Waar we tegenwoordig mee moeten tevreden zijn, is zo een dagje als gisteren: de dag begon relatief mooi, iets te harde wind, en wat hoge bewolking… maar dat laatste nam gestaag af, alleen de wind bleek nog iets harder te blazen met het vorderen van de dag. Allicht al een voorbode voor de regendruppels die onze kanten opgekomen al opgekomen zijn, en straks allicht overal ten lande voor natuurlijke irrigatie zullen zorgen… In elk geval begonnen de eerste druppels hier 
deze morgen iets voor 5u al op de ramen te tokkelen…
Straks Blokschieting op 5 wippen bij Vrij & Blij, maar alvast buiten wordt het geen pretje: wind, en druppels. En vooral altijd letten op die kans op regen: die ligt hoog, en ook het neerslagvolume. Dus ‘t zal niet hopen zijn op beterschap met het vorderen van de dag… En zeggen dat we vorig jaar netjes in de zon zaten die periode, en ook met die blokschieting… Het kan verkeren. Zeker als je niet in de Provence woont, waar je zeker bent van minstens 300 zonnige dagen per jaar. Ik denk dat je eerder zeker bent van 300 dagen waar altijd wel iets mee scheelt als je in ons landje woont… Nu goed, als ik goed kan tellen, dan hebben we op de 2 binnenwippen daar alvast geen last van. Dat is minstens nog een opsteker ook… 
* * *
Genoeg sombere berichtgeving. Het was gisteren een stuk plezanter dus. Het Bloso-terrein waar ook de schutterstand van Nieuwpoort zich 
bevindt, leent zich tot meer dan boogschieten: de kinderen, met coach mama konden bijna de ganse dag tennissen. En ze bleken er maar niet genoeg van te krijgen. Nu en dan werd ook ICE Wim opgetrommeld om er al es een lap op te geven, evenals papa. In de voormiddag braken we geen echte potten op de 7 Hoge, dat was weggelegd voor Olivier van Middelkerke, die met 43 punten won. Rudy eindigde nog op 3, zelf moest ik tevreden zijn met de 7de prijs, en dat op 37 schutters. Nu bon, ik moet zeggen: zeker niet ontevreden want verder wat gespeeld met die Vantage LTD. Ik zie uit naar hoe dat zal gaan met minder waai. Ik compenseer natuurlijk een deel van de trekkracht die ik verlies (is net geen 60 lbs) met een treklengte van 32”, maar je kan het in elk geval niet vergelijken met mijn Elite Plus, die bijna even ver trekt (31,5), maar waar ik toch een 8 lbs meer ter beschikking heb evenals agressievere GTX-cams. Maar toch: het is aangenaam in boog staan. Ik kan de vlucht een beetje vergelijken met mijn HPX-recurve. Nu bon, ‘t is es iets anders, en intussen zie ik ook wel dat wel ter plaatse kom. Zeker als de wind wat valt… Ik heb me gefocust op die ene hoge, ipv de rij echt te schieten, en kwam aardig in de buurt. Es zien wat dat vandaag geeft. Misschien binnen iets meer kans dan?
Met ons team: Nadia, Kristine, Linda, Chris, Rudy, Tom en
ikzelf, sprokkelden we samen 82 punten samen. Al tegen de klok van elven kwamen ook de rest van ICE-leden ons vervoegen, maar dat was voor het tennisplein… Alleen ICE Tom ontbrak, maar die was naar Werchter Classics vertrokken, en hield het daar allemaal een beetje in het oog had ik de indruk…
Over de middag: pauze. Mama en de juniors trokken huiswaarts om een hapje te eten, en 
al snel werd duidelijk dat Henri al zijn eerst inspanningen aan het verteren was: het was zijn eerste tennisbeurt, dat terwijl zijn zussen al eerder wat lessen gevolgd hadden. Hij moest zich dus al dubbel weren, niet? Aandoenlijk, maar zich weren tegen de slaap zat er al niet meer in. En ook schattig hoe ie vasthield aan de robot/auto die ie cadeau kreeg van Nadia en Wim… 
Tommeke had andere dingen vast te houden…
Na de middag waren we 2 m/v minder sterk van ons eigen te
