18-19/04/2013 - Immer Vooruit - Vrije Archiers van Tillegem

Stilaan komt er hoop: zo rond 17.45h begint de natuur tegenwoordig op te leven. Nog enkele weken, en mijn favoriete seizoen komt er aan. Niks plezanters dan zo rond 4, half 5 ‘s morgens de rode opkomende zon boven de velden te zien, en de vogels hun ochtendcontentement te horen bezingen. Als ik kon, dan floot ik met hen mee.

Toen ik donderdagochtend blogde, en mijn digitale inkt slechts enkele uurtjes opgedroogd was, bereikte ons weeral triest nieuws. 3 weken  na het heengaan van nonkel André, kreeg ik opnieuw telefoon van mijn moeder dat na haar schoonbroer nu dus haar broer en onze nonkel Noël  zijn laatste levensadem liet. Er schijnt maar geen eind aan te komen, maar het mag zo stilaan ophouden. Beiden bereikten ze een respectabele leeftijd, maar toch… Het doet je onwillekeurig ook telkens weer nadenken over de eindigheid van ons bestaan hier. Niet dat we ons op alle vlakken als losbollen dienen te gaan gedragen, maar laat ons toch maar de momenten die zich aangrijpen, om –in welke vorm ook- te genieten van het leven.

Al te vaak zie je die kleine egootjes overal opduiken. Ik moet me dan vaak beheersen om niet cynisch te worden. Waar mensen zich tegenwoodig allemaal druk om maken. Hun perceptie moge dan hun realiteit zijn, het blijft vaak banaal wat hen bezig houdt. En leeftijd is zeker geen graadmeter voor de wijsheid die ze dan zijn verondersteld mee te dragen, helaas. Gelukkig mogen we niet elkeen over dezelfde kam scheren, maar velen passen toch die kam. Te veel. Ben ik dan een bevoorrecht getuige? Op enkele vlakken wel ja. Het veel te vroege vertrek van mijn vader, toen ik nog 21 lentes op de teller moest krijgen, heeft me toch voorgoed, in alles wat ik al deed, gevormd. Veel mensen begrijpen dus mijn perceptie op de dingen niet. Het weze hen vergeven, en ik wens hen zeker niet toe wat ik al heb mogen meemaken. Maar de ervaring, of beter: de lessen die ik eruit heb leren trekken, die zou ik wel graag gedeeld zien. Ik kan daar hard en overzettelijk in zijn ja. Maar dat is net omdat mensen zich druk maken om banaliteiten enerzijds, maar anderzijds tjevenstreken vertonen: ze kiezen voor de (op het eerste gezicht) makkelijkste weg: elke obstructie gaan ze liever uit de weg. Dat creëert hen de illusie dat ze een gelukkiger leven zulllen leiden, echter niets is minder waar. Met iedereen in alle omstandigheden overeenkomen, kan niet. Wel, leg je daar bij neer dan, ipv enige schijnheiligheid ten toon te spreiden. Niemand zal je dat kwalijk nemen. Maar het ontbreekt te meeste mensen daartoe voldoende ruggengraat. De kleine menselijke trekjes… In mijn aard ligt het dus niet, ik bedoel de “laisser faire, laisser passer”-mentaliteit. Focus op wat ECHT belangrijk is in het leven, betekent namelijk geenszinds dat je alles maar zijn beloop laat. Dat is de grote illusie waar al te veel mensen in leven. Echt geluk, daar dien je voor te werken.

Als ik die waarden kan doorgeven aan de mensen die me dierbaar zijn, dan vind ik zelf ook geluk. En mijn grootste geluk zijn in de eerste plaats mijn kinderen. De energie die dat oplevert, is niet te meten. Als ik de resultaten dan zie: dan geniet ik met volle teugen. Donderdag was dus een uiterst lange dag. Niettemin, ‘s avonds opteerde ik toch meer even dee armspieren los te spelen, het arendsoog op scherp te zetten, en dus wat te gaan bijtrainen op onze stand te Sint-Amandsberg. Met ons bendeke, Kristine, Chirs, Patrick & Björn konden we ons goed amuseren en sportief ontspannen. Gelet ik altijd als laatste de gelederen sluiten, kon ik dit keer vooral genieten van de sportieve prestaties die voor mij geleverd werden: Patrick blonk uit op de blokkenwip, Björn op de punten wip: genieten! Thuisgekomen had ik nog een delicatesse mee voor ICE Ka, dus ook daar was ik wellekome… , en onderwijl kon ik in beelden op de blog van de school volgen welke avonturen ons Wiesje weer beleefd had op de Openluchtklassen in het Kluisbos. En vooral ook uitzien naar gisteren, want dan kwam ze weer thuis. Met de post hadden we van haar al een heel enthousiast briefje gekregen: ze amuseerde zich rot, maar dat hadden we zeker al kunnen afleiden uit de foto’s.

Gisterenavond (zoals elke vrijdagavond) staat altijd met stip in onze agenda’s genoteerd: Tillegembos schreeuwt ons dan toe! De vraag aan de kids of ze niet te moe zouden zijn na een weekje school, is telkens overbodig: 2 keer hebben we hen nog nooit moeten vragen of ze willen gaan… Uiteraard mag het nog iets warmer, zelfs een tiental graden, maar we nemen erbij wat kan. Een extra voordeel: het begint dan wel vrij vroeg (18h), maar gelet we in het bos toeven, valt het duister ook sneller, en bij gebrek aan verlichting, is de sportacitiviteit dan ook vrij snel voorbij. Iets over kwart over negen was ik al weer thuis. Maar ontspanning hadden we ten overvloede gekregen, en laat het nu toevallig dat zijn waarvoor we daar naar toe trekken zeker..? Je voelt ook de energie-overschotten bij die andere guitigaards die vanuit Wintam komen afgezakt… Iets luidruchtiger dan je op een Provencaals dorpsplein gewoon bent, maar kom, het is hen vergeven…

Uit het leven gegrepen…

Sportief lukte dan wel niet alles zoals we hadden mogen verhopen, toch tekenden we weer voor enkele mooie resultaten, dus ook daarvan mochten we best tevreden zijn. We waren, op copaine Christophe die niet wou komen vissen zoals vorige week, compleet. We zijn met voorsprong de jongste gilde van land, en bovendien met gemiddeld ook de laagste leeftijd, daar twijfel ik niet aan. Maar ik ben er ook trots op. Met die gastjes zullen wij in elk geval nog veel plezier beleven….

Ontspanning ja, maar thuisgekomen stopt de dag niet voor mij, dan verdiep ik me ondermeer in de nieuwste weetjes op pakweg macro-economisch vlak, volg de politieke tweet-actualiteit en zorg ook dat ik technologisch verder bijblijf. Gisterenavond stond nog een kritische ontdekkingstocht van de nieuwe iPad Mini op het menu. Draai of keer het gelijk je wil: Apple vond ook hier weer een mooi antwoord op een behoefte in de markt. De mini is stukken handiger (althans voor mijn beoogd gebruk) dan zijn grotere broer. Handig, duidelijk, en snel. Geen wonder dat de tablets ook het bedrijfsleven inpalmen. Dit is namelijk geen speelgoed, maar schitterende werktuigen… Het is kwestie van de juiste apps te verzamelen, om je efficiëntie spectaculair te verhogen, en dat met ee toestel wat weer een stuk kleiner is. Geslaagd productplacement, zonder meer. Ook dat is, spijts wat moge beweerd worden, innovatie.

Waar ik finaal gisteren het meest van genoot: dat is in dit beeld samen te vatten. En nu een fantastisch weekendje plannen: ook dat hebben we zelf integraal in de hand. Aan ons om het in te vullen dus. Een klein beetje inspanning vandaag en morgen, en we kunnen zondagavond zonder twijfel weer terugkijken op een geslaagd weekend. Ook dat weet ik nu al. Straks gaan we samen lekker eten, op uitnodiging van onze vrienden van Immer Vooruit, en ook morgen belooft een plezant dag je te worden. We kunen het inzetten in Oostnieuwkerke ‘s ochtends, en een namiddag Willebroek moe en voldaan afronden. Vol van energie om alweer een weekje aan te vatten. Een glas is namelijk altijd halfvol bij mij.

Kijk maar hoe de ochtend ons toelachtte daarpas. Althans voor zij die niet onder de veren zijn blijven zitten/liggen… (ook dat kan plezant zijn natuurlijk, maar besef dan even wat je alweer moest missen ook, daarvoor zijn die gekken als ikzelf er nog natuurlijk). Voor elk wat wils.

