Dinsdag 20 december kondigde zich als een rustig dagje aan: je zou denken dat alles en iedereen rustig voortkabbelt met de Kerstdagen in het zicht. Met wat op mijn boterham lag om 3U30 ‘s morgens was ik snel wakker. In no time doorgestoomd tot de middag, en dat bijna zonder omkijken. Dat ging zo door tot diep in de namiddag. Intussen waren al zeker 2 volle kannen koffie eerst mijn keelgat, en dan mijn slokdarm gepasseerd. Minstens. Stijf van de cafeïn
e kreeg ik dan nog Peter aan de lijn: mijn Hoyt F7 Carbon/Foam limbs waren binnengekomen. Natuurlijk had ik geen 2de verzoek nodig om richting Oostende te trekken. Ik zag al uit naar een avondje in de Koude Keuken met die nieuwe latten, en bijhorende pezenset van Eddy Verbiest. Groot werd de ontgoocheling toen we samen konden vaststellen dat de latten de long en niet de medium versie waren. En die mooie pezen: ik moest me beperken tot er even kwijlend naar kijken… En op Peter zijn bestel- en leverbon stond het correct. Foutje van SSA dus. Enfin. Ik hield me voor mij sterker te houden dan mijn zoon Henri, en kon zo mijn tranen onderdrukken 
. Sowieso was het nog even wachten op het HPX handvat, dat wist ik al. Zucht.
Thuisgekomen: 2de zucht: één van onze geitjes is overleden. De veearts kon dat enkel komen vaststellen, en wij konden enkel het arme beestje klaarleggen om te laten ophalen. Ocharme. 
Nog één lichtpunt: het consumentenvertrouwen in Duitsland gaat de hoogte in, en ook in de VS goed nieuws: de huizenbouw trekt aan. Hoera-stemming op de beurzen dus…
En tot slot: ook HOERA als de klok 19h begint te naderen: dan kunnen we ons warm beginnen kleden, en naar de Koude Keuken trekken. Daar was een kunstenaar aan de slag geweest om het beschrijf van Zedelgem wat panache te geven. En niet zonder effect: 31 schutters aanwezig, en éne die thuis moest blijven om mijn kerstkaartjes nog gedrukt te krijgen: chapeau!
Alleen mijn oproep gisteren, aan onze Russische vrienden, om ook es af te zakken naar ginder, bleek (nog) geen gehoor te vinden. Enfin: misschien verkozen ze om met de trein te komen… De malafide Jos Digneffe stak daar dus een stokje voor. Hij beseft maar niet dat hij zijn eigen ramen ingooit… Maar tegen dan is hijzelf allicht al op pensioen, en zal het hem worst wezen. Intussen kan ie zijn kerstverlof al inzetten, en intussen alle mensen die het spoor nodig hebben om op hun werk te geraken gijzelen, en zorgen voor massale files op onze autowegen. En dan zwijgen we nog over de mogelijke ongevallen die ze daardoor op hun geweten zullen hebben.
U zal het merken: enige frustratie is mij meester. Vooral omdat de vakbonden hun leden voorliegen. En dat is het ergste. Soit. Laat de tijd maar aantonen wie gelijk heeft. Het is zinloos te strijden om gelijk te krijgen. You’ll get what you deserve, geloof me vrij.
Men zou nog vergeten dat we dus inderdaad met ICE Gistel en nog enkele peletons zijn gaan strijden in Brugge. 28 punten konden we bij elkaar schrapen middels het schieten van 23 blokjes. De 5 paar wielen schoten daarvan 18 stuks, of gemiddeld 3,6 stuks per schutters. De recurve-boog schoot er 5, of gemiddeld 38,9% meer. Indrukwekkende cijfers, niet? 
Voilà: met statistieken kan je alles bewijzen 
… Hoe dacht U dat Di Rupo een begroting in evenwicht krijgt?
Trouwens, de beste stuurlui, die staan aan wal: ik nodig elkeen uit, die mijn mening NIET deelt, dan maar zelf een blog te beginnen.
- 5 stuks: Tom (Top en 4v); Dominiek (5v)
- 4 stuks: Linda (Kalle en 3v); Wim (Kalle en 3v) en Staf (4v)
- 1 stuk: Nadia (1v)
Vanavond moeten we een andere discipline beoefenen: de liggende wip. En de namiddag: kerstshoppen of toren Kortrijk… Laat ik dat maar ICE K even beslissen…
P.S.: Ik had ook nog een rekening te vereffenen met Roger van Eernegem, die me zondag een 4-1 aan mijn laars lapte. Hij kreeg er deze keer een 5-3 rond zijn oren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten