Zomerkampioenschap - Challenge d’Eté 2012–Eindstand / Résultats finals

 

Last update: 30/09/2012

Alle info over het kampioenschap en de kalender kan U hier vinden.

In volgorde, de wip-indelingen, 15 schoten per wip en per schutter…

 

Foto’s, puntenbladen, en sfeerbeelden: zie onze foto-set online.

Teams: Eindresultaten: klik hier.

• Gemengd Katrolbogen (Team ZEVENEKEN aan kop met 137 pt)
• Damesploegen (Team LENDELEDE aan kop met 74 pt)
• Jeugdploegen (Team A.D.ICE – Vrij&Blij wint met 18 pt)
• Traditioneel Recurve/Lattenboog (Team Bleue Maison aan kop met 95 pt)

Individueel:

• Gemengd Katrolbogen: klik hier. Wouter op kop met 50 punten, Jochem met 23 blokken.
• Damesploegen: klik hier. Charlotte van Wichelen domineert.
• Jeugdploegen: ICE Julie excelleert: als enige schutter op het tornooi (en dus van alle 180 deelnemers!) schiet zij op elke wip de Hoogvogel! Puike ploegprestatie trouwens: hier. 
• Traditioneel Recurve/Lattenboog: klik hier. Jean-Pierre van Bleue Maison voert de klassementen aan!

23/08/2012 - Vreugde en weemoed: dicht bij elkaar…

En neen, ik heb het niet over de dieselprijs aan de pomp, die trieste recordhoogtes blijkt te halen. Hoewel: triest: hangt ervan af vanuit wie zijn standpunt je dat bekijkt. Wat vaststaat, is dat het een dikke opbrengst betekent voor de overheid. Wist U dat U tegenwoordig net geen 80 EUR betaalt om 50L diesel te tanken? En wat meer is: ongeveer 36 EUR van die 80 (ofte meer dan 45%!) gaat rechtstreeks naar Elio zijn zakken. Of beter, die van Steven Vanackere dan. Je zou dus anderzijds kunnen zeggen: in feite is dat dan goed voor de belastingplichtige, gelet wij allen samen eigenlijk de overheidsschuld meetorsen (inclusief onze kinderen). Maar het is duidelijk een selectieve belasting, die oneerlijk is. Want: 1. niet iedereen rijdt met de wagen, en dus niet iedereen betaalt die belasting en vooral, 2. wie die wagen nodig heeft om zijn job uit te oefenen, heeft ook GEEN KEUZE. En dat laatste is eigenlijk het ergste hé: dan betaal je vaak al tegen de 50% belastingen als privé-persoon, en dan komt daar nog es 45% belastingen bovenop, OMDAT je gaat werken en daarvoor een auto nodig hebt. Of kort gezegd: je wordt nog es extra gestraft. Wie niet werkt, en dus ook niet of nauwelijks bijdraagt aan bv. onze Sociale Zekerheid, die betaalt al die taxen niet, maar genieten wel de voordelen ervan. En dat is niet eerlijk natuurlijk. Belastingen zijn prima, als ze goed besteed worden, en ook evenredig worden opgehaald bij wie ze kan en moet betalen. En daarmee is alles gezegd. En niet alleen onze overheid is daaraan schuldig. Zoals ik al meerdere keren over de eurocrisis fulmineerde (of minstens toch tegen de inertie van de politici om die deftig aan te pakken): één van de gevolgen is dat de EUR een pak in waarde is gedaald, en dat je dus inflatie importeert. En gelet wij netto-importeurs zijn van olie, hebben we het dus vooral vlaggen door die zwakke EUR… Zo zie je maar, enig begrip van macro-economie helpt een mens al een stuk verder. Een doorsnee politicus zou minstens ook een dergelijke vorming moeten gekregen hebben, maar helaas is het grootste deel onder hen juridisch geschoold. Alle respect daarvoor, maar velen missen elementaire inzichten als deze. Als in de VS economen hun mond opendoen, dan luisteren ze daar naar. Als dat bij ons gebeurt, dan lachen die politici dat vaak weg, door de striemende kritiek vaak botweg dood te zwijgen… Arme lui…

