17/08/2012 - Luwte in Tillegembos bij de Vrije Archiers, koetjes terug naar huis en Julie op kamp…

Zoals Frank had voorspeld, was de ochtend nog grijs, en dus ook doenbaar qua temperatuur… tegen de middag steeg die temperatuur, zowel letterlijk, maar zeker ook figuurlijk. En dan bedoel ik niet de stijgende spanning annex temperatuur in het Midden-Oosten (Israël-Iran-Syrië-Egypte-Zuid-Libanon): daar zou Israël maar wat graag Iran aanvallen, maar zonder de zeer krachtige Bunker-Busters van de Amerikanen kunnen ze dat niet. En Obama, die kijkt tegen verkiezingen aan binnen 80 dagen, dus veel zin om nog een oorlog te starten, heeft ie niet….

Maar ik wijk even geopolitiek af… Stijgende temperaturen dus in Gistel, en wel omdat Julie om 13u al diende paraat te zijn om te vertrekken op VKSJ-kamp naar Oostduinkerke… Vooraf, en zeker de laatste uren, werd ze wat weemoedig. En tevens ook haar zus, en wijzelf. Maar eenmaal daar, ging ze snel op in de sfeer. Typisch Julie ook, immer enthousiast. ‘t Was dan nog eerder Louise die het wat moeilijk kreeg dat ze haar zus nu meteen voor 2 weken niet meer zal zien. 2 ja, want zelf vertrekt ze eind deze week op Kazou-kookkamp en is ze eerder weg dan haar zus terug is. Ze zullen dus geen ervaringen kunnen uitwisselen, eerder dan de 31ste.

Ze miste ook opa & oma, nonkel Dirk, nichtje Elena en neef Aaron. Die kwamen op bezoek ondermeer om de 2 uitgegroeide kalveren, die klaar zijn om melk te beginnen geven, te komen ophalen. Dat werd nog een een spannende opdracht, want, alweer onze houdini-koe, bleek niet veel zin te hebben om hier te vertrekken… In die hitte mochten ze allen samen enige kms afleggen om de fikke richting kar te drijven, en ze dan nog zover te krijgen om ook naast haar vriendin te gaan staan. Maar met de hulp van opa lukte dat dan finaal best vlot.

Nadien konden ze nog wat verkoeling krijgen, en trokken we voor NOG meer verkoeling naar het prachtige Tillegembos. Dat de dagen al snel beginnen korten, merk je daar nog het best: veel langer dan 21u15 kon er al niet meer geschoten worden, want het duister kwam snel op. Op zich geen erg natuurlijk. Ze hadden ook daar alweer aardig kunnen ravotten, want een grote bende was alweer present: Henri, Louise, Milan, Yentl, Kristine, Nadia, Karoline, Chris, Tom, Wim & Dominiek. En de prijzen werden gejond door de immer aimabele Oscar. Kwieke 80’er, die tevens komende zondag ook ploegmaat is in de Belgische ploeg… Zijn prijzen die hij bezorgde, zullen allicht goed bruikbaar zijn: het zullen geen handdoeken, maar zweetdoeken zijn…

* * *

We hadden ook vastgesteld dat er lichtfeesten waren in Lissewege, en gelet we daar in de buurt waren, beslisten we, middels passage aan de Quick die onze kleinsten maar wat gelukkig maakte, om ook nog even tot ginder door te rijden, en door het prachtige dorp te slenteren, tussen een zee van licht. Heel mooi gedaan. Alleen papa ICE D kon er niet echt van genieten. Het was niet zo’n wijze beslissing eerst nog aan die verrekte Quick te stoppen, en dan weer veel te snel een Giant binnen te spelen. Mijn wandeling door Lissewege was eerder een marteling, want ik moest die al ‘dumpend’ ondergaan… Dedju. Na 2 en een half jaar, na mijn gastric bypass, weet ik intussen wat snel eten teweeg brengt, en toch laat ik mij vangen. Zo zie je maar: je eet nog altijd eerst met je ogen (lees: je hersenen)… Lissewege, verkozen trouwens tot één van de 10 mooiste dorpen van Vlaanderen. Terecht.

* * *

Ik mag aannemen dat iedereen voldoende water heeft ingeslagen voor dit weekend, en ook de zonne-crème niet vergat. 30 gram insmeren zegt de dermatoloog. Per beurt dan nog… Het wordt in elk geval afzien zondag, om in dergelijke temperaturen het kampioenschap te schieten, maar goed, zoveel keer maak je dat niet mee, dus moeten we zeker present staan.

Wie nog iets wil weten over het E.K., die kan hier nog even terecht, en alle nuttige en praktische info vinden: klik hier.

16/08/2012 - De driehoek Heist-Torhout-Sint-Amandsberg,

Clean-desk-day vandaag. Ik ben klaar to kick some Scandinavian *ss de komende dagen…

Binnen een kleine 12u is ons Julietje al met bus vertrokken richting vakantiekamp in Oostduinkerke. ‘t Mag dan wel niet ver zijn van hier, toch… We planden dan maar een uitstap samen vanavond. Het moet lukken dat het Gild in Torhout net vanavond een BBQ inlaste voor haar leden en aangelanden. Met 30 schutters waren we daar (weerbare mannen horen dat te zijn), en liefst 51 aangelanden zoals we dat dan plegen te zeggen. Een dik pak volk, en zonder enige twijfel een waar succes. We werden eerst getrakteerd op een allegaartje van appetizers, waarna ons een uitermate smakelijk hoofdgerecht werd geserveerd.Niet vooraleer we al wat gesport hadden, zowel groot als klein. Er waren duidelijk enkele beelden van de Olympics in London blijven hangen in de hoofden van onze juniors, want ze speelden in elk geval het spurtnummer na. Papa ICE D mocht zich terwijl weren onder de staande wip. Niets voor niets één van die weerbare mannen.

Andere weerbare mannen droegen dan wel verdacht kleedsel, als shorten, maar daar was een plausibele verklaring voor. Iemand dient zich namelijk ook met die BBQ bezig te houden, en dat deden ze voortreffelijk trouwens. We werden copieus bediend. Maar anders hadden we eigenlijk niet verwacht. Initiatieven in Torhout zijn vaak goed voorbereid, en gelukkig zijn er ook steeds voldoende enthousiastelingen om zich over de op handen zijnde taken te werpen.

Alweer een leuke avond als gezin samen, en zeker voor Julie, die morgen dus vertrekt voor een goed weekje. Een supporter minder voor papa ICE D, die zich zondag zowel met de landenploeg als individueel dient te verdedigen op het 62ste Europees Kampioenschap Staande Wip, te Loon-Plage. Ik hoop in elk geval iets boeiends te kunnen schrijven na zondag… Ik zie er hoedanook naar uit. Hoeveel keer krijg je de kans om als team te strijden om een Europese titel? Individueel, tja, daar valt ook iets voor te zeggen, maar ik verkies het team-verband. Ik heb het wel voor tornooien in ploegverband. Je kan dan je geluk tenminste delen met je teamgenoten. De individuele titel is veeleer een kansspel, waar het geluk van de dag primeert. In ploegverband wordt dat al veel meer afgevlakt… Bon brèf, ik zal me er niet minder om inzetten individueel, maar ik weet al waar ik het meest van zal genieten. Alleen dat wachten wordt een hele opgave, als je weet dat we ons al om 8.15h ter plaatse dienen aan te melden, en gelet de loting, ten vroegste in de late namiddag (of zelfs tegen de avond) zullen mogen aantreden.

En tussendoor: gelet de hittegolf raadt de overheid ons aan om noch alcohol noch cafeïne-houdende dranken te nuttigen. Liters water dus…Nog een geluk dat het niet eens zover ligt. Iets over Duinkerke, en we zijn er al. En maar hopen op een rustige zeebries dus…

In de namiddag trok o.m. Blankenbergs Blok-Champion ICE Wim naar Heist. Ook daar was er opnieuw een blok. Benieuwd hoe dat is afgelopen…

En copains Patrick, ICE Christine en Chris trokken traditiegetrouw naar A3 om te oefenen. Dat lukte aardig, toch zeker al op de blokkenwip… Patrick bleek opnieuw het meest trefzeker. Ook dat wordt zo stilaan een gewoonte…

Zo is de cirkel rond. En ik die begon over een driehoek… Nu goed, boogschieten heeft zeker te maken met driekhoeksmeting, waarbij de stelling van Pythagoras centraal staat. Wie er iets meer over wenst te weten, kan altijd komen aankloppen. Bij voorkeur komende zondag. We zullen tijd genoeg hebben om er een boompje over op te zetten…

* * *

Tijd om nog wat bij te lezen, en dan straks nog ons Julietje een gezellig ontbijtje te bezorgen vooraleer we ze richting Zomerloos brengen, alwaar haar avontuur kan beginnen. Schijnbaar lijkt ze rustig ingeslapen… Benieuwd of ze morgen nog zo rustig zal zijn als de klok de middag nadert…

Fijne nacht nog, en tot “straks”.

15/08/2012 - OLV Hemelvaart stuwt ook onze pijlen hemelwaarts - successen in Blankenberge & Sint-Amandsberg…

Er werd ons een hete dag voorspeld, en die hebben we gekregen. Typisch België: een land van extremen, ook wat het weer betreft. Maar goed, laat ons maar genieten van die enkele stralen zon die we nu toch eindelijk krijgen. En dat gaat door tot zeker dit weekend. Het wordt letterlijk zweten op het E.K. dit weekend. Ons team welk is afgevaardigd naar Loon Plage, lijkt klaar: ICE Tom moest dan wel de duimen leggen tegen ICE Wim op de blokschieting in Blankenberge, maar het betekent wel dat ie de blok tot neerkreeg op zijn 3 schoten. Goed voor het vertrouwen, me dunkt. En dikke duim voor ICE Wim. De wieltjes staan dus prima afgesteld.

Onderwijl was de bende uitgenodigd voor een dag entertainment in Sint-Amandsberg: ‘s morgens werd het traditioneel Immer Vooruit kampioenschap geschoten (3 wippen vol blokken af te werken in ploegen). Onze ploeg, de ganse familie hier, redde het de laatste plaats te vermijden, en dat is integraal te danken aan onze jongste telg Henri, want die schoot op de laatste wip liefst 3 blokken, waardoor we nog net 1 punt voor bleven op de rode lantaarn. Straf, en het ventje was maar wat content! Ook Julie, Louise en mama ICE K deden het opperbest trouwens, dus wat moet je meer?

We kregen op de middag bovendien een heerlijke middagmaal aangeboden door de maatschappij, en in de namiddag werd doorgeschoten op een wip vol blokken, die elk uur werd aangevuld. Kortom: schuttersplezier op zijn best. En bij deze temperaturen zeker ook geen te onderschatten sportieve prestatie. ICE Chris heeft die ervaring al jaren (voor ons was het nieuw), en na de lunch zocht ie de luwte van de bomen in de tuin op, om een korte platte rust te genieten. Het beeld typeert de ontspannen en ongedwongen sfeer van een toffe dag!

Binnen in de toren, kon ik ook nog es trainen met mijn recurve op een blok. De 3 pijlen die ik had klaargemaakt moesten volstaan om het te doen. De eerst ging er rakelings naast, de 2 deed al stof en pluimen naar beneden duikelen (en hoe je dat doet met zo’n blok eronder, dan weet je dat je daar geen pink zult tussensteken), en bij de 3de was het raak: zowel de blok, als de pijl die het deed kwamen naar beneden, zij het dat die laatste van de knal brak. Ik schiet tegenwoordig met de recurve weer de klassieke BE X-8, en die vliegen perfect. De stijfheid van de buis is precies beter op die relatief zware latten, en ik schiet er goeie resultaten mee. Materiaal moet op elkaar zijn afgestemd, en ik denk de juiste combinatie gevonden te hebben. En bovendien: die ‘oude’ types zijn ook iets langer dan de magnums: dus nog een extra voordeel. Iets pijnlijker voor de vingers, en iets meer power uit te oefen om stil te staan mikken, maar dat moeten we intussen al meester zijn. Het is weldegelijk sport met de recurve, als je gemikt wil blijven staan, zonder te beven… Met iets meer dan 30 kg in de blote vingers, op blote pees… niet te onderschatten.

Een ongedwongen, gezellig dagje dus, met de ganse familie… Plezant, en ook de kern van de zaak. Van die momenten dien je dan ook maximaal te genieten, en dat deden we dan ook. Vanaf morgenmiddag wordt het gezin een beetje kleiner, gelet eerst Julie op kamp vertrekt, en daarna Louise. Bovendien zullen ze geen ervaringen kunnen delen tussendoor, want Louise zal al vertrokken zijn als Julie terug thuis komt. Je voelt trouwens dat ze dat zelf aanvoelen, want ze hangen echt wel aan elkaar. Er komen nog emotionele momenten de komende dagen, dat weet ik nu al.

* * *

En tot slot: ook tevreden: ons kampioenschap dat in het teken staat van een steunactie voor de vrijwilligers aan de slag bij de Cliniclowns, loopt als een trein. Net vandaag zijn de inschrijvingen een weekje open, en er restten al maar 22 plaatsjes meer. Dat is dus heel goed nieuws voor de Cliniclowns, want de deelnemende teams steunen nu al 230 EUR aan die organisatie door hun deelname. Uiteraard kunnen ze niet klagen ook: ze krijgen er massaal schuttersplezier voor terug, en als je dan weet wie je daarmee helpt, dan 2x bonzai. Moet kunnen!

14/08/2012 - Avondtraining bij Immer Vooruit - Dr. ICE K maakt haar naam waar…

Wat een dagje gisteren. Enfin, beter gezegd, welke avond. De dag vloog namelijk voorbij. Henri en Julie waren al van ‘s morgens vroeg op pad naar Zaventem met oma en opa, en trokken dan de Brusselse binnenstad nog in voor een uitstap. Louise was bij haar vriendin, en ook daar was de nacht kort, en de dag lang… Straks pikken we de 2 jongste nog op, en zo kon Louise en wijzelf es genieten van een avondje met 3. Straks wordt het weer de normale drukte…

We trokken dus tesaam naar Sint-Amandsberg, voor de ledentraining bij A3. Onderwijl mocht Louise ook nog een heerlijke pizza kiezen in de nabije betere tent daar in de buurt. Toegegeven: de pizza’s zijn er niet duur, maar van de betere die ik al at. Je moet wel wat geduld oefenen, maar dat is het finaal wel waard.

Onderwijl konden we bij een heerlijke avondtemperatuur wat bijtrainen dus. Patrick trok het laken naar zich toe, met 8 stuks; ICE D moest het met 6 stuks doen net 2 meer dan ICE Chris. Louise lukte er 2 en bleef zo mama K en ICE Kristine nog voor… Maar ze had inmiddels ook van A3 verkregen FC De Kampioenen nog te mogen volgen… Als het maar ontspannend blijft natuurlijk.

Het zijn de laatste dagen allen samen, dus maximaal van genieten. Vrijdagmiddag vertrekt Julie op kamp, en de week later is het Louise haar beurt. En het overlapt, dus beide zusjes zullen elkaar pas eind van de maand weer terugzien… En dit weekend mag papa ICE D de landenploeg verdedigen op het Europees Kampioenschap te Loon Plage (op zondag). Ook individueel dien je dan nog naar de blokvogel te schieten. In die landenploeg zijn we met 24 om ons land te vertegenwoordigen, en daar komen dan nog 48 individuele kampers bij (72 per land dus), waaronder ook ICE Tom. En als we de weersvoorspelling mogen geloven, dan wordt het een hete zondag… met temperaturen boven de 30°… En dan zeggen dat er geëist wordt dat we in lange broek de stoet door het dorp aanvatten… Tevens met boog ende pijl in de hand. Dat wordt een mooie manifestatie, mag ik vermoeden.

