zaterdag 26 januari 2013

26/01/2013 - Rust in Vrede, Jozef!

Mensen als Jozef hebben, samen met mijn grootvader, de beginselen van het boogschieten geleerd, intussen al 30 jaar geleden… Dat waren tijden waar het om de essentie ging. Minstens daarvoor eren wij hem als schutter, mens én tevens ook bakker. Ik hoop, Jozef, dat je de groeten kan overmaken aan mijn vader en grootvader, waar je nu heen gaat!

Jozef DEVAERE

vrijdag 25 januari 2013

The Hoyt Code ontcijferd…

Na bijna een week ziekte en gesukkel besliste ik 2013 HOYT Tribute ZR200 Accuwheel 4gisterenavond toch maar even door de smog te klieven (klinkt geweldig hé, maar aan 90km/h voelt het al stukken minder macho aan Smile) en de ledentraining bij Immer Vooruit te gaan volgen. Bovendien had ik nog een technisch mysterie te ontcijferen. Rationeel als ik ben, benader ik mijn sport ook met ratio. Als ik dus iets niet begrijp, dan poog ik middels praktijk-testen de mist (hier dan figuurlijk) op te trekken. Wat je niet begrijpt, kan je namelijk niet remediëren.

Een korte achtergrond: ik ben van nature (en dat is dus van de tijd dat ik als jongeman met grootvader, met traditionele boog trouwens, het boogschieten werd aangeleerd) iemand die tussentrekt. Dat wil ik trouwens zeker niet veranderen, gelet ik die vingerpositie ook op andere disciplines nog zal nodig hebben, wil ik daar enig prestatieniveau bereiken. Een persoonlijke ambitie daar is nog het recurve-schieten op doel, de enige Olympische discipline. Dat is a. fingershooting & b. tussentrekken.

Het is een ambitie, maar dat is voor later. Er bestaat ook nog zoietHOYT 2013 Pro Comp Elite XL GTXs als tijd hebben (en/of maken, maar tenslotte zijn er maar 24h in een dag, en dien je ook prioriteiten te bepalen). Daar moet ik nog enig geduld oefenen. Nu, als ik ergens mijn zinnnen op zet, dan ben ik ook geen halve werken gewoon. Dus als het zover is, dan zal ik daar de juiste balans voor zoeken. Er zijn echter ook limieten: ik moet daar ook geen 20 jaar meer mee wachten ook niet.

Een paar weken geleden had ik de malchance een blessure op te lopen aan de bovenste trekvinger. Hoogst pijnlijk. Gelukkig niet voor het werken op mijn pc en dergelijke, maar voor mijn hobby ronduit een ramp. Finaal een oplossing gezocht, na ook een genezingsproces (welk nog niet 100% rond is), door met 2 vingers onder te trekken. En mits minieme wijziging gaf dat geen of nauwelijks probleem op de Tribute. Maar dat is ook een lange boog, en met wielen. Met mijn recurve evenmin een groot probleem. De Pro Comp Elite XL, dat was een ander paar mouwen. Op die manier schieten: 30 tot 50 cm tekort! Absoluut niet plezant, in die mate zelfs dat ik dan maar besloot er niet meer mee te schieten tot ik weer als vanouds kon aantrekken. En bovendien vond ik het verschil zo groot, dat ik zelfs twijfelde of dat ENKEL aan de gewijzigde aantrekhouding zou liggen. Maar ja hoor, gisteren es geprobeerd als vanouds (heb wel nog bescherming nodig aan de vingers, dus optimaal is het nog niet), maar met gewoon tussen te trekken is dat probleem sito presto van de baan! Heerlijk. Nu kan ik toch es bevestiging zoeken in een volgende training. En bevestiging, dat is vertrouwen in het spul: meer is niet nodig. Of verder pogen uitzoeken wat dan een goeie houding moge zijn als ik ondertrek… de los is in elk geval zuiverder (zo voelt het aan), en louter theoretisch is dat ook zo, gelet er minder frictie is met de pijl. Uiteindelijk weer een factor minder waar iets mee fout kan gaan, dus finaal lijkt me dat (althans voor staande wip) dan een verbetering.

