20/01/2012 - Le nouveau F7 est arrivé! - GWHV 19u30

Voilà! Mijn verlangen is ingewilligd. Waar ik met de Hoyt F4 42lbs Medium met volle lengte pijlen zo rond de 51lbs bleef steken, heeft de nieuwe F7 50lbs Medium het waargemaakt: ik haal de 60lbs! Hoe ik daar straks mee ga presteren, dat is nog een ander paar mouwen. Het gevoel ermee in boog te staan, dat lijkt me nog immer soepel, en ik heb inderdaad het gevoel vast te hebben wat ik moet. Maar dat kan na verloop van tijd natuurlijk ook wel weer veranderen… Je wordt dat ook weer gewoon. Hopelijk krijg ik dan niet terug het gevoel als de laatste week dat ik echt te weinig in mijn vingers moest vasthouden om comfortabel in boog te staan. Of dat nu wél het geval zal zijn, dat zal ik dus pas vanavond weten. Andere latten, en andere pezen… Het wordt ongetwijfeld toch even zoeken. Dat kan bijna niet anders. En ja hoor: schoonheid tout court: kijk maar naar dat prachtig design van die F7 latten, met dat vol zwart (straks perfecte match met het zwarte HPX handvat) en dan die schitterende pezenset van Eddy Verbiest… Ik voel me gelukkig als een klein kind… Geef toe: het oog wil ook wat, niet? Bon, dat handvat, dat zal niet zoveel veranderen, maar waar ik nu nog mijn weg in dien te vinden, is die paar cm meer in pijlenlengte. Ik sukkel daar wat mee. De huidige XL5 en 7 waarmee ik schiet (maar dat geldt evenzo voor de 8 en de 10) zijn onvoldoende lang naar mijn houding. Ik neig telkens de klopper op het frame te trekken. Een brave Geert uit Zuid-Westvlaanderen zou mij nog aan chinese 5 kunnen helpen (althans, een opkomend tuinman uit het Waregemse heeft me dat minstens wijsgemaakt…), en die zijn langer. De XL11 is ook langer natuurlijk, maar die buis is te zwaar. Die zijn goed voor mijn wieltjesboog, dat wel.

Dat wielenwapen zullen we vanavond maar als reserve meepakken. Ge weet maar nooit dat ik niet onmiddellijk mijn draai vindt… Zoals U las eerder deze week, overleed Phil Bosmans. Bosmans… dat is nu es een achternaam die ik vanavond toch niet wil zien staan op ons puntenblad, vandaar…

Wij mogen het dan al hard hebben: wat te zeggen van onze juniors straks? En zeker die allerkleinste Ruben en Henri… Hopelijk hebben zij vanavond een konijnenpoot in hun zak zitten!

P.S.: Dat Muyters al es iets verkeerdelijk lekt naar de pers, dat wisten we al. Maar onze ‘Bricoleurs’ die ons een heerlijke zondagochtend bezorgden vorige week, die kunnen er ook wat van… Alsof wij Vlamingen nog nooit een piramide hadden gezien! Ik voel hier toch enige communautaire spanning. Lees hier maar…

GWHV – 19u30

Begin daar maar iets tegen te doen. Ofwel is Tom de Wereldkampioen Boogschieten Staande Wip, ofwel had hij zijn dagje… Records werden 3 keer gebroken: met ICE & Friends waren we aanwezig met liefst 13 mannen, vrouwen, juniors en benjamins (Ruben en Henri); Tom schoot het meest aantal punten ooit in onze (weliswaar prille) competitie; en tot slot: we spijsden de boete-kas dan ook met een recordbedrag van 2,50 EUR… En wellicht nog een 4de record: onze 3 ladies schoten allemaal punten, waaronder dan nog 2 hoge! Hear Hear!

In alle geval: geen beginnen aan… Ook de strijd onder de ladies blijft boeiend. En die nieuwe F7-latten? Wel, dat is wat het moet zijn… Vraag maar Rosita hoeveel flessen wijn ze in haar auto (of die van haar chauffeur) mocht zetten…

Morgen gaan we op museum-bezoek!

19/01/2012 - A.D. ICE Ledenschieting 14u30 – Immer Vooruit Ledenschieting 18u30

Een dagje Sint-Amandsberg dus… Marcel werd kampioen deze namiddag door maar liefst 17 blokjes neer te halen in 50 rondes. Op punten, en met 2 blokjes minder, was JP het mees efficiënt…. Elk heb zo wel zijn dagje wel es, niet?

Onze ICE Chis, die begint zo stilaan zijn draai te vinden in het boogschieten met handboog ‘nieuwe stijl’… t.t.z. hij begint het nut in te zien van de lbs van zijn boog iets beter te gaan gebruiken, door langere pijlen te gebruiken. Kers op de taart werd de hoge die hij wist te schieten op de blokkenwip (traditie elke 3de donderdag van de maand)….

Nog en extra kers op de spreekwoordelijke taart was het bericht van Peter dan mijn zwaardere F7-latten eindelijk Oostende hebben bereikt… Zo weet ik morgenochtend weer wat doen…

Komt alles tijdig klaar, dan kunnen we straks (vrijdagavond dus) al es testen wat die extra power nog kan betekenen.

Huiswaarts keren was een hele opgave, maar volledig conform de geldende wetgeving…

Enkele andere wijzers hier, wijzen aan dat het tijd wordt dodo te doen.  Ik denk ze niet te gaan tegenspreken;

Ciao, en tot straks!

18/01/2012 - Moerkerke - Hommage aan mémé Maria

Vorige week dinsdag was het je verjaardag, je werd 92 jaar. Een gezegende leeftijd, zoals ze zeggen. Maar niettemin doet dit afscheid pijn. We blijven achter met een leegte. We zullen je missen.
 
Negen jaar geleden kreeg je een beroerte en raakte je je spraakvermogen kwijt. Niet meer kunnen communiceren met wie je lief was : het maakte je somber. Want welbespraakt was je zeker. Niet groot- of breedsprakerig maar gewoon, graag aan de babbel met je kinderen en kleinkinderen.
Je welbespraaktheid was ook een teken van je intelligentie. Je was een uitstekende leerlinge in de lagere school. Er was door de juffrouw al ter sprake gebracht om je te laten voortstuderen. Maar de tijden waren toen nog anders en je verdere leven speelde zich af op de boerderij, op ’t Eibei.
En dat was je zeker ook : een harde, plichtsbewuste werker. ’s Morgens vroeg uit de veren, hoorde daar ook bij. En dat hebben nonkel Eric en tante Yvonne ook geweten. Want als ze de zondag al eens een half uurke langer bleven slapen, dan durfde je al eens wat meer lawaai produceren met je emmers, als je de kippen en konijnen eten gaf. Samen met pépé heb je nog tot op hoge leeftijd verder “geboerd”. Jullie hadden een grote “lochting” en je voorzag de ganse familie van grote voorraden patatjes, boontjes en prei. Van de “beiers” maakte je sap en van de “freizen”  tientallen potten confituur. Neen, de kinderen en kleinkinderen mochten niets tekortkomen. In de week moest er dus duchtig gewerkt worden. Zelfs ’s avonds stonden je handjes niet stil : er moesten kousen gestopt worden en  pullovers en wanten  voor de kleinkinderen gebreid. Maar op zondag was het anders. Dan kregen we een andere mémé te zien. Een diepgelovige mémé, die iedere week met haar fiets naar de mis reed. En daar, voor aanvang van de viering, haar paternoster las. Op zondag kregen we ook een gastvrije grootmoeder te zien. We waren steeds welkom. Mémé  luisterde naar onze grote en kleine verhalen. Op die dag had je ook tijd om wat TV te kijken en de krant te lezen. Je was opvallend  goed op de hoogte van wat er in de wereld gebeurde.
Je was een harde werker en een sterke vrouw. Nooit hoorden we je klagen, “trunten” stond niet in je woordenboek. Nooit liet je je kennen als kleinzielig of kleinzerig. Wat niet wegnam dat je diepgeraakt kon zijn, als het eens wat minder goed ging met je kinderen of kleinkinderen. Op dat vlak was je misschien een vrouw van weinig woorden. Ook het telkens moeten afscheid nemen van nonkel André, bij zijn vertrek naar de Filipijnen, liet je zeker niet onberoerd. Maar het moeilijkste zal ongetwijfeld het afscheid van pépé geweest zijn, ondertussen ook al 10 jaar geleden. Want sindsdien ging het minder goed met je, je gezondheid liet het stilletjes aan afweten. Maar vandaag kun je naar hem toe en ben je met hem herenigd. Laat dat voor ons een troostende gedachte zijn.
Mémé, samen met pépé mag je trots zijn op wat je opgebouwd hebt in je leven. Jullie brachten 5 gezonde kinderen groot, die elk hun eigen weg gevonden hebben. Jullie waren ook fier op jullie kleinkinderen. En de familieboom groeit  verder met ondertussen al 16 achterkleinkinderen. We stellen het, ondanks onze kleine en ook minder kleine problemen, goed. Vanaf nu mag je gaan, je taak is volbracht.
 
Mémé, weet dat we aan jou zullen terugdenken met een dankbaar hart. Weet ook dat je zult verder leven in onze herinneringen. En die herinneringen zullen zeker geregeld een glimlach toveren op ons gelaat.
 
Vaarwel, mémé. En tot ziens!

17/01/2012 - hoe rijden we naar de Koude Keuken vanavond..? Of beter nog: hoe snel geraak je terug?

Vanavond 19h in de Koude Keuken beschrijf van Zedelgem W.T. als intussen gebruikelijk. Ik hoor links en rechts soms iemand kraaien: “ja, maar… ik heb geen vervoer!”. Lijkt me een iets te flauw excuus, en wie een tafel, tafelkleed en een bladblazer in huis heeft, die kan er nog tijdig geraken… (als ie er nu aan begint)…

Haal je vlot een fietser mee in!

Succes, en wellicht tot straks…

Koude Keuken – 19u

24 schutters daar vanavond. ICE (Linda, Tom, Rudy en D) & Friend Staf tekenden alweer present met z’n zessen. Nog een geluk dat we in West-Vlaanderen leven. Wie vandaag in de buurt van Antwerpen rondreed zal het geweten hebben. Om 19u haalde je daar gemiddelde snelheden van 2km/h. Een doorsnee mens stapt sneller!

Enfin, gelukkig konden we iets sneller in Brugge geraken. Wie die suggestie van die Hovercraft niet zag zitten, die kon ook even onderstaande proberen… Dit is een historisch fragment (en er wordt nog immer gefluisterd dat de chauffeur toen Jacky Ickx zou geweest zijn)… Ik ben ooit snel van de Arc de Triomphe (over de Avenue des Champs-Élysées dus) naar de Place de la Concorde gereden, maar toch niet aan die snelheden. Van de Port Dauphiné naar Sacré Coeur in nauwelijks 9 minuten. Faut le faire, zeker als je de gallerie La Fayette passeert, en je vrouw naast je zit… Of de Disney-winkel links laten liggen langs diezelfde Avenue des Champs-Élysées… Wie Parijs een beetje kent, zal veel herkennen…

De wagen in kwestie is een Mercedes 450 SEL 6,9L trouwens, waar Ferrari-sound op is gemonteerd…

We schrijven hier 1976 trouwens, m.a.w. nog voor in Frankrijk het rijbewijs met punten werd ingevoerd (en nog voor die Disney-winkel daar op uw linkerkant te vinden was ook ). Nochtans, voor dit huzarenstukje (hiervoor moet je echt wel kunnen rijden) zou je denken dat je punten kan verdienen, niet?

Genoeg over snelheid, maar wel nog over cijfers! Maken we meteen even de parallel met vorige week:

	10/01/2012	17/01/2012
aantal schutters	24	24
ICE team	6	6
blokjes	43	44
punten	57	52
wieltjesbogen	4	5
lattenbogen	2	1
kamp Roger-DD	6-10	7-7

Conclusie (oppervlakkig dan): hoewel we deze week performanter waren, waren we minder efficiënt… Maar sportief bezien: we deden het dus marginaal beter dan vorige week, want 1 stuk meer. Relatief gezien nauwelijks een verschil want slechts +2,32%… Laat dat nu ook de winst zijn die vandaag het aandeel LEGRAND boekt op EURONEXT Parijs… En gelet vandaag ICE Tom meeschoot (die dus in de bouwnijverheid al es met LEGRAND spullen in aanraking komt), zou U kunnen denken dat hij het verschil heeft gemaakt. Zou…

• 13 stuks: Rudy (11v + 2 kallen)
• 9 stuks: Wim (8v + 1 kalle)
• 7 stuks: Linda (7v), Dominiek (5v, Kalle, Zij)
• 5 stuks: Staf (5v)
• 3 stuks: Tom (2v + Zij)

Vandaag verliet ons ook Phil Bosmans, op 89-jarige leeftijd. De beroemde pater van de Bond zonder Naam, maar vooral bekend van zijn spreuken. Hij was zijn tijd mijlenver vooruit, want eigenlijk vond ie jaren geleden al Twitter uit… Met weinig woorden zoveel zeggen. Om er met ene van hem te eindigen: “Geluk kun je niet kopen. Wat een geluk!”

