4-5/04/2013 - jarige mama - zieke papa

Wat een baaldagen, die voorbije 2. Het feit dat we nauwelijks buiten kunnen, zal er wel mee te maken hebben. Microben, die huizen binnen. En te veel binnenzitten, daar wordt je dus ziek van. Gisterenavond mezelf toch een beetje geforceerd om alsnog even frisse neus te halen, hoewel ik me er helemaal niet lekker voor voelde. En dat bleek wijs: de buitenlucht, hoewel nog immer koud, deed wonderen. Het verschil met binnen zitten is precies groot. Blijkbaar heeft ook het uitstel van een echte lente impact op het lichaam. De vooruitzichten zijn dan wel niet schitterend voor de komende dagen, maar kom, het gaat de goeie kant op.

Donderdag vierde mama haar verjaardag, maar veel zal ze aan mij dus niet gehad hebben, en ook de kids waren naar een echte boerderij.

Enthousiaste ‘Rie’

Meehelpen met nonkel Dirk gisteren, een ganse dag. En ie was onder de indruk van hun werkkracht. Mooi om horen, niet? Alvast Louise had in de stallen letterlijk bergen werk verzet. En ze deed het ook graag. Julie verkoos de tractor…

Onze Stiga-tractor, die is al naar de dokter. Iets te woest aan de slag geweest allicht, of net iets te enthousiast? Enfin, straks is ie al terug, in opperbeste conditie. Werkelijk een plezier om mee rond te crossen, had ik beter al een tijdje eerder gedaan… Dik 7000m² gras te maaien (de rest is weide, dus dat onderhouden de dieren), op amper 2u: ronduit indrukwekkend.

Gisterenavond dus even de neus gaan ophalen, frisse neus weliswaar, in Tillegembos. En dat was een slimme zet. Hoewel ik me dus had moeten inspannen om me toch tot ginder te begeven. De kinderen waren het al een week beloofd, dus kon ik het ook niet weigeren. Laat ons hopen dat we volgende week vrijdag in iets leuker omstandigheden kunnen gaan ontspannen. Alleen een beetje zon kan wonderen doen…

Geniet van Uw weekend, ik ga het alvast doen. Energie opdoen.

1-2-3 april 2013: Ghyvelde - training Immer Vooruit - afscheid…

Een stralende ochtendzon op paasmaandag: behalve de temperatuur die niet mee was, ideaal om naar buiten te trekken. Ik denk trouwens dat we evengoed tot ginder (Ghyvelde) hadden kunnen zeilen. Er stond namelijk ook een stevige noordooster. Jammer, want ik mag dan al een stevig schot in de vingers hebben met de traditionele boog, ik verkies niet te moeten rekenen op wind. Het was ook mijn 2de keer dat ik de nieuwe Formula ION-X met F7 Long limbs (50lbs) kon proberen, dus veel ervaring had ik er nog niet mee. Maar goed, ik mocht zeker niet ontevreden zijn. Dinsdag kon ik verder tunen en van de 4 geschoten stuks waren er toch 3 juiste. Daarmee ben ik heel tevreden. Ik kan er niet aan doen: de sport beoefenen met de traditionele boog mag dan wel pakken moeilijker zijn, dat is dan ook de uitdaging die ik nodig heb. En net daarom beleef ik er dan ook zoveel plezier aan, zeker ook vanuit sportief oogpunt. Keuze genoeg aan bogen die het me veeeeeel gemakkelijker maken, maar dat is me iets te weinig uitdagend. Ik kan me er wel es mee amuseren, maar sportief gezien haal ik er amper voldoening uit, net omdat het finaal een stuk gemakkelijker is. Het zou trouwens sowieso de traditionele sport te goede komen, maar er zijn te weinig mensen met visie die dat inzien. En helaas dragen ze er dan ook de gevolgen van. Niets erger dan blind zijn voor de problemen, en er dan ook niks aan te doen. Geef toe: we hebben het over traditionele sport als we spreken over staande wip: wat hebben hi-tech termen als RKT-cams, pro-lock pocket systemen en dies meer nog te maken met traditie? Het was een retorische vraag… Schitterend materiaal voor doelschutters, jagers, enz. Maar haaks op de traditie. Dat wreekt zich, in the end. Wie niet horen wil, die zal het finaal wel voelen. Ik snap niet waarom de verantwoordelijken zo laten betijen. Enfin, ik snap het wel: ik heb het in bedrijven al vaker gezien: geen directieven geven die al te streng overkomen, zorgt ook voor een wij-wassen-onze-handen-in-onschuld effect.

Wie het interesseert, zou de analyse van VlaS es moeten lezen, vrij in te kijken op hun website. Eén van de grote pijnpunten in het bestuur van diverse verenigingen, is net het gebrek aan visie en vaak zelfs (het zijn niet mijn vaststelling, maar ik kan ze wel bevestigen) het gebrek aan mensen aan het stuur die voldoende intelligent zijn om daar mee om te gaan… Zo is het nu éénmaal ook. Neem alleen al es voorbeeld aan de diverse affiches die je overal krijgt te lezen: als er maar 3 taalfouten in staan, dan heb je nog geluk. Tja. Vroeger was het inderdaad veel te elitair, maar nu is de slinger net iets teveel in de andere richting doorgeslagen. Er zijn echter uitzonderingen, en net zij zouden een duw in de rug moeten krijgen, niet in het minst door de diverse overkoepelende bonden.

* * *

Terug naar maandag dan: na 3 rondes bleven 3 kampers over voor de koningstitel in Ghyvelde, en JC verdiende het zeker de titel binnen te halen, hoewel het enorm veel kampbeurten vergde. De strakke wind maakte het inderdaad niet makkelijk. Maar daarom niet minder verdiend!

In de namiddag konden we ons met een 30-tal leden nog verder uitleven op 2 wippen. Jammer voor de wind als spelbreken, maar goed, het was aangenaam toeven buiten. Kristine slaagde er in 1 ronde zelfs een klein surpriseke uit de latten te schieten…

Zelf kon ik ook es profiteren van het effect van wind: hoe schiet je anders 5 stuks in 1 keer..? Vier was me deze winter al es gelukt op de peletonschieting in Leuven, maar dit was nog een stapke meer.

Een geslaagde dag dus, en de illustere (maar o zo aimabele Jean) kon er duidelijk niet meer over zwijgen. Je had er moeten bijzijn natuurlijk, maar een beeld vertelt al veel…

Plezier maak je vooral zelf, en door de juiste compagnie te kiezen, niet? Al de rest is bijzaak…

Na een geslaagde recurve-training dinsdagavond, werd bovenstaande nog es in de verf gezet. Vorige week overleed een nonkel van mij, en die werd gisteren ten grave gedragen. Zo leer je (nog maar es) relativeren, of althans, dat zou de bedoeling moeten zijn.

* * *

Geluk, daar moet je ook iets voor DOEN, dat komt niet zomaar in je schoot vallen. Er zijn er te weinig die dat (nog) beseffen. En er is maar amper een generatie overgegaan om enkele belangrijke waarden in een vergeethoekje te duwen. Vreemd hoe alles zo snel kan gaan… Hoopgevend ook: het kan eigenlijk net zo snel de andere richting weer opgaan. All you need is a sense of urgency. En die is er: je moet ze alleen WILLEN zien natuurlijk. Wie niet wil laten betijen, die kan op mijn steun rekenen!

30/03/2013 - Aanvang West-Vlaams Jeugdcriterium - Huldeschieting Jari & Djordy (Zedelgem W.T.) - Meise 2 (VHV)

Vooreerst: aan allen: een Vrolijk Pasen! En wie straks 1 van die 2 miljoen belgen zal zijn die voor TV zullen hangen: geniet van een hopelijk alweer spannende editie van de Ronde Van Vlaanderen!

De ochtend oogde mooi gisteren: veel te koud voor de tijd van het jaar, dat zeker, maar toch die zonnestralen, broodnodige vitamines voor ‘s mensens humeur (evidence-based medicine!). Met Julie en Louise trokken we dus tegen 9u naar de eerste manche van het nieuwe seizoen jeugdtornooien. Locatie: Zedelgem W.T. en zelf mocht ik als trotse vader mijn 2 dochters toch weer op het podium zien. Lachende gezichten in de wagen tijdens de rit huiswaarts dus…

Bravo!

Tot zover de eerste lezing. En eigenlijk houdt hier het echt goede nieuws wel op. In de namiddag was te Zedelgem de Huldeschieting ingepland voor de broers Van Roye (Koning en Kampioen van België 2012 – KNBBW). Er kwamen een beschamende 25+6 schutters op af. Komaan jongens. Of eerder: heren van de Nationale Bond, en meer in het bijzonder dan nog de Nationale Jeugdraad: behalve Freddy (die daar evident als lid van de inrichtende maatschappij was), kwam enkel Hoofdafgevaardigde Gilbert Meeuws opdagen. Ronduit een schande. Ik was op de Nationale Jeugdraad aanwezig, en dan hoor je de loftrompet schallen en vooral ook oproepen tot het stimuleren van de jeugd in onze sport. Zonder jeugd geen toekomst, en daar voelen ze vandaag al overal de gevolgen van. Kijk maar naar de schuttersaantallen. En niet alleen dat: kijk dan es wat er die dag allemaal te doen is: 4 beschrijven op een boogscheut enerzijds, en dan nog een Huldeschieting voor Melissa in Tubize. Ook de maatschappijen zelf hebben dus boter op het hoofd: je wordt verplicht te kiezen. In alle eerlijkheid: wat is dat nog voor hulde dan? Hoe moeten die jonge gasten zich voelen? En wat als het volgend jaar jouw eigen kind is dat op het podium moge staan? Ga je dan pas van mening veranderen?

Veel gehoord argument: geen tijd. Tarara: al es gezien hoeveel volk er op andere sportactiviteiten (neem al voetbal alleen) op zaterdagnamiddag rondloopt..? Beoordeel de mens dus, zoals U mij eerder al hoorde zeggen en schrijven, op hun daden, en niet de ‘ijle’ woorden. Mochten mijn kinderen ooit gezegend zijn het geluk te hebben een kampioenschap van de Nationale Bond te winnen, ik zou het al geen huldeschieting meer durven noemen. Ik zal in elk geval meer dan 2 keer nadenken waarom ik de jeugdactiviteiten op allerhande manieren actief ondersteun, als dat de filosofie is die overheerst. Ik weet wie dit leest, dus knoop het maar goed in jullie oren. En van mij mogen ze alvast al een brief verwachten, zelfs gaat het niet om mijn kinderen. Het speelt eigenlijk geen enkele rol, want dit is een princiepskwestie. Als ik er nog ene hoor klagen dat het achteruit gaat met de sport, en met de interesse van de jeugd (zoals de statistieken jaar na jaar bewijzen): dan krijgen ze een duidelijk antwoord op hun bord.

Bekijk ik het puur sportief: uiteraard was ik tevreden te mogen schieten op 2 wippen met een beperkt aantal schutters: zo heb ik het zelf wel graag, en zeker als ik een nieuwe boog dien te testen. De test werd met glans doorstaan trouwens… Akkoord, het weer zat wat tegen (koud), maar dat was het zo ongeveer. Intussen streden ICE Kristine en Chris in Meise (plein Eikevliet), op een boogscheut van hun deur. En daar deden ze het ook aardig. Een geslaagde namiddag voor de traditionele boogschutters van A.D. ICE dus. En goed voor ons ‘potjen’… Wat we in geldwaarde terugschieten gaat integraal een potje in, en daar trakteren we dan onze kinderen mee (niet alleen ICE-koppels trouwens). We zijn al de kaap van 1000 EUR voorbij intussen. Dat plaats ook onze motivatie in een juiste context: wij willen ons ontspannen, en wat we ‘verdienen’, daar laten we onze jeugd graag van genieten dan. Ze zullen dus binnenkort weeral kunnen geniet van enkele leuke activiteiten. Als dat geen motivatie is voor ons als ouders, niet?

Als uitsmijter: thuis mochten we ook nog een nieuwe bewoner verwelkomen… Een kunstwerk van Luc Deleu. Aan diezelfde juniors om er nu hun eigen stempel aan te geven, want kunst kan reïncarneren. Hier passen enkele felle kleuren bij, vinden jullie ook niet? En om jullie voor te zijn: jaja, er zijn nu toch al 2 varkens thuis…

Geniet van Uw zondag!