‘t Was weer een heel lange dag gisteren, of is het eigenlijk nog 
gisteren? De tijd vliegt gewoon voorbij! Ons Wiesje op Open Lucht Klassen in het Kluisbos, en schijnbaar overtroeft ze weer een pak vok met haar wilskracht, fysieke paraatheid en lenigheid. Straf kind, en altijd al een sportievelinge geweest. Ik zou het in elk geval niet durven (of gedurfd hebben op haar leeftijd)… 
Terwijl zijn mijn andere 2 schatten letterlijk schatten: Henri is er zo als bovenop, en Julie doet haar uiterste best op alle vlak. Ze neemt er namelijk ook de taakjes van Louise bij thuis, en ze doet echt goed haar best. Aandoenlijk bij momenten, dus moeten het wel schatten zijn… Tegen de middag mocht ik mijn moeder meenemen naar Oostende. Ik had een afspraak geregeld met haar nieuwe toyboy. Driewerf foei! Zo is mijn moeder natuurlijk niet, maar ze kon wel genieten van een nieuwe ‘toy’, want haar nieuwe wagen werd geleverd. Prachtige wagen trouwens. Het 
mag gezegd: Mercedes zet zelfs in hun kleinere gamma de waarde van de ster weer heel hoog aan het firmament. Een BMW 1-series heeft er echt niets aan. Afwerking van de hoogste standaard, je hebt zelfs het gevoel in een E-klasse te zitten! Als ik vergelijk met de eerste A-klasse, die wij zelf eind jaren ‘90 nog kochten, dan zijn ze nu wel met 7-mijlslaarzen vooruit gesprongen. Tuurlijk springt Mercedes daarmee ook in op een trend, en de huidige economische setting. Maar als je hier geen ‘value for your money’ krijgt, dan weet ik het ook niet meer. Ik kon er zelf even mee rijden, en ik heb al wat onder de voeten gehad: prachtig!
Intussen werd het wel lekker warm buiten, en gingen mama en kids gaan shoppen. Wat zomerkledij, en wat voor: 2 fotomodellekes arriveerden thuis na vijven. En ook mama had zich es mogen laten gaan… 
… met een heerlijke Dame Blanche. De eerste van het jaar beweerde ze, zou het..? Nu goed, ik wil het best geloven hoor. Zo zie je maar welk leuk effect lente-kriebels hebben: net wat we 
nodig hebben! Jammer dat de temperaturen gaan zakken de komende dagen, maar er is hoop: morgen komt ons Wiesje terug thuis, het zonnetje zou klaarblijkelijk blijven schijnen (een damartke lost veel op)… Juist ja, I’m a positive thinker.
Zelf kon ik ook nog een toy uittesten, ‘s avonds te Torhout. Ik was uitgeloot met een gildenbroeder waar ik eertijds nog meer leerde boogschieten toen Sint-Joris Roeselare nog in ‘t Motje schoot. Je moet al een rasechte Roeselarenaar zijn om dat te kennen. Hij schiet zelf nog met de traditionele boog, dus was ik maar wat blij mijn favoriete sporttool boven te halen, en dat is en blijft mijn recurve. Al die andere bogen zijn feitelijk maar speelgoed, en verziekten jaren geleden al de traditionele sport. Tradities ben je verondersteld in ere te houden, of het 
zijn geen tradities meer. Spelen met speelgoed mag natuurlijk, ik ben zelf van het nieuwsgierige type. Maar in traditie volg ik graag mijn hart… Ik ben pas beginnen genieten van zodra ik mijn traditionele boog in de hand kon nemen. Een heerlijk warme lente-avond, in aangenaam gezelschap, onder de staande wip te Torhout. Na een drukke dag, kwam ik eindelijk tot rust… Mission accomplished! Ik mag hopen dat ook Uw woensdag er ene was die goed gevuld was, en even ontspannend eindigde… Benieuwd wat vandaag weer brengt? Ik eigenlijk niet, want ik weet al wat na deze blogpauze volgt… Kunnen maar hopen dat we vanavond alsnog weer de zinnen even kunnen verzetten. But that remains to be seen. De klok kan soms ongenadig snel tikken…
Cheers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten