Een drukke week achter de rug, in die zin dat zelfs wat sport ‘s avonds nauwelijks een optie bleek. Die enkele uren, die zijn nochtans iets om naar uit te kijken, en de zinnen es te verzetten. Maar goed, je krijgt het in het leven ook niet altijd zoals je wil. Pas eerst woensdagavond kon ik de deur uit. Een heerlijke lente-avond, om de de Coupe Maritieme te schieten (1ste eliminatie-rond) met Ghyvelde tegen Coudekerque. We klokten af op 79-71 en gaan dus door. Sterke ploegprestatie, en ook goed voor de economie, want op 35 rondes sneuvelden er weer 2 stuks. We lieten 11 punten staan, en dat was eigenlijk nipt. We hadden te kampen met een vrij stevige wind, en die ging wat liggen naar de avond toe. Dat deed ons een beetje vrezen voor de prestatie van Coudekerque, maar ze gingen niet over ons.
Donderdag moest ik dan alweer aan mij laten passeren, om dan vrijdag toch naar Tillegem te kunnen gaan: de schieting van de Hoofdman, en hulde van de Sire van de Vrije Archiers 2013, zijnde ondergetekende.
Onderwijl leefden onze ICE Juniors zich al sportend uit, naast enkele rondjes boogschieten. Ook dat is inmiddels traditie. En tevens werd Ruben in de bloemetjes gezet, want hij werd 5 jaar!Onder de wip werd het ook een feest, en tevens een sportieve strijd een Sire waardig.
Intussen was vrijdag ook de ICE-mobiel gearriveerd, waardoor we met meer comfort ‘en famille’ de hort op kunnen. Niet zonder de duizendpoot Henri, die ook zijn kookkunsten demonstreerde, vooraleer op stap te trekken, o.m. naar Eernegem…
Onderwijl maakten Kristine en Chris het mooie weer in Sint-Pieters-Leeuw… Chris was er duidelijk in vorm. En gisteren zondag, bleek Pinksteren ook inderdaad nog de zon mee te brengen. Dus na wat gerommel in de tuin, vertrokken we bus-gewijs naar Dudzele. Ook daar kunnen de kids zich volop uitleven: een prachtig terrein om te shotten, en dies meer. Louise demonstreerde ook nog es haar goeie vorm, en technische vooruitgang: ze tekende voor 2 vogels, en die waren telkens 1 pin verkeerd van deze die we bij wijze van oefening uitstaken. Mooi, toch? Ook die paar benen die mij gezelschap hielden. Maar de vermoeidheid sloeg onverbiddelijk toe: ‘t was sowieso al een zware weer, en een streep zon, waar je in alle rust door wordt bedwelmd (om de eclairkes niet te vergeten), misten hun effect niet. Beetje vroeg vertrokken dus, maar ‘t was mooi geweest. Al iets voor 3 deze morgen mocht ik al weer van een heel ander weertje getuige zijn: miezerige regen. Bwa. En net nu het Nationaal Jeugdcriterium is in Zedelgem. Onderwijl is het hier momenteel nog immer verdacht stil. Nu goed, ver is het niet, dus allicht kunnen ze straks nog hun criterium afwerken. Ik gun ze in elk geval wat pak! Wat we daarna doen, dat zien we dan nog wel…