maandag 2 december 2013

De helaasheid der dingen… of toch niet?

Dezer dagen  haalt kwantiteit het niet boven kwaliteit. We konden enkele toffe dagen beleven (zoals onze eigen ICE Mondays, maar andererzijds ook enkel toffe dagen in het weekend). IMG_4743Eerst hield een hardnekkig virus huis in ons huishouden, en dat verplicht je als snel om wat gas terug te geven, anderzijds ook al es tijdsgebrek, of gebrek aan aangemaan buitenweer. Kou maakt ons niet, maar combineer het met veel wind en nattigheid en dan ontbreekt me de “goesting” snel. Voor mijzelf kan dat nog gaan, maar denk ik dan aan vrouw en kinderen, dan vergaat het lachen je snel.

Gisteren zondag was nog es zo’n prachtig voorbeeld. Vol goeie moed vertrok ons gezin voor een namiddag ontspanning naar St. Amandsberg. Voor de laatste keer op zondag zo bleek dan een dik halfuur. Want: 34 schutters, en dan beslist e.o.a. blinde g*k dat het beter is op 1 wip te schieten. Welaan, wie een wip laat leegstaan, die zou een schorsing aan zijn been moeten krijgen. Nu, het zal zichzelf wel wreken, want meer en meer mensen haken af op die manier, en dat is volledig terecht m.i. …

Je zou dan denken: wijsheid komt met de jaren. Helaas: in deze is het IMG_4748de dwaasheid of meer de verdwazing die stijgt met jaren. En dan verwonderd zijn dat die stijgt recht evenredig met de gemiddelde leeftijd van de deelnemers. De verantwoordelijkheid afschuiven op iets of iemand, is dus fallikant verkeerd en zelfs (bewust) gedaan om verwarring te zaaien. Nee hoor, het zijn de inrichters, zij die verantwoordelijkheid hebben WILLEN (want zij kiezen er zelf voor) dragen, die evenzo verantwoordelijk zijn voor de gevolgen van hun acties.

Hoog tijd dus om de gevolgen van verantwoordelijk ook op te nemen. Je kan namelijk niet van 2 walletjes blijven eten. Verantwoordelijkheid nemen, betekent vooral aan de kar te trekken als het slecht gaat. Als alles rozengeur en manenschijn is, lijken velen verlamd, en zien ze zelfs niet meer verder dan hun neus lang is. Juist: wegens een gebrek aan visie (en dus een strategie). Wellicht wegens gebrek aan inzicht. Wel, in een democratie wordt zoiets afgestraft: maar hier ontbreekt het natuurlijk aan democratie. Soms heeft die dus al es een voordeel… Hoewel we ook daar vaak zien dat men nog liefst kiest voor de weg van de minste weerstand. Liever lui dan moe natuurlijk. Maar dat al dezen die zich daaraan bezondigen, dan maar es ophouden met te klagen. Want de boter ligt integraal op hun eigen hoofd. Er is niks verkeerd met es een inspanning te doen. Integendeel.

Ontmoedigend, dacht u? Helemaal niet. Voor ons werkt dat als een rode lap op een stier: geef ons maar moe dus. Wie kiest voor lui moet niet langer op begrip en steun van ons rekenen. Ever.

* * *