10/08/2012 - Een heerlijke avond Tillegem, en een vooruitblik op een zomers weekend…

Het leek gisteren precies de eerste dag van de zomer. Zo voelde het voor mij in elk geval aan. Een er komt vandaag en morgen meer van dat. Fantastisch!

Onze bende was dik vertegenwoordigd: Henri, Julie, Louise, Kristine, Nadia, Karoline, Wim, Chris, Tom, ikzelf en tevens mijn moeder. Onze juniors waren in de namiddag bij oma op bezoek geweest en dan afgezakt naar de speeltuin aan de Trutselaar. Later zakten ze af naar de stand van de Vrije Archiers, en oma kwam natuurlijk duimen voor haar kleinzoon en kleindochters, en ook haar zoon… Dat bleek effect te hebben in elk geval: Julie trof 2x raak, en ook Louise lukte het te tonen wat boogschieten is. Henri kwam weer dichtbij, maar het lukte ‘m net niet. Oma kon trots zijn op haar zijn, want die sleepte zo maar even 9 stuks naar beneden waaronder 2 katrienen, 2 kallen, en een zijvogel. Ook Nadia en Kristine waren in panache-modus, want schoten respectievelijk 2 kallen en zijvogel, en zijvogel en top. Enfin, iedereen trof er minstens 1 keer raak. Chris was wel broederlijk sympathisant met Henri. Dat is ook karakter hebben…

Zelf kreeg ik bovendien de kans om die nieuwe Black Eagle pijlen te proberen. Ze zijn conisch parabool-fractaal van vorm, met grote veren… Dat zou een zuivere vlucht moeten garanderen. Nu, ik kan U garanderen dat het niet eenvoudig mikken is met die nieuwe modellen, maar goed: alles went zeker?

* * *

Vandaag nog een finale dag van het KNBBW Jeugdcriterium te Sint-Sebastiaan Roeselare. Daar mogen juniors Julie en Louise straks hun eerste sportactiviteit van de dag gaan ondernemen. Nadien gaan wij verder van de zon genieten, zoveel is zeker. Wellicht trekken wij naar Houtkerque. Er is ook de afkamping (beschrijf) van het Kasseien-tornooi te Eernegem, alwaar ook al minstens een delegatie van ons vertegenwoordigd zal zijn, gelet we toch met 3 ploegen deelnamen. Hoger dan een 13de plaats geraakten we niet dit jaar trouwens. Nu goed, niet het beschrijf, maar het tornooi zelf boeit mij, dus wellicht laat ik dat aan mij passeren. Ik verkies de sfeer in FR als het over wipschieten gaat. Toch in de meeste gevallen. Morgen blijven we dan best iets dichter bij de kust: een heerlijk weertje voorspeld, dus kunnen de kinderen de zee in. Dan is Bray-Dunes de meest voor de hand liggende keuze. Zover zijn we echter nog niet… Pluk die dag!

08/08/2012 - Ledegem 14u30 - Torhout 18u30 - Blankenberge 20u

De juniors hadden afspraak bij de kapper deze namiddag, al een gebeurtenis op zich natuurlijk, dat merk je ongetwijfeld aan hun lachende gezichten, niet? Wellicht ook een beetje trots, of wij als ouders toch . Tenslotte zijn ze naar onzer gelijkenis gemaakt, niet? Het weekt ongetwijfeld de bedenking bij U los dat ze dan wel op hun moeder moeten gelijken. Zo, dan ben ik U meteen ook voor…

Woensdagnamiddag was tot lang (zelfs aan de Universiteit in Leuven) in de scholen geen les, en werd er vaak geopteerd om te sporten. Bon, zo dachten in elk geval Wim en ikzelf er ook over. In Ledegem, bij copain Christophe, troffen we een vlotte 65+4 sporters aan, waaronder Lieve en Johny van Dudzele. In team poogden we ons bij de gemedailleerden te schieten. We hielden het dan wel op slechts 4 rondes, gelet we tijdig huiswaarts dienden te trekken. Wim had nog de innerlijke mens te versterken vooraleer met goeie moed naar Blankenberge te trekken, om aldaar te zorgen dat alles in goeie banen verliep, met assistentie van Nadia natuurlijk. In Ledegem moest Wim tevreden zijn met 1 K en zelf deed ik maar ééntje beter met 1 K en 1v. Met het invallen van avond klaarde de hemel helemaal op, en genoten we bovendien van een heerlijk temperatuurtje. En naar ik momenteel verneem van weerman Frank, liggen er enkele prachtige dagen in het verschiet: mooi zo. Gisterenavond is er traditioneel de ledenschieting in Torhout, heden nog immer gereserveerd voor weerbare mannen (art. 7 van de statuten, reglementen en verordeningen van het Gild Sint-Sebastiaan Torhout. Alweer een 30 enthousiaste weerbare mannen namen de strijd op voor het meesterschap. ICE D sleepte de dagwinst binnen, met 12 punten net voor veteranen Keizer Biddelo, en Hoofdman Verschaeve, die eveneens sterk presteerden. Daarmee was het podium van de avond vervolledigd. Zo sta ik nog steviger in het Zilver in het algemeen klassement, en nader op kousenvoeten op leider-gildenbroeder Dirk. In het klassement van de hoogvogels sta ik voorlopig stevig op het hoogste schavot, met 23 hoogvogels, tegen 18 voor de dichtste achtervolger. Gelet ik een klein 3de van de ledenschietingen verstek diende te geven, ben ik dus meer dan tevreden met mijn prestaties onder de wip. Ik werd er overigens gesteund door mijn eigen bende supporters die kwamen duimen voor papa, genietend van de mooie zomeravond. Henri keek al vol bewondering naar de verplichte uitrusting die we ginder onder de wip dienen te dragen, en bestelde alvast zijn eerste blauwe hemdje… Na de ledenschieting moest papa nog een demonstratie geven voor zijn kroost, want die wilden papa wel es de opperste hoogvogel zien schieten. Bij de 2de poging zagen ze die neerdwarrelen. Nog een geluk dat ik dat nog kon waarmaken, zodat ze met enige trots hun vader aan de slag zagen… Henri was al druk bezig de Zorges te helpen ook. Hij blijkt ambitie te tonen dus voor de toekomst.

Carpe Diem heet dat. Voor mama de laatste week verlof, en eind volgende week trekken elke op hun beurt eerst Julie en daarna Louise op kamp. Zij zullen elkaar dus voor het eerst in jaren 2 weken niet zien. Je voelt dat ze nu al nerveus worden daarvan… Henri laat het zich welgevallen natuurlijk, gelet hij al vermoed dat hij die 2 weken verhoudingsgewijs nog hoger in de schuif komt te liggen als er maar 2 thuis zijn. Vandaag is het terug feest: er is een mooi weertje voorspeld, en naast neef en nichtje Aaron en Elena komen tevens ook oma en opa en wordt het tuindag. Verzorgen van de koetjes en de weide, en al dat soort leuke dingen. Allicht krijgen ze tevens in de namiddag ook nog een pannenkoeken-pauze. Wat suikers om de innerlijke mens te versterken, gelet ze de ganse dag druk in de weer zullen zijn buiten. Vermoedelijk zitten ze dus vroeg onder de veren vanavond…

Gelet ik zelf bijna een nachtje kon doortravakken, zal ik me wel kunnen vervoegen bij de schare buitenwerkers straks. Zal ook es deugd doen voor mijn 2 hersenhelften trouwens. Mens sana in corpore sano, weet U wel?

Hoe het onze vrienden in Blankenberge verging, dat update ik nog wel van zodra ik daar nieuws van zou krijgen. Zelf werk ik nog wat klavierwerk af, versterk me dan met een stevig ontbijt, en ga dan mee aan de slag in de buitenlucht.

Over het voetbal zal ik het maar niet hebben. Ik veronderstel dat ze daar in Bistro De Perse in Blankenberge ook niet met lachende gezichten zijn buitengegaan, of zouden ze die blauw-zwarte panaches zijn vergeten..?

* * *

Onderwijl in Italië… Ons Koningskoppel gespot.

Ik liet me vertellen dat de Alpa -een samenvoeging van ALbert en PAola- een  27 meter lang luxejacht is, gebouwd door het  Italiaanse Rizzardi in Lazio.
De Technema90  haalt een maximumsnelheid van 30 knopen, zo'n  56km/uur, en zou een prijskaartje hebben van een  slordige 4,6miljoen euro  (catalogusprijs).
Vaart  onder zeemachtvlag en  door de gemeenschap  onderhouden. Allicht nog bemand ook met marinepersoneel? A-nummer (982) wordt gegeven aan  marinehulpschepen (slepers, onderzoek, overzet,  scholing)… Het zou kunnen dat onze Koning zich ter plaatse in Italië gaat vergewissen van het mogelijke economisch herstel onder Monti. Dat zou dan onder onderzoek kunnen vallen zeker? Als ik me niet vergis zat onze vlinder Elio ook in Italië, toch?

Crisis zei U?

* * *

En tot slot nog een ‘uitsmijter’… Wist U dat de USA alleen al liefst 6,5 miljoen boogschutters telt? Verhoudingsgewijs zouden we er dan in België minstens 70.000 moeten tellen die deze sport beoefenen. Begrijpt U nu waarom de ontworpen spullen waarmee wij het op staande wip doen, nauwelijks tot niet geschikt zijn voor deze discipline? De handboog ja, daar houdt het zowat bij op… En zeggen dat boogschieten op Staande Wip begin jaren 1900 ook een Olympische discipline was. Jazeker. Echter, gelet daarop enkel atleten aantraden uit Zuid-Nederland, Noord-Frankrijk en België, werd het door het IOC aanzien als een te regionale discipline, en uit de lijst Olympische sporten geschrapt… Maar goed, finaal hebben we binnen een goeie week toch nog ons ‘Europees’ Kampioenschap, hoewel ook dat een onderonsje is tussen Nederlanders, Belgen en Fransen. En die eersten komen daar in de competitie nauwelijks aan te pas. Benieuwd wat de strijd dit jaar zal opleveren. En laat ons hopen dat we veel traditionele bogen mogen zien, ook bij de Belgen. Het zou onze sport terug een ander elan geven, zonder meer.

Bon, à nouveau au boulot maintenant. A+

08/08/2012 - Wij springen al es uit de band, dat wist U al. Maar we zijn vast van plan mee geschiedenis te helpen schrijven. Al is het maar een klein stukje. Alle beetjes helpen, wist ook de mug als ze ‘piste’ in zee… ;-)

Voorafgaand wens ik de lezer nog es attent te maken dat wij graag es een andere invalshoek geven aan het wipschieten. Dat het niet altijd geapprecieerd wordt, dat nemen we er dan maar bij. Zoals U allicht wel weet: momenteel organiseren wij opnieuw een tornooitje over 3 wippen. We beslisten om per deelnemende ploeg 10 EUR te doneren aan de Cliniclowns. Met Uw deelname steekt U dus een hart onder de riem van de vele kinderen die in een ziekenhuis verblijven, en daar door vrijwilligers aan het lachen worden gebracht. Je moet het maar doen, toch? Wel, dan verdienen ze onze steun. ‘t Is es wat anders…

Op 25 november 2005 besliste de Unesco dat het wipschieten Werelderfgoed is geworden. Wist U dat? Dat betekent dat de wipschutters toen een stigma van zich afwierpen, en eigenlijk mee geschiedenis schrijven. As simple as that.

Sint-Sebastiaan
Waar anders te beginnen dan bij de patroonheilige van de schutters? Op het eind van de veertiende eeuw maakten de schutters zich los uit de gemeentemilities en organiseerden ze zich in christelijke broederschappen. Die gilden hadden een eigen oorkonde, kostuums, een kapel en gildenhuis, banieren en oefenvelden, en ze waren vrijgesteld van belastingen. De zeshonderd jaar oude Sint-Sebastiaansgilde uit Brugge heeft dat alles in stand gehouden, behalve dan de vrijstelling van belastingen. Vreemde bezetters schaften de gilden af, bij wijze van verzet kwamen ze telkens weer tot leven. De Sebastiaansgilde is een van de rijkste en exclusiefste genootschappen, en ze heeft een indrukwekkend patrimonium dat in de zomer opengesteld is als museum. Maar de leden trekken nog altijd de boog voor de liggende en staande wip op 18 en 30 meter.

Sociale sport
Schieten op de wip is ook een erg volkse sport. Niks mis mee, integendeel, het zorgt ook voor een heel specifiek sociaal weefsel.

Kansspel
De wip is een kansspel. Dat is een van de belangrijke redenen waarom het boogschieten zo populair blijft. De betere schutter wint niet altijd, de kluns schiet er ook wel eens op. Zoiets sympathiek vinden, ligt blijkbaar in de Vlaamse volksaard. Raak schieten is zo moeilijk door de vorm van de wip. Die is als een kerstboom opgetrokken met in totaal 35 gaaien, of houtblokjes waaraan pluimpjes hangen. De hoofdvogel staat helemaal bovenaan op 28 of 30 meter hoogte. Hoe lager de gaai, hoe minder punten. De kleinste afwijking geeft een groot verschil in punten.
De staande wip is de originele versie, de liggende wip is de winterversie die op het eind van de negentiende eeuw werd ingevoerd.

En dat het een kansspel is: onze Henri schoot gisteren voor de 3de keer raak met zijn “Club Brugge”-boog… en dat op de ledentraining ‘s avonds bij Immer Vooruit.

Hij was niet vergeten dat A3 hem ooit had beloofd, dat hij bij zijn eerste vogel daar in Gent, de eer zou krijgen zijn bokshandschoenen (ook een stuk erfgoed, welk bijna 40 jaar oud is) te mogen aantrekken. Dat werd ‘m vorig jaar gezegd, en ie was het verdikke niet vergeten (trouwens: A3 ook niet ).

Geef toe: als U die kleine mannen bezig ziet: dan vergeeft U het ons toch dat we al es een vreemde eend in de bijt zijn? Toch?