Vorige week verliet mémé (Karoline haar grootmoeder, ofte overgrootmoeder van Henri, Julie en Louise) ons ook. Zij haalde net de 92 jaar. Ze was minstens even wijs…

Morgen nemen we in stijl afscheid van haar in de kerk van Moerkerke. Amen.

16/01/2012 - Sint-Amandsberg als laatheer - ICE Wim die zijn gsm verstopt en Eddy Merckx die 3 truien/klassementen won én uiteraard mocht houden in de Tour de France (1969)…

47 schutters bleken aanwezig deze namiddag in Sint-Amandsberg toen ik er ongeveer 15.15u arriveerde… Ik arriveerde er alleen, gelet ICE Wim zijn gsm om godbetertwelkereden ergens in zijn jas verstopt had, en zich dan afvroeg of niemand zou gaan schieten vandaag…

Boogschutters en klassementen… daar moeten ze nog iets over bijleren. Een klassement, dat is mijns inziens (en ook volgens Van Dale) een volgorde. Je bent 1ste, 2de, 3de en ga zo maar door… Er zijn schuttersgildes (te veel) die dus geen goed Nederlands begrijpen. Zo heb je er waar je als 2de of zelfs 3de nog als kampioen uit de bus kan komen… Dat heeft niets meer met sport te maken, maar neigt naar wat onze politici doen. Een kakelende bende die maar wat uit zijn nek kletst om iedereen tevreden te houden. Ik heb het dus even over de boogsport. Als je inderdaad ziet hoe het bepaalde gildes vergaat, kan je alleen maar besluiten dat de parallel met die kakelende politici wel heel frappant is. En dat vertaalt zich evenzo in hun ledenaantallen en hun succes. Noem het dan geen klassement, maar een soort loterij waar iedereen prijs heeft…

Enfin, bij deze even kunnen uitweiden. Niet naast de kwestie, maar bal erop. Ik doe niet mee met boogpolitiek. Punt.

Stel je voor trouwens: in 1969 slaagde Eddy Merckx er als enige in (ooit trouwens) om 3 klassementen te winnen (lees hier maar). In elk van die klassementen was er wel iemand 2de en 3de… Denk je dat die 2de naar huis zou willen gaan als bolletjeskampioen in dat geval? Wetend dat er nog ene voor hem was? Nee toch. Geen enkele sporter trouwens. I rest my case.

Ik schoot deze namiddag alleen, later nog met JP samen (maar moest dan nog wachten tot vulling van de 2de hoge vooraleer ik me mocht laten zakken in de peletonvolgorde…). Ik schoot zo mogelijk nog sterker dan gisteren, maar dat vertaalde zich niet in gaaikloefjes beneden. Alleen moest Eric van Mariakerke telkens iets langer wachten om in boog te gaan, omdat de wip nog aan het natrillen was… Na een ronde of 4 op die manier, dan weet je het wel… De helft van de COCO’s was er ook vandaag. Had de namiddag gisteren finaal nog overleefd… En met succes: vogel, Kalle en Top. In welke volgorde: dat zal je hem zelf es moeten vragen… Maar ie zag er gelukkiger uit dan gisteren, toen ie in Chercq vertrok…

Enfin: plezante sport… Zolang het dus maar geen politiek wordt. Daar kunnen ze nog iets over bijleren. Gelukkig ben ik 1. mijn eigen baas, en stel dus ook mijn eigen wetten, en 2. heb ik enorm veel geduld… Tijd is mijn bondgenoot.

Wellicht valt hier morgen wel weer iets te lezen. Ik ben dat die schare lezers intussen verplicht. We gaan dagelijks al over de 120 lezers intussen, en naderen een totaal van 9.000 bezoekers… Straf. Al zeg ik het zelf…

Thanks!

15/01/2012 - Chercq 9u - Sint Amandsberg 14u30

Binnen een dik halfuurtje moeten we dik gekleed, en met dikke pijlen en dikke bogen dit plekske op Aarde vinden… Chercq begot…

Een verwaaide namiddag in Putte Robin Hood enkele weken geleden werd dit onderonsje geregeld. Folklore van de bovenste plank, dus zoiets wil ik geenszins missen!