Enfin, wat baat het allemaal. Er over schrijven helpt niet veel, tenzij misschien links en rechts een geïnteresseerde lezer die nog iets bijleert? Wie weet, dan is het DAT toch nog waard geweest…

Bon, vreugde en weemoed,… straks komt ons Julie thuis, van haar VKSJ-kamp in Oostduinkerke. Dat is dus vreugde! Alleen: deze ochtend vroeg, vertrok Louise al naar Overpelt op Kazou-kamp. Momenteel, as we speak, schiet er hier dus nog enkel onze Henri over… Louise mocht zelf kiezen hoe ze haar ‘laatste’ avondje zou doorbrengen, en voor haar was dat een trainingske bij A3. Tegelijk neemt ze dan ook een aflevering van FC De Kampioenen mee, waar ze dan naar kijkt binnen. Zo was ze volledig ontspannen. En ons trainingske liep best OK, dus dat gold eveneens voor ondergetekende…

Na afloop, bleef de afspraak met Louise gelden: en ze wou nog es met ons samen naar een frituur voor een hapje. Ze had dan wel al gegeten, maar goed, ‘t was voor de fun, zoals dat heet. Dus hielden we halt bij De Bosrand, en kon ze nog enkele kippenvingers binnenspelen, met enkele frietjes… En het wuiven, dat is voor haar zus, die straks thuiskomt. Eindelijk!

Deze ochtend was het dan zover: blij gemutst was Louise er vroeg bij. Papa haalde nog enkele verse pistolets, zodat ze nog een stevig ontbijtje kon nemen, en dan: hup, naar Brugge naar de verzamelplaats aan het KHBO… Daar trof ze haar hartsvriendinnen, en meteen was het ebde de spanning weg… Nu, ‘t is nu aan ons om haar te missen, maar omgekeerd zal ook wel het geval zijn…

Benieuwd hoe curieus onze kleine Julie zal zijn, en met welke verhalen ze zal thuiskomen: ook zij moet haar oudste zus nu nog een week missen. Dat wordt dus feest volgende week vrijdag: want dan zijn we weer compleet! Zo heb ik het in elk geval graag, en liefst…

…

21-22/08/2012 - Bezige bijtjes in huis, of zijn het haantjes..?

Dat de wereld doordraait weten we al een tijdje. Zowel letterlijk als figuurlijk ten andere. Komt daar nu nog bij dat er nieuwe aanwijzingen dat de Big Bang niet het begin was van alles… Die oerknal of Big Bang wordt gezien als het begin van alles, van het universum, de ruimte en van de tijd maar een nieuwe theorie stelt dat in vraag. Volgens de theorie was de oerknal niet het begin van alles maar een "verandering van fase" van het universum, veroorzaakt door afkoeling… zoals water dat in ijs verandert.

Van die afkoeling heb ik vorig weekend in elk geval niks gemerkt, dus zal ik ook geen verandering van fase hebben meegemaakt dan? Nochtans, het zindert nog altijd na!

* * *

Het is misschien toch een fase van verandering, als er zo 1 junior ‘ontbreekt’ hier thuis… Nu, nog dik 1 dag en Julie is terug thuis. Alleen… morgenochtend vertrekt Louise dan weer, op Kazou-kamp naar het verre Overpelt. Hoewel we soms al es wat rust zouden kunnen gebruiken (in termen van ‘kalmte’ dan), toch… veel langer dan een dag of 3 kan ik die kleine mannen toch niet missen. Het doet vreemd aan als er ééntje weg is, dus volgende week zal zeker niet anders zijn. Blijkbaar zijn we eigenlijk maar compleet als ze er allemaal zijn. Elk karaktertje heeft zo zijn troeven hé. Nog een geluk dat we niet allemaal klonen van elkaar zijn dus. Het zijn de laatste dagen van hun vakantie, dus proberen we er telkens het beste van te maken. Dat betekent dus niet lui zijn, of voor de TV hangen of dergelijke, neenee. Zo zijn ze niet opgevoed. Hier zie je ook hoe groot Louise intussen is geworden: zij leidt hier bijna het huishouden, door Henri bv. duidelijke instructies te geven telkens: van het helpen bij het afruimen van de tafel, tot sport & spel. Dinsdagavond was dat de ledentraining bij A3, waar onze kleine Robin Hood flink zijn best deed…

Maar Louise is ook clever: ze had het in haar hoofd gestoken om te kuisen begot, maar ook daar maken ze een spel van… Niet te geloven? Kijk dan hier maar es… Of hoe kuisen eerder spelen op een waterbaan blijkt te zijn…

Gisterenavond kon ik nog genieten van een vrije aardig zomerse avond in het Gild van Torhout, hoewel het al sneller wat koeltjes begon te worden. En het duister valt ook al snel in… Nu goed, vergeet niet dat we binnen een kleine maand al weer de herfst inluiden. Het gaat allemaal veel te snel…

Thuisgekomen, gingen de creatievelingen Louise en mama aan de slag in de keuken… Het volstaat al niet 1 haan in huis te hebben en er ene te hebben die aan het opgroeien is, nee, er moest er ook een worden geschilderd. En toegegeven, ik vond de prestatie zeker geslaagd. Tof! Vandaag mag Louise zo stilaan haar koffers beginnen pakken, want morgenochtend vroeg vertrekt ze al naar haar kook-kamp te Overpelt dus… En pas later komt Julie terug thuis: ze zullen elkaar dus pas eind volgende week weer terug zien. En dat ze elkaar missen, daar moet je niet aan twijfelen. Er worden continu filmpjes herbekeken die ze opnamen als ze samen waren. Alsof ze dan dichterbij zijn. Aandoenlijk moet ik zeggen. Ik zal dus al blij zijn als alles weer back-to-normal is eind volgende week. Zelfs al betekent dat nog wat meer leven in huis…

Tot slot, wensen we nu al de geselecteerde scholieren en juniores veel succes op de 50ste Nationale Jeugdfinale komende zaterdag, en allen die aan de Koningschieting deelnemen: veel geluk!

20/08/2012 - Nagenieten van een sportief top-weekend - avondje sport @Bloso-terrein Nieuwpoort (Sint-Joris)

Het was een lange dag zondag. Vroeg uit bed (maar dat ben ik wel gewoon) en laat gaan slapen (en dat ben ik ook gewoon), echter meestal heeft dat dan niet met sport te maken, maar met je dagelijkse bezigheden professioneel. Minstens zo vermoeiend.

Soit, gisteren sliep ik daarom niet beter: neen, maar dat was geen ramp: in mijn binnenste genoot ik met teugen na van een meer dan geslaagd weekend. Misschien maak ik het nooit meer mee, dat kan. Dus een moment om te koesteren. En vooral ook: nog even naar boven te kijken waar er 2 zitten te knipogen… En ikke? Met mijn beginnersgeluk? Ik kan alleen maar een mooie balans maken: 3 “grote” afspraken dit jaar: onze eigen Koningschieting: raak en Koning. De Keizerschieting in Wijnegem: raak, maar het bleef bij kampen. Individueel Europees: alweer raak, en ook nu bleef het bij kampen. Europees in ploeg: Gold! Awel: ik teken ervoor om dat volgend jaar nog es te mogen overdoen… En dat bovendien allemaal consequent  en principieel met traditionele boog…

Met tradities is vaak niks verkeerd, integendeel: ze maken deel uit van ons zijn, en ons cultureel patrimonium. Zolang ze niet verstikkend werken, en regelmatig worden geactualiseerd, is daar niks mis mee. Er is nu bijvoorbeeld wat heisa rond het dragen van een lange broek/deftige kledij onder wip. Persoonlijk heb ik daar niks op tegen. En dat is een genuanceerde mening, want ik vind dat men nog een stap verder had moeten gaan. Iedereen had er in een identieke outfit moeten staan, zeker voor de landenploegen. Of die outfit nu een lange broek of dergelijke hoeft te zijn, doet er eigenlijk niet toe. Maar die conformiteit zou bijgedragen hebben aan een groepsgevoel, en een stap verder ook een identiteit. Trouwens: velen denken dan onmiddellijk: dat is elitair. Wel, net niet: weet u waarom vroeger op scholen (en nu nog hier en daar wordt aan dergelijke tradities vastgehouden) iedereen in zgn. uniform diende school te lopen? Net om GEEN elite te vormen. Iedereen was er, net door die verplichte en gelijke klederdracht, gelijk onder zijn gelijken. Zonder onderscheid tussen rang of stand, sociale achtergrond, etc… DAT was de bedoeling van zo’n regels en tradities. Het feit dat zoiets heden niet of nog nauwelijks wordt gedaan, werkt inderdaad het tegenovergestelde in de hand: kinderen worden vaak uitgelachen omwille van de kledij die ze dragen. Merkkledij bv. dient om je te onderscheiden van een ander. Die ander is dan je mindere, zogezegd… Als iedereen uniform gekleed loopt, dan verdwijnt die mogelijkheid daarin kinderen te onderdrukken, pesten, en ga zo maar door… Maar. Velen weten dat niet eens (meer). Velen kennen hun geschiedenis dus niet, en ook niet wat er achter bepaalde tradities schuilt als waarden. Die zijn vaak nobeler dan je op het eerste zicht zou denken dus.