05/08/2012 - Finaledag Gouden Pijl 2012, Oostende Sint Sebastiaan

Gelet nog 3 teams met een gelijke score op een gedeelde 2de plaats stoden, waaronder wijzelf, Waregem/Eernegem en Zedelgem, dienden we bij het ochtendkrieken, weliswaar onder een stralend zonnetje, al ter plaatse te zijn om 9u om nog af te kampen over 5 rondes. Zedelgem was een maatje te groot, en kaapten makkelijk Zilver weg, met een sterke score van 22 punten. Zelf haalden we 9 punten, en bleven zo nog op het podium gelet het laatste team het met 6 punten moest doen. Onverhoopt dus nog Brons. Op 27 ploegen, ofte 135 schutters, was dat toch nog een mooie beloning.

Voor mij blijft dat het summum van de traditionele boogsport, gelet een ploeg moet aantreden. Alleen jammer dat velen vergeten dat je finaal gaat om je sport te beoefenen. 10 rondjes in de reguliere afkamping, dat is zo voorbij. De focus ligt veel te veel in de balans van het beschrijf, volgens mijn inzichten. Elk zijn opinie natuurlijk. Uiteindelijk kan je maar deelnemen aan wat wordt aangeboden. Maar stilaan zie je hier en daar een trend: meer en meer maatschappijen denken aan het organiseren van tornooien, en zien ook dat schutters vooral willen schieten. Wat mijzelf betreft, mogen ze die bijhorende beschrijven zelfs afschaffen. Neem nu Usain ‘Lightning’ Bolt: die loopt de finale in een fabuleuze tijd. Stel je voor dat hij dan nog es na de Olympische Spelen naar een tornooi zou moeten gaan om dan enkel nog voor centen te kampen? Dat zie je eigenlijk nergens als er een tornooi wordt georganiseerd. Als het tornooi is afgelopen, dan zijn de winnaars gekend, en daar houdt het toch mee op? Nu dergelijke gebruiken zijn er eigenlijk om de maatschappijen toe te laten inkomsten te putten uit de organisatie. Dat kan m.i. makkelijk anders, maar dan moet je ook es durven je formule te herdenken. En zoals iedereen weet: verandering dat stuit op weerstand, en vaak onbegrip. Gelet nauwelijks iemand tegenstroom durft te varen, blijft vaak alles bij het oude. Het is een beetje zoals in de politiek. ‘t Is natuurlijk ook wel zo dat je opportuniteiten moet zien liggen, en ze grijpen. Maar daar is dan weer iedereen vrij in natuurlijk. Al is het handig ook es vooruit te kijken.

Er is één voordeel aan de organisatie zoals de meeste tornooien nu verlopen: er kan al es verbroederd worden met andere schutters. Maar ook daar zijn andere mogelijkheden natuurlijk. Het kon vroeger wel.

* * *

Wij hebben nog geluk: enerzijds hebben we onze jeugdige blije gezichten rondlopen, en anderzijds wil ook iedereen op zijn eigen gebekte manier een steentje bijdragen om er een dagje van te maken. Met een aanstormend traiteurstalent in ons midden, lag dat bijna voor de hand: een BBQ! Allen zorgden wel dat er voor elk wat wils was, en spaarde geen inspanning om dat ook nog (dernière minute) mooi voor te bereiden. Daar kunnen we onze leden alleen maar dankbaar voor zijn. Trouwens, wie niets doet, of poogt te doen, die kan ook niks verkeerd doen. Als er dus al es iets niet lukt, welaan, dan probeer je daar een volgende keer zelfs nog iets aan te verbeteren. Gisteren was het af: lekkere maaltijd waar iedereen wel een inspanning voor leverde. Wat moet je meer?

* * *

In het beschrijf waren we iets minder succesvol, op een sterke Wim en Tom niet ten na gesproken. Intussen konden we nog enkele pratical jokes uithalen ook… Enkele knaagdieren finaal zorgden voor nog wat extra spanning… Of ontspanning? Want sommigen zagen het als een sport om dan even op een stoel te springen…

Je kon met die stoelen veel doen trouwens. ICE Kristine bv. Zij begon het beschrijf niet eerder dan met een yoga beurt, terwijl onze juniors verkozen wat uit te rusten op hun manier.

 

Bon, gelukkig schijnt in Oostende altijd de zon. Althans dat leert ons Eric van Lochristi altijd…

En bovendien: lachen is gezond. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat lachen INDERDAAD gezond is en een therapeutisch effect kan hebben. Zo is lachen als therapie gebruikt bij ernstige lichamelijke patiënten in ziekenhuizen worden soms cliniclowns ingezet om patiënten op te beuren. De hersenen maken endorfine en dopamine aan tijdens het lachen. Door deze pijnstillende stof voelt iemand zich lekkerder. Lachen werkt daarnaast stressverlagend en stimuleert het immuunsysteem van het lichaam. Sociaal lachen blijkt ook de drempel voor pijn te verhogen.

U weet dus wat U te doen staat!