Het blijft au fond een vrij mechanische sport, waar de impact van de schutter zelf (houding, los, zicht) doorslaggevend zijn. Conditie is natuurlijk dat je materiaal op zich wel OK is, maar technologisch is dat materiaal eigenlijk niet. De basisprincipes van de eerste compound-bogen, en de mechaniek die er achter zit, die is in de beginselen nauwelijks veranderd. Er worden natuurlijk wel wijzigingen aangebracht die hun effect hebben (maar dan vooral voor doelschutters), maar dat is al bij al verwaarloosbaar. Eénmaal je boog afgestemd staat op de mens, dien je er vooral over te waken dat die boog qua set-up niet veranderd (dus je druktepunt, loper, etc… nazien is geen overbodige luxe). Heb je enkele objectieve parameters om te verifiëren (die je neerpent, ter controle), dan kan je al snel uitmaken of de fout van de machine dan wel de mens komt. En vaak is het die laatste die de oorzaak is. Maar niettemin…

Uiteraard allemaal larie voor de recreant. Wie echter de sport beoogt, die is daarin geïnteresseerd. Als je echter maar niet gelooft dat de machine de mens vervangt. Helemaal niet. De marketing laat je dat natuurlijk graag geloven… Business is business, niet?

Anyway: hier ga ik nog plezier aan beleven, dat is zeker! Zoiets begrijpen, uitzoeken, en remediëren: heerlijk. Want dat geeft alweer waardevol inzicht. En dat kan je dan ook weer delen…

Benieuwd? Ik ook… Winking smile - That’s all, folks. Middagbreak zit erop!

donderdag 24 januari 2013

22-23-24/01/2013 - geveld door bacteriën en virussen…

Wat een mottige dagen, die voorbije. Het mag dan nu wel in de vroege ochtend zijn, we noteren 3u15 als ik aan deze begin ten andere, voor mij begint typisch de gewone dagtaak. Die mag dan een beetje a-typisch heten te zijn, maar toch. Voor mij althans, is die de gewoonste zaak van de wereld. Elk leeft namelijk in zijn eigen realiteit, en dat is maar goed ook. Het grappige wat je dan vaak vaststelt, is dat de meesten hun realiteit afspiegelen/projecteren op die van een medemens, om aldus een oordeel te vormen. Daar zit inherent een contradictie in vast natuurlijk.

Ik zou dus voorstellen: life my live, en oordeel dan es. Ziek zijn, daar heb ik meestal niet zo’n erge last van, als ik het professioneel bekijk. Je denkproces verloopt wat trager, en zal allicht iets minder scherp zijn. Maar wezenlijk ga je er niet op achteruit. Je ondervindt vooral last van de fysieke ongemakken. De voorbije dagen was dat in hoofdzaak dus koorts, en hoestbuien. En dat verveelt op den duur, want put je ook extra uit. Akkoord, veel slaap heb ik niet nodig om helder en scherp te zijn, maar als die weinige slaap dan nog es wordt verstoord, snoezende poezendan is er wel een impact. En dan krijg je bezoek van 2 van onze 3 poezen, die de kou buiten inruilen voor mijn relax. Ook daar kon ik dus geen verpozing vinden, want mijn plaats was al ingenomen. Geef toe: ze lijken het er in elk geval dik naar hun zin te hebben… What a life!

Gisteren had ICE Ka haar 2de examen te Leuven, om 9u ‘s morgens. Als gebruikelijk panikeerde ze weer meer dan nodig, want iets over de middag kwam al het (voor mij verwachte) bericht dat alles alweer prima verlopen was. M.a.w. de voorbije 2 examens zijn alweer prima verlopen.

Nu, zelf voel ik me eindelijk pakken beter: heb de indruk dat het ergste achter de rug is. En maar goed ook, want dat begint zo stilaan op ‘s mans zenuwen te werken. Nu, anderzijds, op halve snelheid werken voor mij, blijkt in veel gevallen nog verbluffend snel als je het afzet tegen nationale gemiddelden… Open-mouthed smile

Buffet Verjaardag A3Er is maar weinig sportief nieuws te melden. Dinsdagavond moest ik dus noodgedwongen de training bij Immer Vooruit missen, en daar spande Patrick de kroon met 8 stuks, Kristine haalde er 3 neer, en tot mijner vreugd mocht ik vaststellen dat copain Chris het bij éne hield, maar wel een begeerde B. Nice! Had dat nu te maken met het buffet welk ze kregen aangeboden of niet, ik heb er het raden naar, maar hoop er later vandaag (als ik de training haal vanavond), het fijne van te weten…

De iets oudere lezer onder U (niet ouder dan ik weliswaar), zal zich deze spelconsole nog levendig herinneren. Iconisch was die, in de jaren ‘80. Het bedrijfje Atari kreeg het de voorbije jaren hard te verduren, en de Amerikaanse divisie heeft een Chapter 11 moeten aanatarivragen. Zoveel als bescherming tegen de schuldeisers zoals ook in onze WCO is opgenomen. Nu, het zou onbegrijpelijk zijn mocht Atari an sich verdwijnen. Dat zal ook niet, want ook dat is erfgoed. Er zal altijd wel iemand zijn die dat zal redden van de ondergang. Herkent U het? Speelde U nog urenlang Space Commander..? Pong? Welaan, dan zijn we leeftijdsgenoten… Winking smile

