Oef ja, de wereld is inderdaad niet vergaan, zoals ten andere ook niet voorspeld door de Maya. Een nieuw tijdperk zou beginnen. Welaan, dat dient ons hoopvol te stemmen!
En ze mogen allen vierkant op hun hoofd gaan staan: dat ingaan van dat nieuwe tijdperk, dat zal nog mogen wachten tot na het eindejaarsverlof. Tijd om de komende 2 weken wat gas terug te nemen, want de voorbije maanden waren ronduit slopend. Nog een geluk dat we onze hobby hebben om ons tussendoor even te ontspannen, en zelf mag ik er nog een schepje bovenop doen, door actief te bloggen. Met veel waardering daarvoor ten andere, dat kan ik alleen maar uit onze statistieken afleiden. Intussen halen we al meer dan 100.000 bezoekers, via de diverse media waar we actief zijn, op jaarbasis. En dat voor een clubke ‘handboogschutters’…
Het geeft aan dat er een behoefte is ingevuld, meer hoef je daar niet achter te zoeken. En misschien geniet er een enkeling al es van de scherpe –maar genuanceerde- pen van ondergetekende? Wie zal het zeggen. We stellen in elk geval vast dat er geen lezers afhaken, net integendeel. Nog een vaststelling: we zijn geen grijze muizen gebleken. Neen, niet alleen praten of schrijven, maar ook DOEN. En dat krijgt links en rechts zelfs navolging. De principes om het handboogschieten te herwaarderen (lees: te herleiden tot haar roots, en het plezier op de eerste plaats te zetten, wat nu een wel heel korte samenvatting is van onze filosofie), worden opgepikt. Stap voor stap. En dat stemt ons uitermate tevreden. Om het met Herman Van Rompuy te zeggen: er is nog veel werk aan de winkel, maar dat zullen we niet schuwen.
En meer nog: ik ben zelfs een trotse ‘hoofdman’: we hebben op 2 jaar tijd iets op de kaart gezet, en met stijgend aantal leden: dat is op zich lovenswaardig, want we zijn al een beetje buitenbeentjes. Het nec plus ultra voor mij: ons team groeit niet zomaar, nee: het is een diverse schare leden, elk met hun kwaliteiten, maar vooral: ze stralen allen INZET uit. Elk op hun manier zetten ze mede de 
schouders onder onze initiatieven. En dat is meer dan lovenswaardig, want ook daar hapert er veel in diverse verenigingen… Daar heb ik dan absoluut geen klagen over. En toegegeven: het werk achter de schermen, daar kruipt verdorie ook veel tijd in. Zelf heb ik een pathologisch neiging tot perfectionisme. Altijd zo geweest. En dat werk achter de schermen, vraagt ook wel wat inspanning om het allemaal in goeie banen te leiden: ik denk maar aan de administratie jegens de diverse federaties, zorgen dat we overal netjes mee op tijd zijn, afspraken regelen om aan evenementen deel te nemen, en ga zo maar door… Niet te onderschatten, maar je hoort me niet klagen: als betoogd: je krijgt er via de leden, en vooral hun inzet, ook veel voor terug. De schutters volgen ook wel, dat zien we als we inderdaad initiatieven nemen. We zien in de eerste plaats mensen die genieten. En daar gaat het hem toch om, niet?
Toegegeven: ik kijk al es over de landsgrenzen heen ook, en stel vast dat er nog mensen zijn die mijn passie delen. Dat stemt meer dan gelukkig. Het immobilisme binnen onze federatie, zal –het zit ‘m in het woord zelf- uiteraard voor zorgen dat die dreigt af te glijden in irrelevantie. Dat is nu al aan de gang, maar er is nog tijd om één en ander te keren. Dat bewijzen niet alleen wijzelf. Voortschrijdend inzicht noem ik dat. Dat zal van de basis naar de top OOK wel doorsijpelen. En waarom ben ik daarvan overtuigd? Net als geschreven: zoniet, dan dreigt irrelevantie om de hoek. En als dat geen sense of urgency is, dan weet ik het ook niet meer… 
Bon, tijd om de komende 2 weken wat gas terug te nemen. Beloofd. Family & Hobby first!
U heeft in elk geval nog een sportief jaaroverzicht, uiteraard specifiek aan onze edele handboogsport, tegoed. Al goed es terug te blikken. Als we er maar uit leren… 
Ut vivat, crescat et floreat A.D. ICE &
bij verlenging, de edele handboogsport!
* * *
Wij durven ook al es iets proberen, waar we nauwelijks tot geen expertise in hebben, maar we zullen er daarom niet minder plezier om hebben zeker..? Wie weet hebben we wel es wat geluk ook… 
beantwoorden natuurlijk… Er is meer werk aan de winkel daarvoor! De namiddag wa
s dan weer in het teken van de ontspanning vooraleer de spannende laatste week aan te vatten voor het kerstverlof.
), bleven Kristine, Chris en ikzelf bij A3 strijden voor wat eer. De handdoek was voor Chris…