Terug naar gisterenavond nog. Op de terugweg, net voor het oprijden van de autostrade (niet zover van het voetbalstadion van de Buffalo’s), bleek net een fietser aangereden te zijn. Snel gestopt, zodat Dr. ICE K haar eerste vaststellingen kon doen. Onderwijl wachtend op de ambulance. Vermoedelijk komt het meisje dat net van een basketbaltraining terugkwam er nog redelijk goed van af. Gelukkig maar. Maar goed, minstens al een breuk aan de arm, en allicht ook wel een lichte hersenschudding. Meteen werd ook voor Louise nog es duidelijk waarom het zo belangrijk is een fluo-jasje te dragen als fietser! Doen dus!

* * *

Straks gaan we terug sporten: een tornooitje over 3 wippen met de ganse familie als ploeg. Benieuwd hoe we het ervan af zullen brengen. Na het tornooi, krijgen we tevens ook nog een heerlijk middagmaal aangeboden door de maatschappij: mooie geste dus! Wie hier intussen ook weer aan het sporten zijn, zijn onze poezen. Die hebben weer een molletje te grazen, en doen dan niks liever dan daar eerst nog wat mee spelen, tot het arme beestje de geest geeft… Survival of the fittest heet dat. De natuur kan hard zijn hé? Meestal komen ze dan nog hun prooi trots aan de achterdeur leggen. Alsof ze willen tonen dat ze goeie jagers zijn. Het benieuwd me eigenlijk wel wat daar achter steekt, achter zo’n gedrag… Zal ik op een verdwaald moment es moeten zoeken op wikipedia zeker?

Ik wens U allen een toffe dag toe, en zeker onze teammates die straks onze strepen verdedigen op de blokschieting in Blankenberge: ICE Nadia, Tom en Wim. Good luck!

13/08/2012 - Avondtraining Bloso Nieuwpoort…

Enkele onze Wim kon Karoline gisterenavond nog een beetje bijbenen eerst, en middels een sterke laatste potje, nog afstand nemen. De rest had er maar naar te kijken, en te helpen tellen…

Misschien waren de anderen afgeleid? Tom bracht een prachtige sketch ten berde. Hilarisch…

Neem er in elk geval maar alvast een zakdoek bij, zodat U Uw tranen kan opdrogen… van het lachen dan . Er zijn andere dingen om triest over te zijn, maar daar gaan we vandaag maar niet over doorbomen. Het wordt een lange dag, dus ik hou het deze keer maar kort.

Misschien nog meegeven dat we gisteren al de 200 EUR bereikten in onze steunactie voor de Cliniclowns. Mooi zo. Op naar de 300, en daarvoor rekenen we op U. Maar haast U dan wel: de plaatsen zijn niet onbeperkt.

En wij? Wij zijn vooral benieuwd hoe onze juniors het stellen. In elk geval zijn Henri en Julie momenteel al in Zaventem om een nonkel-pater uit te wuiven, die naar Ierland trekt. En dan trekken ze ook es Brussel in met oma en opa. Ik vermoed dat ze vanavond moe en voldaan zullen thuiskomen. En straks, late namiddag, is toch ons Wiesje terug. Maar ook die wordt verdorie groot. Wat vliegt de tijd toch snel. Veel te snel…

12/08/2012 - de mooiste dag van het jaar so far: A.D. ICE actief in Wingene en Bray-Dunes…

Een prachtig weertje gisteren. Stralende zon, lekkere temperaturen, je waande je even in de Provence. Althans, ikzelf toch, gelet ik op zijn minst al in La France vertoefde in de namiddag…

‘s Ochtends was A.D. ICE al goed vertegenwoordigd op de GP Sovaplastics te Wingene. Niet sterke Jan dus, maar sterke Wim onder de wip. Maar zelfs deze sterke prestatie volstond schijnbaar niet om met een Gouden Plak terug te keren. Pech dus.

De blokschieting, daar moet ik even stille over blijven, want wie daar de trofee in de wacht sleepte, moet ik U onthouden. Zover reikte de tamtam niet… Wat mij ook wel benieuwt is hoe het met de laatste dag afkampingen voor de diverse sectoren is afgelopen. Jammer dat dit niet te volgen is na elke tornooi-dag. Het is nochtans niet het meest ingewikkelde om op te zetten. Hoewel: je dient natuurlijk te weten hoe. Maar meer dan 5 minuten vraagt dat ook niet éénmaal het is opgezet. Ik vermoed dat veel schutters, die aan tornooien deelnemen, graag volgen hoe andere teams het doen. En dat vermoeden is alleen maar gesterkt door de statistieken van bezoekers de ik zelf constateer als wij een tornooi geven bv… Neem nu ons wintertornooi: liefst 1453 bezoekers die de resultaten volgenden. Je kan dat gerust een bestaande behoefte noemen dus, anders zou die pagina niet zo massaal zijn bezocht. Uiteindelijk namen 170 schutters deel, dus kan je ervan uitgaan dat er in elk team wel regelmatig een blik werd geworpen telkens een tornooidag voorbij was…

Bon, brèf. Wingene dus. In de namiddag is een deel volk verdampt (van de hitte, niet te verwonderen, hoewel verkoeling in Zwembad De Alk in Wingene ook in de zomer kan op zondag trouwens)… En dat hoewel er ook enkele nieuwe gezichten opdaagden. Zo kwam Christophe van Ledegem ons team versterken. Chris hield het op een dagje coaching, zo stel ik vast. Maar papier is gewillig natuurlijk. Evengoed gewoon geen pak. Si l’on tire pas dedans, on n’abatte pas, zeggen ze dan net over de grens…

* * *

De vakantie begint zo stilaan op haar eind de lopen, maar voor onze juniors komen er toch nog 2 kampen aan: Julie vertrekt eind deze week voor een weekje, en als zij terug is, is Louise al vertrokken eveneens voor een week. Ze worden nu al wat nerveus bij het idee dat ze elkaar voor het eerst in respectievelijk 8 en 10 jaar 2 volle weken (!) niet zullen zien. Jawadde. Ik vermoed dat er nog traantjes aan te pas zullen komen, want lang kunnen ze elkaar toch niet missen. Henri en Julie zijn nu alweer voor een 2-daagse naar de boerderij in Moerkerke, en Louise tegellijk bij haar vriendin hier in Gistel. M.a.w. ‘het kot alleen’ voor mama en papa… Hoewel het dan maar 2 dagen zijn, toch zal het morgen al weer beginnen kriebelen…

Zelf trokken we gisteren net de grens over in de namiddag, nadat hun slaperige oogjes open waren, en er enige activiteit op gang kwam hier… Voor elk wat wils: na een passage op de stand van Bray-Dunes, waar papa de A.D. ICE-strepen verdedigt in het buitenland, stapten ze naar het strand en de zee. Dat was letterlijk op wandelafstand, wat ik vooraf natuurlijk al uitgevlooid had. En het water natuurlijk het obligate ijsje… wat dacht u?

Een dikke 100 schutters daar, en Jérome had ervoor gezorgd dat ook de mobiele 3de wip er stond. Dat was dus nog een extraatje, waardoor het werkelijk sporten werd, en al zeker in die temperatuur. Enfin, zo heb ik het graag. Ik ken plaatsen bij ons waar ze niet eens een 3de wip omhoog willen halen (en die ze hebben staan dan nog!) als er maar een dikke 100 schutters zijn. Wat een contrast dus, bij onze zuiderburen: als ze kunnen, doen ze daar nog de inspanning er nog een mobiele bij te halen. Chapeau!

U kent mij inmiddels al een beetje: meer heb ik inderdaad niet nodig! Helaas wel 2 pijlen de figuurlijke mist in. Letterlijk: diep verscholen in de begroeide duinen… Jammer, maar goed. Misschien moet ik veren kleven met de kleuren van de Franse vlag next time… Jamais cloche zeggen ze wel es, maar ik had het wel vlaggen verdikke. Bijna onbegrijpelijk, toch aan de schoten te zien. En toch. Maar niet getreurd, want ik was waar ik moest zijn, en dat vind ik minstens zo belangrijk. Ik las ooit dat boogschieten op staande wip een kansspel is: indeed: zonder geluk mag je nog zo goed schieten… Rien à faire. Behalve opnieuw proberen een volgende keer…

‘s Avonds kreeg ik via FB nog door dat onze kleinste meid, Julie, al voor de 3de keer de jongste deelnemer is die minstens 1x raak treft op het Nationaal Jeugdcriterium van de KNBBW. En dat op 4 deelnames: die kleine heeft ook een konijnenpoot zitten. Dat moet ze van haar vader hebben, ongetwijfeld…  Zo blijf ik U tenminste voor!

11/08/2012 - KNBBW Jeugdcriterium Roeselare - Eernegem Beschrijf Kasseien - Houtkerque Championnat

En stralende ochtendzon, met bijstand van DJ Haai & Co in de auto (voor insiders: dat is Louise), dreef ons ‘s ochtends naar Roeselare. Onze kleine meiden probeerden er opnieuw in 10 rondes raak te treffen. Alweer Julie deed het met de meeste efficiëntie, want zij schoot 2 blokke, waaronder een dubbele, en trok zo met 3 punten huiswaarts. Ik heb al seniors met minder zien thuiskomen van een sectorkampioenschap… Mooie prestatie dus. Louise schoot ook zeer goed, maar slaagde er telkens in tussen de blokken uit te komen. Ze had met haar laatste schot op een haar na nog een Top kunnen meepakken, maar het geluk zat haar daar niet mee. Belangrijker: ze schoten goed. Dat telt, de rest is ook altijd een dosis geluk…

Tijdig terug thuis, kon de innerlijke mens nog versterkt worden, vooraleer we naar Houtkerque trokken, met de Dullaertse bende. Wat een prachtige streek ook, en vooral: wat een mentaliteitsverschil in La Douce France. Mama ICE K mocht er voor het eerst haar nieuw materiaal testen. En zoals U kan merken: dat was best succesvol, beter dan papa, in het aantal keren raak. Meer dan 120 schutters daar, maar daar maal je niet om in FR: je installeert je op grote pleinen, de kinderen kunnen spelen, en je schiet nauwelijks op lege wippen, zelfs al waren we (opnieuw) bij de voorlaatste geloot.

Niet getreurd dus, en al zeker niet met zo’n weertje!

Onderwijl waren Nadia, Kristine, Wim, Chris en Tom aan de slag in Eernegem. Hoeveel schutters van de ingeschrevenen er daadwerkelijk opdaagden, dat weet ik (nog) niet, maar in elk geval was vooral Wim in uitstekende vorm zo te zien. Misschien was die spaghetti-saus die Tom prepareerde dan toch niet zo gigantisch goed bevallen…

 

* * *

Voor wie het nog niet zou weten: ook voor vandaag staat de hemel bol van het blauw. Geen wolkje te zien… Een deel van onze troepen zijn alvast naar Wingene getrokken deze ochtend voor de GP Sovaplastics, en het bijhorend beschrijf (7 hoge en blok eerst). Benieuwd hoe ze het ervan af zullen brengen.

Wij trekken wellicht kustwaarts, naar Bray-Dunes. Le soleil, la mer, le tir à l’arc… klinkt in elk geval als een meer dan aanlokkelijke cocktail…