Rest me nog de politiek. Neen, toch maar niet (of misschien een beetje dan, kom). Wie één en ander volgt (en dat blijkt bitter weinig volk te zijn, al zeker niet de leraars die onze kinderen moeten opvoeden. Onthutsend nieuws welk we gisteren mochten vernemen. Onvoorstelbaar!). Over gouverneurs en postjespakkerij zullen we het ook maar niet hebben. Blijkbaar zijn onze politici echt wel moeilijk tot niet in staat te ontsnappen aan de waan van de dag, en over te gaan tot LT denken. Visie geven door U te baseren op een strategie. Tactiek: daar lijken ze alles van te weten, en tevens alles voor te doen. En dan krijgen ze eigenlijk nog de wind in de rug: je zal ze horen kraaien straks: Fitch, één van die verguisde ratingbureaus (nu zal je wel geen kritiek horen, integendeel, let maar op), publiceerde een nieuwe outlook voor Belgie, en kondigt aan die op stable te zetten voor de rating AA. Eerder was die outlook nog negatief. Ze moeten daar bij Fitch dringend es een paar weken in ons landje komen wonen… Denk maar aan de koehandel tussen Belfius (waar wij allen (dus niet alleen de ARCO-spaarders) aandeeelhouders zijn!) en het ACW. Winstbewijzen afkopen en daartegenover een lening krijgen waar 8% op betaald wordt: pervers. Zoals er stemmen oproepen: die winstbewijzen behoren tot het actief van vereffenaars van het vehikel. En net nu hoor je Minister Vanackere zeggen dat ze als politici zich daar zeer ver van moeten houden. Was niet hij het die enkele maanden terug meermaals op TV en diverse debatstudio’s kwam pleiten voor zijn achterban..? Over een dubbele tong, en een verborgen agenda gesproken.

Je zou al es wensen dat je over minder inzicht kennis en ervaring beschikt. De wereld ziet en voelt dan een pak eenvoudiger aan… Trust me, ik kan het weten… Disappointed smile

Bon geniet nog van de laatste dagen sneeuw en ijs, of laat er minstens netbal_louisede kinderen van genieten. Naar ik mag geloven, wordt volgende week de dooi ingezet… Gelukkig is er nog ander vertier voor de juniors. Een sterke Louise won met verve een netbaltornooi op school gisterennamiddag, en trainde ‘s avonds nog stevig door op de volleyballes, samen met Julie. En Henri, die krijgt in de krokus de kans op een judo-initiatie… Je ziet zijn oogjes nu al blinken, want dat lijkt ‘m pas meer dan cool! Winking smile

maandag 21 januari 2013

20-21/01/2013 - ondergesneeuwd, met massa’s speelgoed welk uit de lucht komt vallen!

Gisteren was in alle opzichten een vervelende dag. Ik verklaar me nader: al om 5u ‘s ochtends kwam het eerste speelgoed uit de hemel vallen, en het hield overigens niet op, tot pakweg 22h gisterenavond. IMG_2985Dus 17u ononderbroken sneeuwval. En dat met een bijtende noordooster, maakte al dat het niet al te plezant toeven was buiten. Kwam daarbij dat er enkelen sneuvelden: zowel Louise als ondergetekende geveld met koorst en keelpijn. IMG_2987Geen ideale zondag dus, en dat is een understatement. Komt daarbij dat er een pak denkwerk op de hersenplank ligt, waar ik aan minder dan normaal tempo kon aan werken. In feite zou je beter gewoon de brui er aan geven en eerst uitzieken, maar goed, de aard van het beestje mompelt je dan toe om toch niet toe te geven. Maar het rendement is belachelijk laag. En finaal: deze ochtend toch moeten vaststellen dat er maar weinig toegevoegde waarde bleek te zitten in de arbeid van gisteren. Een maat voor niks dus. Nog wat verder uitzieken vandaag, en dan zijn we er weer van af. Ook dat is een medische wetmatigheid. Wie verkondigt enkele dagen ziek te zijn van een griep, die maakt je iets wijs. Anderhalve dag ben je er echt ziek van, en dan ‘geniet’ je nog wat van de nasleep, maar die hindert al veel minder. Althans, zo moet je het zelf opnemen, ipv jezelf iets wijs te maken… En ik kan het weten met een ervaringsdeskundige in huis.

Alé, beetje op de tanden bijten vandaag, en we zijn er grotendeels vanaf…

zondag 20 januari 2013

19/01/2013 - Sneeuw- en ijspret - Verjaardagsschieting Marcel (Sint-Amandsberg) - Souper Nieuwpoort Sint Sebastiaan of The Bourne Legacy..?

Terwijl de eerste sneeuwvlokken hier al aan het vallen zijn (er is weer een ‘isolerend’ laagje van 5cm voorspeld voor vandaag!), ben ik toch even blij langs de andere kant van het raam te zitten. De Noordooster blaast namelijk ijzige wind. De gevoelstemperatuur is dan ook -12°, terwijl de temperatur zo’n 6° bedraagt… Gisteren was het eigenlijk niet veel beter, iets minder koud, maar de kids trokken toch goed ingepakt naar onze vijver. Die is gesloten, en slechts een 30-40cm diep op een oppervlakte van +/- 4000 m2: m.a.w. al sinds enkele dagen kan je daar probleemloos en vooral zonder gevaar op schaatsen. En dan was de keuze voor de namiddagactiviteit natuurlijk snel gemaakt!

Schaatsen en sleeën op de Dullaertse vijver!

Zelf ben ik niet zo’n schaatser (understatement Smile), en dus trok ik naar de huldeschieting van Marcel uit sympathie. 86 schutteimagers daar, dus Marcel mocht zeker tevreden zijn, en wij dus met hem. Eigenlijk is dat niks voor mij: te weinig schietbeurten. Ik ga voor het sportieve eerst, maar soms moet je al es Kaartnamiddag..?een offer maken. En dit was er ene van. Maar na 4 rondes hield ik het dan ook voor bekeken: plicht volbracht. Ook Björn vertrok, dus bleven Kristine, Patrick & Chris de laatste 2 rondes nog strijden. Dat loonde nog voor Chris en Patrick trouwens.

NadiaOnderwijl trokken Nadia, Tom & Wim naar een etentje van Nieuwpoort Sint-Sebastiaan, en naar berichten te horen/te lezen, bleken ze zich goed te amuseren: mooi zo.

‘t Is ne keer iets anders zou je dan denken, maar helaas zien veel maatschappijen al te vaak iets over het hoofd: nl. dat ze ook jeugd onder hun leden hebben en daar houden ze dan voor zo’n ‘evenementen’ asoluut geen rekening mee. Mijn gedacht? Wat is er nu plezant aan zoiets? Als je dat combineert met een klein ‘schietingske’ bv. dan ja… maar gewoon gaan eten, dat kan je overal. En tevens kies je dan nog zelf waar je wil gaan… Winking smile Bij Immer Vooruit doen ze dat zo, bij Sint-Sebastiaan Torhout ook bv. Daar is het deze namiddag bv. receptie. Maar de focus ligt daar dan wel op onze sport/hobby. Zo heb ik het graag. Elk zijn eigen mening daarover natuurlijk. En niet ‘s avonds, maar in de namiddag. Ook al een betere keuze m.i. Enfin, we leven in een vrij land. Alleen: vaak doen mensen dingen ‘omdat het al jaren zo is’. Alsof dat een legitieme grond is om niets te veranderen. Tradities kunnen beklemmend werken, en ouderwets worden als je niet acutaliseert. Dat is trouwens de echte definitie van conservatisme. Heeft nauwelijks iets te maken met traditie… (voor wie het onderscheid snapt, bedoel ik dan). Traditionele sporten staan voor gigantische uitdagingen, maar velen sluiten er de ogen voor. En slaan ook geen mea culpa. Er is altijd wel ergens een externe/exogene factor waar je de schuld bij kan leggen. En net daar gaan ze de mist in. Tot slot: in veel van die gevallen dient dergelijke souper dan nog es om de kas wat te spijzen ook.

De zaterdagavond verkoos ik door te brengen in aangenaam gezelschap: de familie, en met een fantastische film. Hoewel de kids nog geen engels verstaan, waren ze toch aardig mee met de story-line moet ik zeggen….

image

Het was genieten, zowel van het verhaal, als de splijtende actie… (en het dekentje in de zetel ook natuurlijk Winking smile)…

En ook buiten blijkt enige hardnekkigheid: sneeuwvlokken… We zullen dus wel weer kiezen voor de knusheid van ‘home’, vermoed ik. De komende week voorbereiden, en in de namiddag misschien wel es buiten komen: we zien wel. De kids kunnen alvast beginnen met hun boerderij-werkjes, en dus 2 vliegen in 1 klap: ze kunnen de sneeuw in, en intussen krijgen de dieren hun eten en vers drinken. Met zo’n weer extra aandacht voor hen!

Geniet van uw zondag. Wij pogen hetzelfde te doen!

* * *

En denk eraan: freedom of speech!