De week van verlies en afscheid, en victorie anderzijds (het leven gaat zijn gangetje…)

Wat een weekje weer. Een mens zou snakken naar een Stille Zaterdag, maar dan letterlijk. Een week ook weer die leert relativeren. Helaas. Ik maakte me de voorbije dagen en weken druk om een John Crombez inspectie. Laat de Arcelor Mittals van deze wereld maar wegkomen met aanslagvoeten van amper een procentje… De uit de Vlaamse klei gewrochte KMO die zal de rekening wel bijpassen. En zo geschiedde… Maar dat is natuurlijk allemaal zo relatief. De zelfde ochtend als MinFin haar nijvere ambtenaars op bezoek stuurde, kreeg ik het droeve bericht dat mijn oom de strijd had opgegeven. De strijd om het leven dan. Na jarenlange noeste arbeid, want wie de geschiedenis van Roeselare een beetje kent, en niet té jong is, die zal ongetwijfeld nog van de heerlijkse frietjes van Roeselare hebben gegeten. Er was maar 1 goeie frituur en die stond toenertijd nog net voor de stationsingang. Goed 20 jaar geleden verkozen ze van het leven te gaan genieten, na al die jaren dag en nacht, week en weekend te hebben gezorgd voor die heerlijke friet. Menigeen zal zich dat zeker nog herinneren…

Gelukkig nam ie tijdig het besluit om er mee op te houden, en nog van het leven te genieten: de paardekoers, de boksgala’s, maar ook vrijwilligerswerk, en niet te vergeten: een kwikke geest van een doorwinterd ondernemer. Het was vaak slim vooral te luisteren als ie wat te vertellen had. Zo leerde je nog iets bij over ondernemen. Gisteren trokken we naar het funerarium om afscheid te nemen. Ook én voor het eerst, met de kinderen. Straf hoe ze dat opnemen. Ontroerend ook te moeten lezen wat ze uit eigen inspiratie neerpenden als laatste groet aan nonkel. En dat voor kinderen van die leeftijd. Het was ook goed er een familieavond van te maken, zodat ze dat elk op hun manier kunnen verwerken.

* * *

Maar ook: als je er even bij stilstaat: weinig staat stil op zo’n moment als je maar even rond je kijkt. Juist, de wereld maalt er niet om, en draait rustig door. Dat is al miljoenen jaren zo, dus ook niks abnormaals. Misschien ook een boodschap: vergeet ook niet te leven. En maak je om dat alledaagse niet druk. Why should you? Voor het eerst sinds bijna een week, ging ik donderdagavond nog es wat trainen. Op die oefentraining werd op een bepaald ogenblik de wip naar beneden gehaald om te zien of deze of gene nu wel een vogelken had geschoten of niet… Kan het paradoxaler? Welk belang heeft dat nu eigenlijk? Geen natuurlijk, want het is een hobby, sportieve training & ontlading. Als je er iets meer van maakt, dan scheelt er iets fundamenteels. We hebben het niet over een Olympische discipline (en dan nog)… Maar je zou soms denken dat er zijn die dat er van maken. Ik kan er alleen maar om glimlachen. Zalig de armen van geest… nog gehoord allicht?

Dat betekent niet dat je geen sportief element mag nastreven. Maar sportief betekent duidelijk iets: dat gaat in de eerste plaats om fair-play, amusement. En individueel mag ieder gerust doelen nastreven om zijn hobby goed tot uitmuntend te kunnen beoefenen. Wie echter niet leert begrijpen dat de staande wip ook een grote dosis geluk inhoudt, die moet er dan niet aan beginnen, en er zich zeker al niet druk in maken. Ga dan voor de Olympische recurve discipline. Dan kan je je meten met de wereldtop.

Nog een geluk dat ons bendeke dat beseft, en navenant plezier beleeft aan hun hobby. Ik kreeg gisterenavond laat nog boeiend nieuws door: door plezier te beleven, hadden ze ongetwijfeld ook het geluk aan hun zijde… Ikzelf moest het dan wel missen, maar bon: er waren nu andere en belangrijker prioriteiten ook. Zoals gezegd: gelukkig draait de wereld inderdaad door…

* * *

Straks begint het jeugdseizoen: het ware leuk mochten ze allemaal aan de start komen met die gedachten in het achterhoofd. Helaas zie je zelfs in de boogsport (bij de jeugd al) wat er bv in het jeugdvoetbal aan de hand is. Sportiviteit is uit balans. Als mijn kids er zin in hebben, dan gaan ze er naar toe, maar van zodra we weer in de auto zitten, dan zijn ze al weer met andere dingen bezig: zo hoort het: amusement, wat sportieve competiviteit (is niks mis mee), maar het besef dat de wereld daarrond niet draait. Hopelijk kan ik ze die gedachte nog lang laten vasthouden, maar ik heb er eerlijk gezegd alle vertrouwen in… En zo hoort het ook. Geniet ervan, remember: vergeet niet te leven, en maak je vooral niet te druk om banaliteiten. Regelneverij, en navelstaarders… daar is bij mij geen plaats voor (gelukkig is er plaats genoeg elders ).

Ciao, ICE D.

24/03/2013 - de dag dat alles de mist in ging…

In de eerste plaats voor de Cyprioten. Las een uurtje geleden dat Anastasiades eindelijk geplooid is. Het zou zowat tijd worden. Nog een geluk dat ie een mes op keel had staan. De Russen zijn ook niet dom: die gaan straks met een murw geslagen Cyprus nog enkele mooie deals op zak steken, reken maar op gaswinning e.d. Cyprus was een belastingsparadijs. Velen wisten dat niet, en snappen het misschien nog niet.

Zelf volg ik dat al enkele jaren. Onvoorstelbaar hoe een land als Cyprus schimmige bedrijven aantrok (en wees gerust, niet alleen russen), voornamelijk postbusbedrijven, waar wel ergens een zakenadvocaat de zaakjes voor regelde, en die de eigenaars toeliet miljarden EUR uit (in veel gevallen ook niet-EU landen) wegsluisden naar ginder. De banken ginder ontvingen ze met open armen, deden ze kado met onrealistisch hoge interesten, maar stelde vooral heeeeel weinig vragen waar die middelen vandaan kwamen. En nog een kado: 10% vennootschapsbelasting. Héhé, en zo kwam het dat, na de wasbeurt in de Middelandse Zee, diezelfde middelen weer in de reguliere thuiseconomie konden gepompt worden. Neem es Rusland: de buitenlandse investeringen die ze aantrokken: op 1. staat daar een dwergstaat als Cyprus (in verhouding tot de grootte van de economie van het investerende land). Dat is geen economie maar een casino. Monaco heeft er niets aan.

Eind de jaren 90 was ik ooit es in Limassol. Toen al liep het vol russen. Vergis je dus niet: dit is iets wat ingeworteld zit sinds decennia. En dus wou de nieuwbakken president dat laatste stukje casino nog redden. Ze dachten er van af te komen door 1 van hun grootbanken (Laiki) te slachtofferen, en de andere (Bank of Cyprus) zo nog te houden. Kwestie van lustig verder te kunnen doen zodra ze weer wat in de luwte konden gaan liggen na redding door de EU. Voor één keer moet ik zeker de categorieke houding van de EU loven. Met op kop zeker de Duitse minister van Financiën, en de Voorzitter van Eurogroep. En Herman mogen we ook niet vergeten: hij mocht finaal zijn verfijnde onderhandelingstechnieken gebruiken om Anastasiades te doen plooien. Herman had op zijn schouder wel 2 duiveltjes zitten (Miss Lagarde en Mister Draghi). Lossen zouden die niet, en terecht.

Cyprus had een bankensector die 8 keer haar eigen BBP bedroeg: hallucinant groot. Eén zaak blijft echter onderbelicht: de EU geeft nu wel een lening van 10 mia EUR, maar de vraag is hoe de Cyprioten, die straks een nieuwe economie mogen opbouwen (dus geen casino meer), die zullen terugbetalen. Je mag het vergelijken met België die een lening zou krijgen van pakweg 100 mia EUR. Begin er maar es aan om die terug te betalen… Nu, je kan alles abstract bekijken: wat is 10 mia EUR voor de unie? Amper een habbekrats. Als daarmee haar positie jegens Midden-Oosten/Afrika bestendigd mee blijft, is dat misschien al die prijs waard. Wellicht rekent EU zelfs niet echt op de terugbetaling van die 10 mia. Ik denk het eerlijk gezegd niet. En wij zullen dat ook niet voelen. Een procentpunt inflatie, en die 10 mia is zo weggetoverd… Opgeruimd staat netjes.

* * *

Enfin, deze blog gaat eigenlijk over de traditionele boogsport. Inderdaad al es doorspekt met allerhande bedenkingen, dat is dan het voordeel van zelf de pen vast te houden. Ik schrijf namelijk wat ik wil hé, en wanneer ik dat wil. Veel brave mensen zijn namelijk gewoon te denken in binaire code: 1 of 0, ofte zwart of wit. Alle grijswaarden daartussen zien ze vaak niet, of begrijpen ze niet. Het is nochtans in het leven in 99,99% van de gevallen wel een grijswaarde, en dus geen zwart noch wit. Als onze politici daarover bezig zijn, dan nemen ze het woord polarisatie in de mond. Dan hebben ze het over zwart-wit denken.

En dat vind je overal, dus ook in de boogsport, zoals ik gisteren al even betoogde. En het meest perverse, als je daar goed over nadenkt, is dat polarisatie direct gecorreleerd is met de mate van democratie. Hoe meer partijen (dus politieke ‘stromingen’), hoe meer democratie zou men denken. Tarara. Democratie heeft ook haar uitwassen. Ik verkies verlicht despotisme. Zonder haar uitwassen dan. Ook geen makkelijke oefening… Onze mensheid worstelt er al eeuwen mee, en zo zal het nog wel even blijven. Macht is zo verleidelijk, en verleidt zo gemakkelijk.

Wat nog nooit heeft geholpen echter: berusting, en al zeker niet: onverschilligheid. Dus voor al wie op zijn manier zich belangeloos (met nadruk daarop) inzet: keep on going: het is geen verloren energie! Zou verplicht in de statuten moeten staan van elke vereniging in onze traditionele sportwereld. Maar het zal nog een hele tijd duren eer we daar zijn…

* * *

Gisteren dus Congres van de KNBBW te Izegem. Banaal, maar ik moest het missen door iets onnozel: simpelweg aan mijn buro weggedommeld, terwijl ik me al klaar had gemaakt. De vermoeidheid van de voorbije week die haar tol eiste zeker? Ik heb dan maar geluisterd naar mijn lichaam: in de namiddag ook gewoon niets gedaan. Zelfs de start van Gistel-Wevelgem gemist. En het zei me niets… Nu, ik ben al niet veel slaap gewoon, dus als je dan rust, dan ben je wel snel weer op positieven. Gevolg: waar ik anders rond de klok van 4 ten laatste op scherp aan mijn desk zit, ben ik intussen al een paar uur bezig. Maar uitgerust zeker. Ik moet het nu éénmaal hebben van een stel performante hersenen. Meer heb ik niet, dus als er iets is wat ik moet verzorgen, dan zijn die het wel. Welaan, bij deze dus…

De copains die de boog hanteerden gisteren, kozen ervoor om weg te blijven van de kou en wind. En belandden dus bij A3. Op papier geen onverdeeld succes, maar papier is gewillig. Elke boogschutter zal weten dat er zo van die dagen kunnen zijn dat je de pannen van het dak schiet, maar dat het resultaat niet meewil. Misschien was dat dus ook zo hier… Als ze zich maar amuseerden, dat is het voornaamste. Het anders geen hobby meer zijn natuurlijk Enfin, ik hoor er een dezer wel nog van ongetwijfeld…

Laat ons maar beginnen uitkijken naar het zomerseizoen. Eindelijk. Het mag dan nog wel koud zijn, maar het begint her en der al. Vanavond Nieuwpoort, volgende week Torhout, Tillegem… Eindelijk weer buiten! Heerlijk. Niets plezanter dan es de gedachten focussen op iets compleet anders dan waar je de eerdere 14 tot 16u op focust. Meer heb IK in elk geval niet nodig. Het leven is namelijk meer dan wat je aan de oppervlakte meent te ontwaren. Velen zien maar die oppervlakte. Of wat er net bovensteekt. Kijk maar naar de Titanic. Een prachtige metafoor voor wat ik bedoel.

Wordt 2013 het jaar van “meer van hetzelfde” of komt er stilaan kentering..? We durven zelfs al een beetje hopen op dat laatste, zou je het geloven. Er zijn enkele lichtpuntjes… Voor mij meer dan genoeg om gemotiveerd te blijven.

23/03/2013 - Waar is die lente..?

Ons ‘winterseizoen’ zit erop, althans toch hetgeen wij organiseren in de Koude Keuken. Je zou er met dit weertje al spijt van krijgen, geen week langer te hebben volgehouden. Wie had gedacht dat we momenteel met dit soort weer zouden te maken hebben? De maatschappijen die op dit ogenblik al buitenschietingen organiseren, die hebben ronduit pech. Neem nu gisteren: temperatuur rond het vriespunt, maar door de striemende (4 tot 5 beaufort) ooster, was de gevoelstemperatuur zelfs slechts –5°C. En dan zwijgen we nog over de stevige sneeuwbuien! Eind maart zijn we, pro memorie!

Het zou van Pien geen waar geweest zijn, geloof me. Die weermannen/vrouwen van vandaag…

De ganse week had al iets van een dubbel strafkamp: enerzijds de nasleep van mijn blessure aan elleboog die me nog parten speelt (de traditionele handboog kan ik niet hanteren: ik krijg boog wel open, maar kan niet blijven staan onder spanning op linkerarm), en anderzijds een pak extra werk omwille van het arsenaal van John Crombez die naarstig op zoek wil gaan naar de VAA die de zelfstandige zou opstrijken. Geheel ten onrechte trouwens, want wie o.a. Trends las deze week, zou moeten weten dat de typische KMO een pak belastingen afdraagt: gemiddeld meer dan 30% van de toegevoegde waarde die we creëren wordt afgeroomd door de staat. En dan moet je er nog es je PB bijtellen. Begin maar beter niet, of je kan net zo goed jezelf in een depressie storten. Nog op de tanden bijten tot volgende week woensdag, en dan zijn we er weer voor een tijdje van af. Onnodig tijdsverlies, en op zich alweer een pak extra kosten waarmee ze je opzadelen…

Gisteren dus de pees er even af. Figuurlijk dan, want eigenlijk hadden we ze net nodig die pees. Maar vergeet maar dat we nu al naar buiten konden: sneeuwvlokken zo groot al paaseitjes die neerstormden? Nee, geen keuze, zeker niet als je je kinderen wenst mee te nemen. Dan maar naar Sint Amandsberg. En we waren duidelijk niet alleen die er zo over dachten: 49 schutters, zonder onze jeugd mee te tellen. Het zal er één van de topzaterdagen geweest zijn van de ganse ‘winter’. Ironisch op een dag in de lente… Wij zijn fans in woord en daad van en voor de jeugd, en deze keer kregen dus ook Milan & Yentl de kans om al es te proeven. Man, was dat een belevenis… Heerlijk om zien, zoveel is zeker/duidelijk. En buiten: het was echt geen weer om aan te zien, echt niet. Moedigen die zich toch buiten waagden, maar ik vraag me af hoeveel plezier ze er aan beleefden. Dat zal dan vooral IN de kantines geweest zijn.

We waren by far het sterkst vertegenwoordigd peleton, maar dat vertaalde zich volledig in resultaten. Ook dat is eigen aan de boogsport. Er werd zeker niet slecht geschoten, ook niet door onze juniors, maar op het gepaste moment de wip passen, dat is natuurlijk de kunst. Opa Jan liet het niet aan zijn hart komen. Enfin, eigenlijk wel, maar hier deed ie maar alsof natuurlijk. Halfweg koers verkozen de heren Jan & Chris hun lekkersbier al te geven, stel je voor… Nu, allerbelangrijkst: de sfeer was er niet minder om, en dat is uiteindelijk ook nog het voornaamste. Iedereen was finaal ‘op zijn gemak’, en de één al wa meer pak dan de ander. Tja, daarvoor schiet je in ploeg, niet? We konden finaal ons potjen nog degelijk aanspijzen, en hadden een gezellig ontspannende namiddag… Zonder kou te lijden. En de kids amuseerden zich ook meer dan kostelijk, wat moet je dan nog meer..?

Straks Gent-Wevelgem, of toch de light-editie (ze spraken gisteren al van een parcours van 47km minder, en trouwens met start in Gistel dan nog!). Ik vraag me af of ze voor het Congres van de KNBBW welk straks doorgaat te Izegem, ook geen dergelijke beslissing moeten nemen voor de stoet voorafgaand aan het Congres. Er kunnen nog ongelukken van komen, als je hoort hoe glad de wegen erbij liggen. Wie straks met vlag en breuk door Izegem moet trekken… die zorgt best ook voor enkele laagjes Thermolactyl…