am, maar kregen we versterking van Staf van Dudzele en Eric van Lochristi die in onze bende Linda en Rudy kwamen vervangen, die naar het immer plezante Heist trokken. In Nieuwpoort daagden toch een stevige 82 schutters op, en die konden genieten van een steeds steviger zonnetje, maar moesten ook steviger vechten tegen de wind. Ons Nadia had daar nog het minst last van, want zij liet ons allemaal mijlenver achter… Zij schoot liefst 4 stuks op 8 rondes. De rest leek meer te genieten van zon en de rustpauzes tussendoor (al dan niet op het tennisplein ) maar bleven onder elkaar verder solidair, en hielden het elk op ééntje: Kristine borstelde de Hoge uit de latten, DD hield het op een Zijvogel, Wim pikte een Kalle mee onderweg naar boven, terwijl Chris, Eric en Staf een vogel uit de latten haalden. Intussen,
na de innerlijke mens te hebben versterkt, kwam ook ons tennisteam van A.D. ICE weer terug, ditmaal volledig in gepaste uitrusting. Onder een heerlijk zonnetje hielden ze het uren vol met passie te spelen… Mama flankeerde een zeer bedrijvige Henri, en zij dubbelden tegen zussen Lo
uise en Julie. Beiden hanteren het racket al aardig goed, en zeker Louise, met haar loopvermogen, recupereerde zowat overal ballen. Maar ook Julie stond aardig haar mannetje. Zeker als ze het mocht opnemen tegen papa. Julie verkiest iets hardere ballen om op te slaan, en dat lukte wonderwel met papa.
Onderwijl hield Chris het schuttersvolk onder controle… Ik 
zag ‘m zelden zo geconcentreerd. Ook hij genoot van de fauna op het plein…
Van fauna gesproken: na enkele uren tennis waren de juniors echt wel ontspannen. Dat mocht wel na een weekje examens. En we kregen nog een leuke ve
rrassing op de terugweg voor onze neus: een koppel fazanten (vader, moeder, en 3-koppige kroost kuikens kruisten letterlijk ons pad… Mooi om zien, dus hielden we ook even halt om die mooie, maar toch niet zo frequent te ziene fauna, te volgen… Ze maakten zich dan wel uit de voeten toen we wat te dicht naderden, terwijl Julie het commentaar verzorgde…
Moe, maar ten zeerste voldaan, kwamen een kleine km later thuis, konden ze nog een lekker hapje binnenspelen, genieten van een heerlijk badje, en dan onder de veren… Normaal zijn ze nu al wakker, maar het was duidelijk een ontspannend maar druk dagje, dus soezen ze maar lekker verder. Als gezegd: ‘t is eigenlijk geen weer om buiten te komen… We zullen het vandaag dus kort houden: een trainingssessie op 5 (blok)vogels, dat laat ik niet liggen, maar de namiddag zal het quality time worden in de zetel thuis. DVD of iets dergelijks opzetten, en laat het dan maar druppelen… Wedden dat we dit jaar nog enkele dagen zon krijgen?
ing gejond door de Sire van dit jaar, m.n. onze eigenste materiaal-annex-tornooimeester ICE Wim. Kastteelheer-annex-Ridder ICE Henri had zijn domein opnieuw opengesteld voor een heerlijke avond. Eindelijk vakantie, en die werd onder een heerlijke avondzon feestelijk ingezet. Onder de 28 telden we al het voltallige A.D. ICE team, ofte 12 m/v met talent samen…
dat hij zijn naam hoort, om hem te zien opklaren, met een gezichtsbrede glimlach op zijn gezicht. Prachtig om zien. En het was zeker het wachten waard, want ze werden zonder twijfel verwend, want Nadia en Wim hadden voor een prachtige prijzentafel gezorgd!
. Hij bleef 2 stuks voor op ICE Chris, en 3 op ICE Kristine. Ter info: een V staat voor ‘laten vullen’. Mooi principe daar een extra punt voor toe te kennen.
En leuk dat ze dat vonden! De avond luidde al een mooiere week in. Voor vandaag (‘t Is intussen al maandag natuurlijk) is al een heel ander weertje voorspeld… En dat was er in de vooravond aan te zien. Er was al geen wolk meer te bespeuren, integendeel. Ons belgenland… Je moet er niet zijn voor stabiel weer. Nu goed, de job van onze weer(m/v) zou er minder boeiend door worden natuurlijk… Probeer zoiets maar es deftig te voorspellen… Maar intussen scheen ook in Lippelo al het zonnetje, dus overal was het al aan het opklaren. Behalve misschien in het hoofd van ICE Tom..? Dat horen we binnenkort nog wel zeker? 
