Er wordt nog altijd een mooi weertje voorspeld voor deze voormiddag… Momenteel is het hier nog wat miezerig, en dat is conform wat 
ook het computerken voorspelt. Bij het opgaan van de zon, zouden we dus ook de eerste opklaringen moeten beginnen zien. Dat er een redelijk stevige wind staat, daar moeten we dan maar mee leven…
Een beetje zoeken met Google Maps levert snel resultaat op. Maatschappij: La Fraternelle, en intussen heb ik ook hun wippen gevonden: hierbij de route. Zou het toeval zijn dat enkele meters verder een ziekenhuis is gelegen..? 
En nadien? Opties mijns inziens:
- 66 km terug rijden naar de Koude Keuken: 47 minuten
- 114 km terug rijden naar Sint-Amandsberg: 1u 12 minuten
Als ik nu al maar wist waar het minst aantal schutters zou zijn, dan heb ik nu (nu: dat was 7u45 hedenochtend dus) al gekozen…
Coudekerque – La Fraternelle – 9u30
ICE D taxiede Wim mee naar het Frans-Vlaamse Coudekerque voor de Wintercompetitie. 2 wippen Top Sec, en 1 wip Tir aux Honneurs, ofte in onze streek ook wel es 7 hoge genaamd. Geef toe: de Fransen geven het iets meer panache in hun woordkeuze… Je kan er overigens niet omheen: het gaat er allemaal veel jovialer en amicaler aan toe ginder. Dat is gewoon een objectieve vaststelling. Daarbovenop komt ongetwijfelde ook nog de nostalgie naar mijn prille schuttersjaren, waar ik met de handboog leerde schieten… Elk zijn plezier zou ik zeggen, niet? Het mooie was ook dat mijn weerapplicatie het deze keer (en meestal trouwens) bij het rechte eind had. We 
vertrokken nog met striemende regenvlagen in Bredene, maar arriveerden een klein uur later al met zicht op de eerste opklaringen. Na 1 ronde waren alle wolken gewoon weggeblazen. En die woordkeuze is overigens ook niet toevallig, maar zo goed zou u mij intussen ook moeten kunnen kennen… Het technologische snufje gaf ‘gemiddelde’ windsnelheden aan van >30km/h. Gemiddeld dus. Ik heb enkele keren het effect gezien van een rukwind op een Black Eagle Magnum XL7, die tegen een kleine 50lbs naar boven wordt geschoten. Poog uw verbeelding ook even aan het werk te zetten, maar om even te helpen: het lijkt alsof de wip plots een meter of 2 opschuift net als jouw pijl de blok nadert… 
Er was daar een heerschap die zijn eigen wip had gezocht (allicht denkend dat hij daar wat minder last zou hebben van die windvlagen, of ie zou al vroeg in de Ricard moeten gevlogen zijn… ). Je zou het een soort pyramide kunnen noemen, ook alweer met enige zin tot verbeelding… Van de 73 schutters daar aanwezig deze ochtend, was hij echter de enige die schoot op deze –overigens gratis- wip… Begrijpelijk allicht, want veel blokken vielen daar niet te schieten, eerder wel takken… Daar was echter geen eer mee te halen. Serieus: hij bleef even bezig, tot ie wat hulp kreeg van collega-schutters. Hun doel was namelijk een vastgeraakte pijl uit die takken te schieten… Enige hilariteit ook wanneer op een bepaald moment niet 1 maar 2 pijlen boven staken. U raadt het al: de brave man werd slachtoffer van zijn eigen goedwilligheid… Maar ie bleek trefzekerder met het gooien van een dikke tak, want na 3 beurten had ie al minstens zijn eigen pijl terug…
Wij haalden er ook geen eer. Lees: geen blokken beneden gekregen. En toch konden we tevreden huiswaarts trekken, want het heeft meerdere keren echt niet veel gescholen. Misschien was het gevecht tegen de wind net iets te oneerlijk, maar goed… We konden nog tijdig vertrekken ginder, om via een tussenstop in Gistel voor een boterham/broodje van mama ICE K, door te reizen naar de Koude Keuken…
Koude Keuken – Sint-Amandsberg – 14u30
Daar aangekomen moesten we vaststellen dat er 61 schutters waren. Dat is teveel voor de KK om plezant te zijn: het schieten gaat er te traag. Niets voor mij. A.D. ICE was er vertegenwoordigd door Linda, Rudy, Wim en Dominiek. 64 andere schutters waaronder 2 van 
A.D. ICE (Kristine en Chris) waren in Sint-Amandsberg. Had ik dat tijdig geweten, dan hadden ze me niet in Brugge gezien, zoveel is zeker. Wim en Kristine redden de handboog-eer. De rest werd ove
rgelaten aan die goeie schutters met wielenbogen. Met het vorderen van de dag, milderde ook de wind, en dat bij een zeer aangename 11 tot 12°C… Echt geen weer om in een toren te gaan zitten eigenlijk. Maar veel alternatieven waren er niet. In onze eigen sector dan Klerken, maar daar is dan maar 1 wip… Ook riskant natuurlijk. Enfin, achteraf natuurlijk altijd makkelijk praten…
Karel van Ieper W.T. had echter, wat ie overigens al es had laten vallen, boeiende lectuur mee de dato 4 december 2009. Ook nostalgie 
intussen. Want in de toren op de Grote Markt in Roeselare, waar ook ik als tiener veel ben gaan schieten met mijn grootvader, heeft de folklore plaats moeten ruimen voor de harde economische realiteit. Tja… Dat kan je die uitbater natuurlijk au fond niet kwalijk nemen: hij moet er tenslotte van leven. Maar daarmee verdwijnt Roeselaars erfgoed natuurlijk. Dat die 2 niet te rijmen vallen is duidelijk. Hopelijk houden Schepen Kris (een oud-school kameraad van mij trouwens, en mede-Moeder Mandel Gildebroeder in Leuven) en Burgemeester Luc dat nog altijd in hun achterhoofd, en komt nog vervangende infrastructuur… Ik zal in elk geval niet nalaten dat es terug aan te wakkeren. Als geboren en getogen Roeselarenaar, wat ik in hart en nieren overigens nog altijd ben, én schutter (in datzelfde hart en diezelfde nieren trouwens) ben ik dat wel verplicht.
En zo blijven we bezig…
Morgen zondag hebben we alweer een missie: ICE I schiet peleton bij Vrij & Blij om 13h… Juniors Julie en Louise, gesterkt door ladies Karoline, Nadia en Kristine. Dat moet wel goed komen. Zeker als ook ICE men Chris, Wim en Dominiek mee helpen als spreekwoordelijke 13de man… Zelf kunnen ze het dan op 26/02 eerstkomend, gesterkt met nog enkele straffe gasten, ook gaan doen ginder, met onze resterende 2 peletons. Dat ICE I maar een score neerzet waarvoor peletons II en III hun tenen moeten krullen...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten