voor wie onze Facebook Fanpage volgt. Doen zou ik zeggen, want stilzitten doen we zeker niet!

Met diIMG_3702t bericht hou ik het vrij kort, althans dat is bij aanvang van dit schrijven in elk geval de bedoeling. We hebben zeer intense 14 dagen kunnen beleven, met enkele prachtige tornooien, Jeugdcriteria, en tot slot als kers op de taart het E.K. Boogschieten op Staande Wip te Tervant.

We onthouden vooral de prachtige prestaties van onze jeugd: zowel op de tornooien als het E.K. en niet in het minst hun ingesteldheid/blijheid naast de sportieve prestatie.

Er komt weer een drukke periode aan, voor wie het nog niet moest weten, nl. onze 2de nazomertornooi op 3 wippen met 45 schoten op blokken per schutter, en dat INTEGRAAL ten voordele van de Vlaamse Liga tegen Kanker (http://bit.ly/ICE_Events). We spannen ons daar uitermate hard voor in. En met succes, met we noteren nu al meer dan 50 teams die meedoen, en we komen feitelijk data tekort. Anderzijds zijn we maar een kleine vereniging, dus kunnen we ook niet in het oneindige dagen plannen voor het tornooi. Hoe graag we dat ook zouden doen, want alle opbrengst extra kan alleen maar een serieuze duw in de rug zijn van Kom op tegen Kanker!

En dan komt de herfst al stilaan in zicht. Na ons tornooi geniet we van een weekendje welverdiende rust, en starten we opnieuw onze maandagavonden in de Koude Keuken. Wie geïnteresseerd is om de diverse competities mee te doen, kan zich aanmelden in de Facebook groep waar we al onze aankondigigen doen, evenals de klassementen publiceren. Hou ook nog even De Wipschutter in de gaten dus!

Voilà, kort had ik gezegd, en zo zal het deze keer ook zijn, hoeveel ik ook weet te vertellen… nog even geduld daarvoor… Winking smile