Ja, ik moet het even kort houden, geplaagd zijnde met dat plaagske (vergeef me het pleonasme). Finaal besliste Dr. K me dan toch maar op antibiotica te zetten, gelet ze vermoedde dat het toch bacteriëel verondersteld was te zijn. En straf spul: we zijn 3 dagen ver, en ik ben er bijna bovenop. Dat is dan het voordeel van geen antibiotica te nemen als het niet nodig is… Dan werkt het wel! Nu, ik had het al vlaggen sinds het begin van het schooljaar, dus het werd tijd dat het beterde…
Ik heb nog wel eea te vertellen, maar zal het voor morgen of vrijdag houden, als ik wat meer tijd heb. Wat ik bij deze nog kan meegeven, wegens mijn bezorgd ook: een prachtige collectie foto’s van BK te Staden van zondag laatstleden: klik hier. Ik kon helaas zelf niet even langsgaan, maar deze set foto’s geeft je toch een prachtig beeld van de sfeer.
Voor de materiaal-liefhebbers hebben we nog een nieuwigheid aan te
kondigen van SF ook, de Elite Plus lijn (Handle en Carbon-Foam limbs) die wij via Archery Dynamics U kunnen introduceren… weliswaar voor de liefhebbers van recurve deze keer.
Trouwens, over materiaal gesproken: zoals jullie ongetwijfeld weten, zijn de huidige compound-bogen ontworpen voor jacht en doel. Vandaar ook die kleine, lichte en korte modellen. Voor fingershooters eigenlijk niet geschikt. Ik predik dat al een tijdje. En net doordat onze jeugdschutters met dergelijke ‘wapens’ worden opgevoed, leren ze eigenlijk verkeerd van bij de start. Toen ik als tiener met opa mee ging boogschieten, dan leerde je je boog opspannen en aantrekken tot aan de schouder of zo goed als. Die huidige generatie jachtbogen, makelij USA, waar een gigantische afzetmarkt voor is, is absoluut niet ontworpen voor de staande wip. Indertijd had je fabrikanten in onze streek, die inderdaad bogen ontworpen en fabriceerden, specifiek voor onze volksport. Dat wordt al snel es vergeten. Maar we zien dat her en der de spreekwoordelijke frank begint te vallen bij onze jeugd: ze beginnen te luisteren en kiezen langere bogen met hogere brace-height. Verstandig… dat zullen ze wel merken. Wie es wat zinnigs wil lezen over bogen, en de fysica er achter, die kan dit document es lezen. U zal een pak wijzer worden, en misschien ook iets opsteken… 
* * *
Nog een beetje geschiedenis dan maar
? Boogschieten op Staande Wip, Olympische Discipline in 1920...
Boogschieten als georganiseerde sport is ontstaan toen de boog als gevechtswapen in onbruik geraakte. Het schieten met de boog heeft zich in West-Europa vooral gehandhaafd in de schuttersgilden, die reeds in de middeleeuwen ontstonden.
In 1900 werd boogschieten op het programma van de Olympische Spelen van Parijs gezet. Ook in St.-Louis 1904, Londen 1908 en Antwerpen 1920 werd met pijl en boog geschoten.
Evenwel bestonden toen nog geen internationaal aanvaarde regels zodat de wedstrijden door het gastland naar eigen goeddunken werden georganiseerd wat uiteraard in het voordeel was van de deelnemers uit dat land. Mede door dit gebrek aan uniforme regels werd boogschieten na de Spelen van 1920 van het programma afgevoerd. Pas in München 1972 werd de discipline weer in ere hersteld.
Tijdens de Spelen van Antwerpen (1920) werd er geschoten volgens de twee in België geldende disciplines, namelijk het vast vogeldoel (staande wip) en het doelschieten. Beide proeven werden bovendien in verschillende varianten en zowel individueel als per ploeg georganiseerd. Aangezien veel landen, o.a. de Engelsen, daar niet van hielden bleven ze van de Spelen weg. Uiteindelijk namen slechts 14 Belgen, 8 Fransen en 8 Nederlanders deel aan de competitie.
België als organiserend land zag hier dé kans om een massa medailles binnen te rijven. Wanneer we alle disciplines, ook de teamwedstrijden, meetellen komen we uit op 26 individuele gouden, 11 zilveren en 2 bronzen plakken.
Op de staande wip van 31 m hoog werd geschoten, zowel individueel als per ploeg van zes schutters (met 2 vervangers). Er waren twee schietingen, een naar het 'klein vogeldoel', kleine vogels geplaatst op vier horizontale sprangen, en een 'grote vogel', hoofdvogels waarbij de oppergaai voor 5 punten telde, de twee zijvogels voor 4, de twee 'kalvogels' voor 3 en de acht 'guetteurs' voor 2 punten. Elke schutter kreeg twintig pijlen.
Bij het doelschieten werd ook individueel als per ploeg van acht schutters (met 2 vervangers) gekampt en dit op de afstanden 28 m, 33 m en 50 meter. Daarbij werden gedurende twee opeenvolgende dagen telkens dertig pijlen afgeschoten, plus twee proefschoten.
De wedstrijden werden georganiseerd in het Nachtegalenpark te Wilrijk (andere bronnen spreken verkeerdelijk van het Kamp van Hoogboom en het Kamp van Beverlo) tussen 3 en 5 augustus 1920.
* * *
Bon, was dit voldoende als intermezzo?
je toekomst, wordt gretig gebruikt gemaakt van de recurve (een Hoyt Buffalo trouwens…). Quod Erat Demonstrandum! 
‘k Zal ‘m es moeten meepakken naar Frankrijk, denk ik…
Enkele snelle suikers waren duidelijk welkom na een fietstochtje van dik 8 km om daar te geraken. Zelfs sterke Henri plooide niet!
En ik die dacht daarmee ‘slim’ te zijn, jaja…
Ik vraag me af met welke dromen onze Henri momenteel zijn nacht doormaakt. Ongetwijfeld in één of andere vorm van superheld.