Geniet dus van het weekend! Enne nee: ik ga niet op jullie wachten daarvoor…

17/04/2012 - Een heerlijk warme lentedag, en warm dan zowel letterlijk als figuurlijk..!

‘t Was weer een heel lange dag gisteren, of is het eigenlijk nog gisteren? De tijd vliegt gewoon voorbij! Ons Wiesje op Open Lucht Klassen in het Kluisbos, en schijnbaar overtroeft ze weer een pak vok met haar wilskracht, fysieke paraatheid en lenigheid. Straf kind, en altijd al een sportievelinge geweest. Ik zou het in elk geval niet durven (of gedurfd hebben op haar leeftijd)…

Terwijl zijn mijn andere 2 schatten letterlijk schatten: Henri is er zo als bovenop, en Julie doet haar uiterste best op alle vlak. Ze neemt er namelijk ook de taakjes van Louise bij thuis, en ze doet echt goed haar best. Aandoenlijk bij momenten, dus moeten het wel schatten zijn… Tegen de middag mocht ik mijn moeder meenemen naar Oostende. Ik had een afspraak geregeld met haar nieuwe toyboy. Driewerf foei! Zo is mijn moeder natuurlijk niet, maar ze kon wel genieten van een nieuwe ‘toy’, want haar nieuwe wagen werd geleverd. Prachtige wagen trouwens. Het mag gezegd: Mercedes zet zelfs in hun kleinere gamma de waarde van de ster weer heel hoog aan het firmament. Een BMW 1-series heeft er echt niets aan. Afwerking van de hoogste standaard, je hebt zelfs het gevoel in een E-klasse te zitten! Als ik vergelijk met de eerste A-klasse, die wij zelf eind jaren ‘90 nog kochten, dan zijn ze nu wel met 7-mijlslaarzen vooruit gesprongen. Tuurlijk springt Mercedes daarmee ook in op een trend, en de huidige economische setting. Maar als je hier geen ‘value for your money’ krijgt, dan weet ik het ook niet meer. Ik kon er zelf even mee rijden, en ik heb al wat onder de voeten gehad: prachtig!

Intussen werd het wel lekker warm buiten, en gingen mama en kids gaan shoppen. Wat zomerkledij, en wat voor: 2 fotomodellekes arriveerden thuis na vijven. En ook mama had zich es mogen laten gaan… … met een heerlijke Dame Blanche. De eerste van het jaar beweerde ze, zou het..? Nu goed, ik wil het best geloven hoor. Zo zie je maar welk leuk effect lente-kriebels hebben: net wat we nodig hebben! Jammer dat de temperaturen gaan zakken de komende dagen, maar er is hoop: morgen komt ons Wiesje terug thuis, het zonnetje zou klaarblijkelijk blijven schijnen (een damartke lost veel op)… Juist ja, I’m a positive thinker.

Zelf kon ik ook nog een toy uittesten, ‘s avonds te Torhout. Ik was uitgeloot met een gildenbroeder waar ik eertijds nog meer leerde boogschieten toen Sint-Joris Roeselare nog in ‘t Motje schoot. Je moet al een rasechte Roeselarenaar zijn om dat te kennen. Hij schiet zelf nog met de traditionele boog, dus was ik maar wat blij mijn favoriete sporttool boven te halen, en dat is en blijft mijn recurve. Al die andere bogen zijn feitelijk maar speelgoed, en verziekten jaren geleden al de traditionele sport. Tradities ben je verondersteld in ere te houden, of het zijn geen tradities meer. Spelen met speelgoed mag natuurlijk, ik ben zelf van het nieuwsgierige type. Maar in traditie volg ik graag mijn hart… Ik ben pas beginnen genieten van zodra ik mijn traditionele boog in de hand kon nemen. Een heerlijk warme lente-avond, in aangenaam gezelschap, onder de staande wip te Torhout. Na een drukke dag, kwam ik eindelijk tot rust… Mission accomplished! Ik mag hopen dat ook Uw woensdag er ene was die goed gevuld was, en even ontspannend eindigde… Benieuwd wat vandaag weer brengt? Ik eigenlijk niet, want ik weet al wat na deze blogpauze volgt… Kunnen maar hopen dat we vanavond alsnog weer de zinnen even kunnen verzetten. But that remains to be seen. De klok kan soms ongenadig snel tikken…

Cheers!