En mede dankzij onze Kevin, hoef ik het ook niet te missen. Benieuwd wat ik ginder ga aantreffen, en meer nog: hoe we het er zullen vanaf brengen…

De kunst schijnt erin te bestaan enige lenigheid aan de dag te brengen als je blokken van meer dan 1 kg naar beneden ziet komen. 20 meter is niet zo hoog, en de valsnelheid, gegeven de zwaartekracht, is verrassend hoog…

Dat moeten we straks dus maar es meten: we hebben een massa nodig (de zwaarte van die blok), afstand, en de versnelling (in deze dus de zwaartekracht, gelet de blok boven natuurlijk vertrekt met snelheid 0). Zo kunnen we de snelheid bereiken op tijdstip t: m.n. wanneer die blok de grond raakt…

Iets voor dat tijdstip t, dien je te zorgen dat je dus niet net onder dat vallend object staat. Dat is dus die kunst…  

Tijd: die staat ook niet stil: dus wat ik momenteel schrijf, is straks ook weer geschiedenis. Of die memorabel wordt, dat kan ik momenteel dus nog niet weten… Zit het enigszins mee, dan kunnen we het deze namiddag zeker nog navertellen…

*  *  *

Chercq – 9u – ne schutter of 35…

Team “Zedelgem - A.D. ICE Gistel – Wichelen” met Kevin; ICE Kristine, Chris, D; en Lieven…

Folklore tout court… En dat maak je groten deels dus zelf… Ook de heerlijke braadworsten die aan een democratische 2,5 EUR de grill af gingen. Prachtig muitje, en de diverse wippen die die mannen liggen hebben om daarop te plaatsen… Dat moet pas fun zijn. Deze keer dus de pyramide, en dat op een 23m hoogte. Het gros zijn gigantische blokken, die er vakkundig worden opgeslagen, zoals je hieronder kan zien. Er staan telkens een 3-tal robinets. Dat zijn een soortement ertalon kampioenschapsblokken, die in 1 keer te schieten zijn. Maar de verleiding om naar die ‘kloefen’ te schieten is natuurlijk veel groter…

Persevulling heet dat dan langs die kanten daar… ;-)

En er is ook geen verschil in ‘beloning’ (als beloning dan in EUR wordt uitgedrukt): en toch: je bent vooral gefocust om zo’n klomp neer te halen. Enig nadeel: op elk van die blokken staan panaches… En panachebier hoort daar dus bij…. Tja. We schoten er 7 stuks samen…

• Robinets: Chris en Kevin
• Grote blokken: Kristine (1), Kevin (2), Lieven (1) en ICE D (1)

Schade aan de pijlen viel aardig mee, althans voor het overgrote deeel van onze bende. Grootste duts was Lieven, die heeft de meeste kosten moeten maken…  

Bottom-line: groot of klein, latten of wielen: we kregen ze allen minstens 1 keer naar beneden – op zich dus een fantastische prestatie. En het bleek dan nog dat ze nog 13 EUR ‘de beeste’ deden… Niet sukkelen dus. Op de tombola konden we worst en kop lukken, en die dienden als hapjes voor de schieting in de namiddag bij A3 natuurlijk…

* * *

Sint Amandsberg – 14u30 – 54 schutters

ICE ladies Linda, Kristine kregen gezelschap van ICE men Rudy, Chris en Dominiek en ICE friends Christophe en Patrick. Inclusief worst én kop dus… Best dat niet iedereen de traditie van ‘s morgens doorzette door telkens panachebier op tafel te zetten, of we waren niet meer op een deftig uur thuis geraakt…

• 7 stuks: ICE R: Kalle, Top, 4 vogels en een extra Zij van 3de topspel door ICE D bijgeplaatst.
• 6 stuks: Patrick (6 vogels)
• 4 stuks: ICE D: Zij, Zij, Top en ook nog een Zij van het eigen bijgeplaatste topspel.
• 3 stuks: Christophe (3 vogels)
• 2 stuks: ICE Linda en ICE Kristine (2 vogels)
• Hielp supporteren: ICE Chris…

Alles zusammen dus 17 vogels, 1 kalle, 4 zijvogels en 2 toppen… ofte 29 punten en 2 ICE-primés van 5 EUR erbovenop...

Getekend,

P.S.: tijd om mijn wieltjesboog weer voor enkele weken op te bergen, want daarmee gaat het me net iets te gemakkelijk… Er zit een andere uitdaging in mijn koppeke, en daar ga ik niet vanaf wijken, tenzij voor enkele uitzonderlijke gelegenheden (zoals de voorbereiding voor Chercq dit weekend). Morgen een beetje de schade herstellen van die geschoten Top Secs zaterdag, want daarvan zien die XL 7’tjes ook af…