Eén van de mooiste voorbeelden daarvan, vind ik zelf, is het Gild van Sint Sebastiaan Torhout, waar ik zelf lid ben. Daar is niets elitairs aan. Iedereen wordt verondersteld hetzelfde hemd, pull en donkere broek te dragen. Meer niet. Zo is er inderdaad geen onderscheid tussen de diverse leden, die van diverse pluimage zijn, zoals men hier als pleegt te zeggen: de ene is arbeider, de ander staat in het onderwijs, nog een ander is een ondernemer… Maar onder de wip, en tijdens een ledenschieting zijn we allen gelijken. Dat zijn meer dan nobele principes dus, en die hebben helemaal niets met elitarisme te maken dus.

Enfin. Misschien dat dit bij sommigen al es een belletje kan doen rinkelen. En doet het er geen rinkelen, welaan, dan zij het maar zo. Elk doet zijn goesting natuurlijk, alleen wou ik even duiden dat er vaak veel meer achter zit, achter die tradities, dan wat men oppervlakkig kan en mag denken. Meer niet.

Na een dag vol spanning, konden we ‘s avonds nog genieten van een heerlijke avond: nog een aangenaam temperatuurtje ook. Jammer dat we Julie moesten missen, want die is op kamp. In Oostduinkerke dan nog, dus bijna op loopafstand van de Bloso-stand in Nieuwpoort, waar we meestal op maandagavond vertoeven. De ICE Daltons verkozen dus vooral veel te sporten, en typisch is dat dan tennis. Het 4de racket, dat nam Stephanie op, zodat Henri, Louise, mama en Stephanie tegen elkaar konden spelen. En onze kleinste, wel, die weert zich. Als ie maar een bal ziet, éénder welk de sport erachter moge zijn: hij gaat ervoor.

Tijdens de vakantie zijn daar natuurlijk verenigingen die kampen organiseren, dus vaak hebben ze al gezelschap op het plein van een bende jongeren. Louise bleek er toch ook oog voor te hebben, vooral omdat het er best leuk aan toe bleek te gaan. Die jongeren speelden hockey, en dat met op de achtergrond wat populaire muziek. Het zorgde voor een leuke sfeer eigenlijk. Muziek verblijdt te harten, niet?

Zelfs onze ICE Wim kon niet weerstaan aan die ophitsende tonen. Shaggy’s Bombastic deed ‘m dan ook in beweging komen… ‘t Is al een oude hit, maar hij brengt duidelijk nog volk op de been… kijk hier maar even: ICE W goes Shaggy…

Plezante en ontspannende avond dus, met het ganse gezin. Genieten van die paar dagen mooi weer. Dan hebben we ook het voordeel dicht bij de kust te wonen… Gelet Julie daar dus dichtbij op kamp was, reden we nog tot ginder, om onze eerste brief te bezorgen, met de avonturen van haar broer, zus, mama & papa sinds ze vorige vrijdag vertrok. Zelf konden we al eea volgen, gelet de leiding van de VKSJ Gistel ook de moderne middelen inzet. Via o.m. FaceBook zien we regelmatig foto’s opduiken van de activiteiten die ze daar plannen, en hebben we toch het gevoel dat ze er een beetje bij is…

Toen we passeerden zo even na 22h, brandde nog licht in de slaapzalen… wellicht waren ze nog wakker? Enfin, wij in elk geval stilletjes de brief afgegeven, die ze dan wellicht vandaag al zal krijgen… Wie er na een namiddag spelen thuis, en al die sport ‘s avonds zeker niet meer wakker was, was onze benjamin. Hij installeerde zich, en was snel naar dromenland vertrokken… Zeker voldaan dus… Hij beleeft ook een leuke vakantie dus, en dan geniet ik daar zelf ook wel van. En nu zeker: hij is eigenlijk met zijn gat in de spreekwoordelijke boter gevallen, want ie wordt quasi permanent door zijn zus Louise bezig gehouden. En al die aandacht laat ie zich maar wat graag welgevallen, wees gerust…

* * *

Het was ook technologisch een fantastisch recordweekend: de voorbije 2 dagen, kregen wij op de diverse platformen waar we onze edele sport pogen te promoten liefst een kleine 6.000 bezoekers over de vloer. U leest het goed! Onvoorstelbaar…

18-19/08/2012 - Europees Kampioenschap Jeugd en Seniors te Loon-Plage…

… dat is momenteel aan de gang, en U kan al één en ander volgen op onze FaceBook fanpage (http://www.facebook.com/adicegistel). U vindt ook al sfeerbeelden terug op onze andere communicatie-kanalen: onze Youtube en FlickR-photostream.

* * *

Als uitsmijter: er zijn zelfs Britten (uit Kent) aanwezig dit jaar, die schieten met de uiterst traditionele Longbow!

* * *

Wat een prachtig weekend: niet alleen het weer, maar de sportieve manifestatie rond een heel mooie traditionele sport met deze uitgave van de Europese Kampioenschappen. Veel kan ik er al niet meer over schrijven, het meeste is jullie toch al bekend via diverse sociale media. Het werd dit jaar een Belgisch feest zonder meer: zowel onze jeugd als de seniors wonnen zowel als ploeg als individueel. En de sfeer was navenant. De immere courtoisie van onze zuiderburen incluis…

Zelf had ik de eer in de Nationale ploeg aan te treden, en dus mee te werken aan de zege van de Belgen. We lieten de Nederlanders met 8 punten achter ons, en de Fransen zelfs 12. Het zal dus ons dagje geweest zijn zeker?

Individueel deden de Belgen het alweer sterk: na de Fransen, die zich 3 keer op het bord zetten, volgenden al snel 3 Belgen die het evenzo deden met traditionele boog. Nadien vervoegden zich nog 7 Belgen en 1 Nederlander avec Arc à Roulettes zoals ze daar zeggen, om het kampersveld compleet te maken. Ik kreeg nog net de kans ICE Tom te helpen (nr. 51 onder de wip), maar het mocht niet baten hem er nog bij te krijgen op het bord. En dan werd het spurten om nog tijdig onder de wip te staan voor de landencompetitie, en de groepsfoto voor aanvang. In de afkamping was het Patrick van Lokeren, die het trefzekerst was, en in de eerste beurt al de titel meenam huiswaarts. Proficiat!

Onder aanmoediging van ploegkapitein Gilbert Meeuws, die meteen toonde hoe het moest, konden we eraan beginnen. Het liep niet al te lekker in het begin eerlijk gezegd, en toch was de eindspurt krachtig, en gingen we zelfs nog vlot over de Nederlanders. Als ik me niet vergis lieten we nog 5 blokken staan in het spel, de rest was opgekuist. En liefst 9 blokken van onze kapitein zelf! Chapeau. Voor het ganse team uiteraard ook, want finaal kan jouw schot een teamgenoot helpen nadien… En zo geschiedde. Mijn eerste gouden plak met allure dus…

* * *

De slotceremonie mocht er ook zijn: tot in de puntjes goed verzorgd. Een pluim voor de organisatie van Saint-Sébastien Loon-Plage, haar vrijwilligers, en alle besturen, bonden, en andere gestelde lichamen die zorgden dat alles zo goed als vlekkeloos verliep. Een heerlijke dag, tout court. Maar ook een lange dag, maar daar heb je zeker de moeite voor over. Ik mag hopen dat het me nog overkomt.

En hierboven, kijken er allicht 2 mee, vol trots op hun zoon annex kleinzoon. Ik twijfel er niet aan.