1-2/11/2012 - Allerheiligen, Allerzielen: vikings zijn ook niet meer wat ze ooit geweest zijn…

Ik had het eerder al over de recente ‘feestdagen’, en zal er niet opnieuw over beginnen. Toch kan ik jullie deze prachtige foto, gemaakt door Louise, niet onthouden. Ze heeft echt wel oog voor compositie, keuze van kleuren (in dit geval bewust B/W)… En ze slaagt er veelal in een verhaal te vertellen met een enkele foto. En dat voor een kind van 10 jaar!

Pertinente vragen krijg je ook voorgeschoteld bij het bezoek op een kerkhof, en zeker bij graven waar kinderen liggen. Dat moet haar zo hebben aangegrepen, dat het resultaat bovenstaande foto was. Ontroerend moet ik zeggen. En getuigend van een heel hoog EQ.

Onderwijl, waren copains Kristine, Chris & Patrick naar de namiddagtraining Immer Vooruit. Ze deden er hun best, en hielden elkaar mooi in balans. Wij hielden het rustig thuis. Met nadruk op ‘rust’, althans toch voor de kinderen.

Gisteren herhaalde de geschiedenis zich alweder. Denk aan Noormannen, en Vikings en dies meer… Verder daarop ingaan zou me enkele dagen zoethouden, en finaal voor U als lezer niet relevant. Ik had ‘s avonds wel nood om stoom af te laten, en dat lukte aardig. Henri trof weer raak, Julie en Louise haalden er elk 3 neer (Louise zelfs een kalleken), mama schoot ook al enkele hoogvogels, waaronder K, Z en Hoge… Papa schoot de rest van de 43 punten mee naar de Dullaertweg. Finaal telt voor ons daar ons eigen spelleke. En we hielden het plezant, sportief en spannend… Geslaagde avond, en gedachten es verzet. Dat was de bedoeling, en dat is wonderwel gelukt. En ook Koning Kevin had een schitterende avond ingepland vernamen we uit goeie bron: een heuse video-avond! … van een trouwfeest dan nog . ‘t Moet wel iets hebben, een feest waar je aanwezig op was, es herbekijken vanuit eoa zetel. ‘t Is ne keer wat anders hé…

Naar mijn weerapp voorspelt, zou deze namiddag in onze regio nog een meevallertje zijn, als je even de wind buiten beschouwing laat. Maar goed, liever buitenlucht dan binnen gaan zitten, als je die keus al hebt. Misschien dus ideale gelegenheid om es naar Lotenhulle te trekken? We zien wel. Henri mag in elk geval nog naar een b-day-feestje van een buurmeisje. Zijn namiddagje Wonderlamp zal dus wel geslaagd zijn. Dan nog het obligate badje, bordje, en dan nog wat cosy in de zetel samen. En zo zit die herfstvakantie (met nadruk op herfst) er al weer bijna op.

Ik zie trouwens ook uit naar volgende week, er staat nog wel één en ander op stapel, en het jeukt al nu… De Vikings wezen gewaarschuwd!

Prettig weekend!

29-30-31/10/2012 - Bijschaven technieken, Herfstvakantie (bijna) zonder kinderen - Herdenken van de mensen die ons nauw aan het hart liggen maar ons al (moesten) verlaten…

Het gure herfstweer is duidelijk metafoor voor de traditionele herdenkingsdagen voor onze overleden medemensen. Hoewel de Katholieke kerk dit recupereerde, vindt deze traditie in se haar wortels in de gebruiken van de Kelten. Ook daaruit sproot het ganse Halloween-geweld welk ons overspoelde de voorbije jaren vanuit Angelsaksische hoek. Gevolg van globalisering zeker? En geef toe: hoe huichelachtig is het bezoek van begraafplaatsen tegenwoordig eigenlijk niet geworden? Je zou vaak denken dat het eerder een ‘kijk-eens-naar-mij’-show is geworden. Niets voor mij, want absoluut niet waarachtig. Wie dierbaren verloor, en daar echt om geeft, heeft geen ‘feestdagen’ nodig om die te herdenken. Dat doe je in je dagelijks leven, en vaak is je eigen karakter er mede door gevormd, wat dus zorgt dat het zeker deel is van je eigenheid. Een pot chrysanten op een graf gaan plaatsen, is dus verworden tot een ritueel, en tegenwoordig afgegleden naar een halve modeshow. Triest. Wat hebben ‘verplichte nummertjes’ nog te maken met waarachtigheid? You tell me!

In mijn eigen familie heb ik helaas al meerdere mensen moeten verliezen, en maakte dat overigens wel zeer bewust mee. Helaas zou ik zo zeggen, of misschien net niet. De eerste tik was het verlies van mijn grootvader Michel. Dat kwam al hard aan, en ik was nog een tiener. En klein decennium later kreeg ik al een 2de klap, en dat was eerder een uppercut. Ook mijn vader overkwam het noodlot. En zelf was ik nog net geen 21 jaar. Man. Was dat een klap. En die zinderde letterlijk en figuurlijk meerdere jaren na. Ik romantiseer trouwens niets. Mijn vader was, net zo min als ikzelf, perfect. En toch kreeg ik veel mee. Hoe ouder je wordt, hoe beter je dat beseft. Hij leefde ook in een ander tijdsgeest dan wij nu, maar er waren toch enkele waarden die hij ons meegaf waar hij uitermate consequent in was, mede ingegeven door een hard arbeidsethos. Ik kreeg er –deels onbewust allicht- een serieuze dosis van mee… Mijn vader (net zoals zijn ouders) gaf niet op als ie aan iets begon. En poogde immer te perfectioneren. Dat betekent veel, want eigenlijk wil dat zeggen dat je inziet dat je fouten maakt. Hij zei dat nooit met zoveel woorden (ook eigen aan die tijd toen natuurlijk), maar door zijn daden zag je natuurlijk wel dat hij het inzicht wel had. Er is een groot verschil met koppigheid namelijk, er durven er al wel es het een met het ander verwarren. Dat betekent vaak dat ze zelf niet in staat in te zien dat ze fouten maken. Wat je namelijk in een ander ziet, is vaak het gevolg van hoe je zelf in elkaar steekt. Wie eerlijk is met zichzelf, en die oefening al aandurft, zal dat inzien. Wie er blind voor blijft, die zal koppig en verzuurd achterblijven.

Laat ons hopen dat ik minstens erin slaag alvast enkele van die waarden, aangepast aan onze tijdsgeest, mee te geven met mijn kinderen. Maar waarom ook niet met mensen rondom mij? Het begint allemaal met zelfrelativering. Dat betekent hoegenaamd niet dat men niet ambitieus mag zijn (dat is trouwens geen vies woord, maar een wervend en geëngageerd woord! Althans voor zij die het inzicht al hebben). Ambitie voor die blinden is synoniem van hoogmoed. Aan die mensen is dus nog heel wat werk. Net als mijn vader kan ik het meestal niet laten daar te pogen iets aan te doen. Neem trouwens maar een oplegger geduld mee als je daar ooit aan begint. En toch: als je na jaren de resultaten daarvan ziet: dan is dat de moeite waard. Maar het is natuurlijk niet de gemakkelijkste weg, integendeel. En tegenwoordig lopen de meesten graag een heel end om, voor die gemakkelijkste weg. Het weze zo. Elk is daarin vrij natuurlijk.

Herfstvakantie zei u? Ja, en neem dat maar letterlijk: de herfst is duidelijk in het land. En de kinderen hebben dan net vakantie. Erger nog: ze zijn nauwelijks thuis: uitstapjes naar oma & opa, een Halloween-feestje, etc… Niet mijn eerste keuze, maar goed. Straks zijn ze weer compleet hier thuis. Meer hoef ik eigenlijk niet.

De rest is, zoals U al begreep, bijzaak.

28/10/2012 - Willebroek (VHV) - Willem Tell Sint-Gillis Dendermonde - Sint Sebastiaan Merendree

De omschakeling van zomer- naar wintertijd al es live meegemaakt? Van zomer naar winter hebben ze je je eigenlijk bij je p**tje: als je zo stilaan de ochtend ziet aankomen, krijg je een tik van een uur terug! Lap. Wie in zijn bed ligt te soezen, zal er niet minder om malen natuurlijk, daar niet van… Maar wat dan te zeggen van bv. de jeugd die op staat gaat en verwacht is om 2u thuis te zijn? Die hebben evenzo pech, want de tijd wordt pas een uur teruggedraaid om 3u ‘s morgens… Pech dan ook voor hen, niet? Wie overigens denkt dat dit soort regimes overal worden toegepast: die heeft het mis. Zie maar op het kaartje hier. Vorig jaar bv. besloten de Russische kameraden geen omschakeling meer te doen. Daar is het hele jaar door ons ‘zomeruur’ geldig. Van mij mogen ze hetzelfde doen, zeker als je bedenkt hoe heerlijk het is om zo midweg juni al vanaf iets over 4u ‘s morgens de eerste vogeltjes te horen fluiten. Ik geniet daar altijd van. Het geeft me bovendien het gevoel een paar uur voor te zijn op de rest van mijn landgenoten…

Merendree – Dopershoek – 13u (68+3)

Er zijn zo van die plaatsen waar je graag heen gaat, zeker als het weer wat meezit. Zo ook de Dopershoek in Merendree. Prachtige landelijke streek, en de aantrekkingskracht van die traditionele open wippen. Dat, en natuurlijk het leuke kader waar ook de kinderen nog gezellig kunnen ravotten, maakt de keuze dan gemakkelijk. Gezegend met heerlijk herfstweer. Wat een contrast met vandaag (en allicht de komende dagen)… Bewolkt, een ganse nacht regen. Enfin, de regenwatervoorraad vaart er wel bij… Hoewel we minstens even goed ons best deden gisteren, was de pak iets minder. Gelet er de laatste 2 rondes al nauwelijks nog vogels op de wip stonden, was het natuurlijk voor de kinderen al geen evidentie meer nog iets neer te halen. Maar goed, niet zo erg: het werd al wat frisser, en we waren lekker vroeg thuis ook dan. Niet getreurd dus! En voor Henri was het ook meer dan genoeg, want hij nog net de buit meedragen… (P.S.: hier zit tevens een lichte dichterlijke overdrijving in…)

Willebroek (VHV) – 13u (65)

ICE Kristine & Chris bleven bij hun in de buurt, en trokken dus naar Willebroek. Zeker ook een stand die méér dan de moeite waard is, evenzo omwille van haar open wippen, en daar bijkomend het plezant folkloristische van zowel de piramide als het handboogschieten. Wieltjesbogen zijn er namelijk evident niet toegelaten. Maar noch voor Kristine en Chris, noch voor mijzelf vormt dat enige hinderpaal. Alleen was ik er deze keer niet bij. Enkele van mijn vrienden-zuiderburen waren er wel, naar ik vernam. Die zullen zich zeker ook niet beklaagd hebben naar ginder te zijn getrokken… Het bleek Kristine haar weekend niet, want ze trok de lijn van gisteren even door, en die was flatline. Maar dat overkomt iedereen natuurlijk wel es.

Willem Tell Dendermonde – 13u30 (86)

Onze leden verdeelden zich zowat over de verschillende landstreken, want ICE Nadia & Wim trokken naar Dendermonde. Daar bleken ook een mooie 86 schutters te zijn opgedaagd, dus allicht ook best aangenaam schieten, zeker als de roepers hun job goed doen. Dan schuift alles vlotjes…

Hoe ze het er daar vanaf brachten, is nog koffiedik kijken. En die woordkeuze is niet toevallig natuurlijk als je Wim wat kent…

* * *

Bon, het moge dan al herfstvakantie zijn, dat mag je niet voor iedereen al te letterlijk nemen. Mijn ‘pauze’ heb ik bij deze gehad. Bloggen is een aardige uitlaatklep, en reset es de hersenhelften. Vaak inspirerend om nadien weer van topic te veranderen.

27/10/2012 - Wintertijd - Gistel ‘on the rocks’ - Gent Ware Vrienden ‘Kalkoentjes’ - Duisburgse Druifjes

Voor zij die het nog niet gemerkt hadden dat de wereld een beetje anders draait vandaag, nog even deze herinnering. U mocht dus vannacht een uur langer werken of slapen (schrappen wat niet past)…

Gisteren beleefden we een fijn dagje, dat terwijl het weer hier aan de kuststreek echt wel winters aandeed. Vreemd dat je dan een goeie 60km verder in de stralende zon kan vertoeven. Dat was althans zo voorspeld. En het bleek nog te kloppen ook. Henri was al volop aan het dromen over het maken van sneeuwmannen… Nog iets te vroeg daarvoor, vrees ik. Maar goed, het zal er toch zo stilaan meer en meer op gelijken: bitter koud, maar bij mooi weer vind ik dat wel charme hebben. Ten andere: dat opent perspectieven om te kunnen schaatsen op de vijver!

Gent Ware Vrienden – Maaltepark – 13u

Alles in acht genomen (en dat is dan vooral de kinderen), leek het ons meest aangewezen naar Gent te trekken: mooi park, mooie accommodatie en een leuke schieting. Een beetje onvoldoende schutters om volledig op 2 wippen te schieten, maar goed. Er werd een mooi compromis gevonden: de natura-prijzen van Wip II werden ingevuld op die wip, en elke even ronde konden we daarop nog schot lossen. Creatief opgelost dus! De kids maakten er ook prachtige natuurfoto’s, blijkbaar nog een talent welk ze bezitten… En vergis U niet: over compositie en belichting is telkens goed nagedacht. Dat verrast me, voor kinderen van die leeftijd… Tof!

Naast uitleven in het park, konden ze ook af en toe een poging wagen op de wippen. En ze deden dat best goed, maar het geluk was deze keer niet aan hun zijde. Henri paste nog het meest de wip, maar mist net een ietske power om een vogelke nr.1 eraf te krijgen, vrees ik. Maar in elk geval: als gisteren al geschreven: straf dat ie intussen zonder hulp zijn boog opentrekt (vasthouden moet ik nog, maar niemand moet nog bijtrekken). En dat zint hem blijkbaar wel, want hij doet het echt best goed! Nu, zowel Julie als Louise ontbeerden datzelfde geluk. Het was deze keer voorbehouden voor mama en papa. Laat het ons zo samenvatten, de komende weken zal de vaste omzet van de onze favoriete slagerij waar we wekelijks ons kalkoentje halen, een beetje dalen… By the way: de ene helft van de Coco’s die aanwezig was, bleek bij nazicht van het lotingsblad NIET lek te zijn, spijts wat U al moge gehoord hebben…

Bon, ‘t was een heerlijke namiddag, we waren niet ver, mooi weer, vroeg thuis… En na het avondmaal nog een filmpje op TV: die welverdiende vakantie bleek aardig ingezet…

Duisburg – Druivenschieting – 13u30

Onderwijl waren andere ICE’ers al iets verder getrokken naar het binnenland, m.n. naar Duisburg: Nadia, Kristine, Wim & Chris hadden hun weg naar ginder gevonden. Er stonden naar aloude traditie heerlijke pittige blauwe druiven op de wippen. Nadia schoot alvast raak, evenals Wim die een Kalle neerhaalde. Kristine & Chris bleken iets minder fortuinlijk, maar zullen daar geen mindere namiddag om gehad hebben. Wellicht scheen ook daar de zon, zowel buiten als in de harten…

Dayka tenslotte? Die trok naar een feest in het Gentse, getuige haar fantastische outfit. Stephanie & Tom trokken uiteraard ook mee naar ginder…

Voor vandaag wordt schijnbaar weer wat van hetzelfde weer voorspeld. ‘t Slechte komt eerst van over de kust, hoewel het er nu best mooi en open uitziet. Frank zijn oordeel daarpas op Radio 1 (bevestigd door de app op mijn smartphone) was echter hard… Alweer zal het in het binnenland beter toeven zijn dan hier. En de vakantie blijkt niet zoveel goeds in petto te hebben voor de kids. Vanaf woensdag zou het weer al serieus beginnen kantelen, en wachten ons zelfs heuse herfststormen… ‘t Moet weer lukken!

* * *

Geniet verder van Uw zondag, meer kunnen we U niet wensen!