En voor al diegenen die van het binnenland moeten afzakken: dat ze maar voorzichtig zijn… Voor mezelf is het maar een figuurlijke boogscheut om es tot in Izegem te rijden, maar wie van de uithoeken van het land moet afzakken, onder meer omdat ze anders hun prijzen niet krijgen (je zou je afvragen of dit nog van deze tijd is: heb je al es iemand zijn medaille of trofee weten afpakken (ik zeg maar wat: voor Sportman van Jaar) omdat ie er door omstandigheden niet kan zijn?). Idem trouwens voor de jeugdschietingen: wie niet wil of kan blijven: die wordt dan maar gestraft. Klopt niet hé: als je iets wint, bon, dan is dat zo. Haal je de prijsuitreiking niet, dan geeft dat geen recht je prijs af te nemen, spijts wat er dan in een reglement moge staan. Laat dat maar es nalezen door een advocaat. Resultaat zal zijn dat je je stoof mag aansteken (en deze periode dus letterlijk) met je reglement, wegens discriminatie. En dat is maar goed ook, want het dient niet de belangen van de verdienstelijke sporter, maar een ander belang. Dat is dus fundamenteel verkeerd. Er zijn andere manieren om mensen te motiveren, toch? Wie iets van opvoeding afweet, die zal OOK weten dat straffen niet de meest effectieve en efficiënte manier is om gedrag te veranderen. Zelfs in tegendeel: het zorgt voor weerspannigheid. Uiteindelijk bereik je zelfs het omgekeerde van wat je beoogt…

Sorry to say, maar helemaal hilarisch wordt het als je dan moet lezen dat wie in de stoet opdraaft, een slordige 5 EUR krijgt. Moet je daarvoor historisch erfgoed bovenhalen, en aan dergelijk weer blootstellen..? Wie zoiets bezit, die zal dat doen om te tonen dat hij daar trots op is, en een hart heeft voor zijn traditionele sport. Niet voor die halve Quick-menu-premie… Ik zou regelmatig es in de hoofden willen kijken van de opstellers van dergelijke teksten… Ik kan me veel nuttiger bestedingen bedenken dan het budgetje dat je daaraan spendeert enerzijds, maar belangrijker nog: hoe je mensen motiveert. En wie een hart heeft voor zijn volkssport, die heeft dergelijke ‘incentives’ niet eens nodig. Die is op zich al fier om dat te mogen en kunnen bovenhalen. Trek es met de jeugd op uitstap, laat ze proeven van de traditie achter onze sport, en laat ze dan nog geniet van hun sport zelf: veel beter besteed… Want zonder die jonge enthousiastelingen, loopt er binnen afzienbare tijd geen kat meer op dergelijke stoeten.

Schrik van verandering zeker..? Altijd een slechte raadgever, angst. Dat leidt tot niets productiefs, en al zeker niet creatiefs… Staan de beste stuurlui dan aan wal? Niet per definitie natuurlijk, maar geen enkele organisatie kan zich veroorloven niet regelmatig zichzelf in vraag te stellen. Zeker als ze in moeilijk weer verkeert… Of je moet blind willen zijn. Het gemakkelijkste? Schieten op de pianist… En je hoort nochtans elk jaar verfrissende ideeën. Jammergenoeg verdwijnen die bijna per definitie in de prullenmand. Want ze worden niet ‘verkocht’… Een beetje minder democratie kan soms es deugd doen. Waarom denk je dat indertijd Martens met volmacten heeft moeten regeren? Juist ja… Wie het niet weet, die kan es wat googlen. Gelukkig hebben zij die denken macht te hebben, er eigenlijk geen in de feiten. Dat zie je ook dagelijks. Iedereen kan en ‘titel’ krijgen. Enkel hij/zij die er iets mee doet, die zal er ook respect mee afdwingen. De overige worden er zelfs om uitgelachen, net omdat ze hun papieren authoriteit verkeerd benutten enerzijds, en anderzijds omdat ze, middels het voorwendsel der democratie, bereiken wat ze willen: een quasi stand-still.

Bekijk het regelmatig maar es van op afstand, je zal zien wat ik zie… Wanneer en wie zal es de moed hebben om met visie een trendbreuk in te zetten? Je zal me al eerste horen juichen, en een stevige supporter vinden. Niet dat we ons nu al niet inzetten, vaak wat tegenstroom in. Geen woorden nee, maar daden. En veeeeeel geduld…

Uiteraard: nu al een pluim voor alle mensen die al zorgden en gaan zorgen dat straks allicht alles vlekkeloos verloopt. Nu nog de inhoud…