15/04/2013 - ‘s avonds net op tijd kunnen genieten van enkele uren buitenlucht…

Je kan zo van die dagen hebben (en trouwens veel) waarbij je meent te denken dat de secondewijzer dubbel zo snel voorbijzoeft. Maandag was er zonder twijfel zo ene. Voor ik het wist en het goed en wel begon te beseffen, begon ik vanachter mijn kantoorraam turend, als de ondergaande zon te zien opdoemen. ‘s Morgens Louise al afgezet voor een weekje openluchtklassen in Kluisbergen, maar thuis ook (contrast met de fijne zondag vol energie ervoor) een zieke (bijna 40° koorts) Henri. Die had duidelijk minder geluk.

Mijn ION-X stond me toe te roepen om nog wat munitie klaar te maken, en dan toch even die mooie lenteavond te degusteren. Zogezegd, zo gedaan dus, met immere drive om qua afwerking zo precies mogelijk te zijn. Als er al een element sport zit in onze hobby, dan vertaalt zich dat bij mij duidelijk in een streven naar perfectie op vlak van details. Het verschil maak je namelijk vooreerst door inspanning (oefenenen tot in den treure), maar zeker ook door te zorgen dat je materiaal in optima forma verkeert. En dan worden details weldegelijk belangrijk. Als je ziet hoe sommigen met hun materiaal omgaan, dan zou je hart en maag ervan keren.

De avond bood wat ik ervan verwachtte: veel sport, en de kans om dus op details te werken. Sportief had ik me 2 doelen (letterlijk) op de wip vooropgesteld neer te halen, en dat lukte me finaal zo. Geen accidenten tussendoor, dus tevreden huiswaarts.

Gisteren was opnieuw zo’n halve seconden-dag, maar helaas onvoldoende tijd om de hersenen nog es te resetten. Dat moet dan straks maar es lukken. Het seizoen bij de Gildenbroeders te Torhout is al 2 weken bezig, maar omwille van omstandigheden kon ik nog geen enkele keer opdagen. Ik hoop vanavond dat wel es te kunnen doen. Eerst zien hoe snel vandaag de seconden wegtikken… , want die agenda belooft al weer niet veel goeds… Niet de inhoud op zich, maar de hoeveelheid to-do’s. Een heldere geest is dus cruciaal om er met maximale efficiëntie tegenaan te vliegen.

Die heldere geest? Wel, een kwartierke bloggen maakt ook even de geest leeg. We naderen de klok van 4: dan mag de secondenwijzer wat mij betreft ongenadig beginnen tikken. En nu snel nog mijn 3de kop heerlijke Douwe binnendouwen. Ready!

14/04/2013 - Familie- en lentedag: mooie mix om op bezoek te gaan bij vrienden…

Ik zag hier net mijn supergemotiveerde meid Louise, die zometeen een educatief vervolg mag breien aan een eerder druilerige Paasvakantie. Straks vertrekt ze op openluchtklassen naar Kluisbergen, en (typisch Louise), ze is al bijna een week klaar met alle voorbereidingen. Contentieus haar check-list afgewerkt… Een schoolvoorbeeld, zonder twijfel.

Het ziet er een mooi gevuld programma uit, en ook het weer lijkt te gaan meevallen. Tant mieux zou ik zeggen.

Zelf trokken we naar vrienden voor een bezoekje aan hun nieuwe thuis, gezellige namiddag met (kleine!) taartjes, koffie, en nog een gezellig avondmaal. Onze kids konden samen ravotten, en wat moeten ze meer dan een zwembadje hé… en dan nog gewoon door even de trap af te lopen…

 

In de heerlijke lentezon konden we dan nog een aperitiefje nemen, zwemmen maakt ook hongerige magen, dus speelden we allen nog een lekkere pasta binnen, en tegen tienen waren we thuis, na een geslaagde namiddag.

