… dat de vraag retorisch is, is meteen ook het antwoord: het laatste natuurlijk: gelijk hebben is van ondergeschikt belang. Enkel de finaliteit telt, au final.
Sommige hebben het misschien gemerkt de voorbije weken. Er zijn fundamentele beslissingen die moesten genomen worden binnen onze federatie, waar we allemaal (of toch het gros) deel van uitmaken. De federatie toonde daadkracht enkele weken geleden. Benieuwd wat gisteren 7/12 hun finaliteit was: eindelijk de sprong voorwaarst, m.a.w. niet de weg van de minste weerstand, maar wel het tonen van besluitvaardigheid en vooral respect voor de eigen statuten en die van de haar subsidiërende voogdijorganen –en overheden.
Wie iets van beheer afweet, die weet evenzo dat authoriteit niet kan afgedwongen worden ‘in het veld’, door een papier(tje) c.q. een titel. Nee, respect en meer, navolging, wordt afgedwongen door jarenlang consequent beleid. Geen “2 maten 2 gewichten”-systeem.
We zijn dus meer dan benieuwd of eindelijk wordt afgestapt van de autocratie, het gebrek aan transparantie, het nepotisme, de zelfingenomenheid en zelfgenoegzaamheid, het immobilisme… Lijkt nogal stevige boterham, niet? Nodig ook, want dergelijke bestuursvormen zijn niet meer van deze tijd. Zag U al een KMO (men neme pakweg Lotus Bakeries, omzet 280 mio EUR, beursgenoteerd), waar een bestuur zo immobiel is? Hoe lang zouden dergelijke bedrijven het volhouden met een veel te zwaar bestuur in verhouding tot haar takenpakket (als je er dan nog van zou uitgaan dat dit takenpakket nog door iedereen met evenveel serieux wordt uitgevoerd, quod non)..? Niet lang hoor, hooguit een jaar.
Het gebrek aan democratische transparantie is het meest precair, want net daar kan een organisatie de draagkracht die ze heeft ‘in het veld’ verbreden. Nu heeft het nog altijd te veel van een ivoren toren, waar immobilisme troef lijkt. En een bijna ingebakken schrik voor verandering. Om succesvol te zijn, moet je wendbaar zijn ja. Echter het ander extreem is dat men vaart waar de wind heen blaast, en ook dat is niet de bedoeling. Dat zou betekenen dat men vaart zonder kompas. Lees: zonder visie op (middel)lange termijn. En toch, als je de statuten even leest, dan blijkt dat het kompas al jaren niet meer is bovengehaald. Wellicht spelen persoonlijke belangen daar een veel te grote rol. De Keizer van Oostende achterna..? Het heeft er alles van mee…
Nu, stel nu nog dat er daadkracht is gebleken gisteren: één zwaluw maakt de lente nog niet. Benieuwd wat er de komende jaren nog zal aangepakt worden. En wat de échte motieven, doelstellingen en visie zijn.
Als die irrelevant zijn, dan zal verval de enige blijvende constante zijn. Net wat we heden vaststellen. De tanker is al vastgelopen, maar sterke schouders kunnen nog veel omkeren. Dat kan altijd. Dat vooruitzicht stemt ons nog immer optimistisch. Let’s wait and see. Zelfs al hebben we gelijk, krijgen we gelijk, het maakt au final niks uit. Wij hangen gelukkig niet vast aan die tanker. Ze heeft echter maar nut als ze de weg toont, of ze zal uit zichzelf irrelevant worden. Tot nevel verstuiven… als je de metafoor kan begrijpen. Met enige nostalgische weemoed kijk ik met plezier terug op een periode toen ik met mijn grootvader mee op boogschutterspad mocht. Het is intussen bijna 30 jaar geleden… Ik zie nu een patient op palliatieve zorgen, zo ver zijn we heen…