* * *

Geen sport voor papa ICE D dus, maar niettemin trokken de copains de schutterstanden op. ICE Kristine en Chris naar Lippelo (VHV), waar Chris ‘de boom rechthield’ met 2 stuks, en Christophe naar Oudenaarde, waar ie wieltjes-gewijs ook 2 stuks kon laten noteren… Hij moet dringend es die latjes bovenhalen en leren masteren, denkt U niet? Dan wordt ie nog een ‘echte’ man…

Bon, finito voor de ochtendblogbreak. Er wachten belangrijker taken nu. Met wat geluk kunnen we vanavond nog wat gaan oefenen (en onze oudste dochter missen…). Ik moet trouwens mijn op maat gemaakte recurve-strings (ben nog al freakish over de preciese lengte en afwerking) van Doc Eddy uittesten ook…

Ciao!

10-11-12-13/04/2013 - Een jaar meer op de teller, Immer Vooruit traning, Tillegem bos op vrijdagavond, en een dagje sport voor jeugd te Eernegem. Beschrijven te Eernegem en Sint Pieters Leeuw…

U merkte het ongetwijfeld ook: veel lente hebben we nog niet gezien de voorbije dagen. Ook op mijn 41ste verjaardag, was er maar weinig zon, behalve thuis…

Ik gun mijn Gildenbroeders in Rumbeke nog wat rust, vooraleer ik het klassement aldaar wat kom opjagen. Altijd stukken plezanter. Maar ik ga er zo graag. Heerlijke tradities die er nog in ere worden gehouden, én die tevens zorgen voor een bloeiende maatschappij. Waarden nastreven is weldegelijk nobel, zolang je in de ene of andere richting maar niet overdrijft.

Donderdagavond kon ik nog wat gaan trainen, en ik begin zo stilaan weer my recurve-power terug te vinden. Op de blokkenwip moest ik maar 2 wieltjes-schutters laten voorgaan, waaronder copain Patrick met het meest: 17 stuks, maar ik volgde al op 14… Wellicht gestimuleerd door mijn gezin supporters enerzijds, en anderzijds een stevige tas koffie…

Vrijdag was dan Ruben aan de beurt: hij trakteerde met een prachtig pak, maar bovenal: stond erop ook een prachtig verjaardagsliedje te zingen. Ook daar stevig recurvegeweld van ons peleton: Top van ICE D, Zijvogel voor ICE Kristine, en copains Chris en Christophe tekenden voor de katrienen. En dan deden we er nog wa vogels bij ook. Stevig doorgetrokken dus. Letterlijk voor copain Christophe dan… Maar da is er de uitstekende service van The Doctor, Eddy. Was zaterdag al meteen geregeld, dat terwijl onze kleinsten wat moesten strijden tegen de wind in Eernegem op het West-Vlaams Jeugdcriterium. Maar weer puike prestaties. Julie kon alweer op het podium kruipen met 2 blokken bij de pupillen. Louise schoot uitmuntend, maar dat vertaalde zich niet volledig in haar resultaat: toch een schitterende 4 punten weer, en vooral de manier waarop was super: schitterende geconcentreerde houding, en een uitermate sportieve mentaliteit: verdiend! Henri zijn gevecht tegen de wind was niet fair, maar ook hij had met wat geluk een blokje neergehaald!

In de namiddag bleven Copain Christophe en ikzelf in de buurt, en op het beschrijf in Eernegem. Christopheke had beloofd mijn lattekes onder  te graven maar moest, net als vorige week, vaststellen dat ik nog niet zo makkelijk los te rijden ben . Het werd 5-5 in blokskes, en in punten konden de latjes van ICE D nog 7-5 laten optekenen. Maar goed, zo tellen we niet.

Kristine en Chris trokken naar SPL (VHV) en ook Chris blijkt de nieuwe F2 Carbons goed in te schieten (wacht tot de nieuwe Sylverlines erop liggen ) en knalde H en Z neer. Slechts ene meer dan de vogel van Kristine, maar de puntejs extra waren uiteraard mooi meegenomen voor ons spaarpotje welk we voor onze jeugd verzamelen. We beginnen zo stilaan de 1500 EUR te naderen op enkele maanden tijd, dus zo slecht zijn we nog nie bezig hé: die kleine gasten gaan een super-tijd tegemoet. En dat is net de bedoeling, want net dan amuseren wij ons nog dat beetje meer!

Geniet van Uw zondag. Ik hou het op wat ochtendtraining, en de namiddag vriendenbezoek… Hopelijk krijgen we de beloofde prachtige lentedag, als afsluiter van de Paasvakantie. En laat de copains er maar stevig opknallen. Goed voor het vetrouwen…