Ik wou een kleine 24h geleden al even berichten over onze avonturen van zondag. En zie, intussen zijn we al dinsdagochtend, en geeft mijn klok aan dat we al weer 2u in de ochtend naderen. ‘t Is precies of mijn intentie van deze ochtend nog maar vers in mijn geheugen ligt. Ik blijk echter ergens een horloge te hebben die veel te snel tikt…
Bon zondag dus. Mijn gepland ochtend viel wat in duigen. Ik
had naar de 7 hoge in Oostnieuwkerke willen gaan, maar finaal lukte het me niet vertrokken te geraken. Gelet de prachtige ochtend die zich aandiende, dacht ik dan maar op plan B over te schakelen, en mijn nog naar Nieuwpoort te begeven om wat bij te trainen. Maar zelfs dat lukte me niet. In essentie eigenlijk vooral omdat de biologische klok van de rest van mijn gezin duidelijk anders tikt. Misschien gelukkig maar.
Mijn initiëel plan om me te gaan amuseren met de traditionele boog o
p de stand van Willebroek werd ook doorkruist door die klok. Altijd moeilijk op een zondag, wetende dat voor mij primeert dat de kids in optima forma aan het maandagochtend op school kunnen be
ginnen. Het meest dichtbije in onze sector 2, waar de accomodatie tevens heel kindvriendelijk is (Maaltepark) bleek dus een enige logische keuze finaal die overbleef, en deze kon ik zeker niet uit handen laten glippen. Copain Christophe liet verstaan ook naar ginder af te zakken, en onze leden Kristine en Chris hadden maar 
in de buurt te blijven om naar Willebroek te trekken. Enfin, daarmee vind je A.D. ICE een beetje overal. Alle provincies zijn ons goed, als het plezier aan onze hobby maar kan primeren.
In Willebroek deden onze copains het allesbehalve slecht, elk 3 stuks: Kristine 3v en Chris Z en 2v. Met onze kids, Karoline (die dan nog haar boog bleek te zijn vergeten), Christophe en ikzelve werd het dus Gent Ware Vrienden, waar we 57 schutters aantroffen. Dat is nog een aantal om nog te kunnen genieten van je sport. Allicht zien de gilder er liever me
er opdagen, maar mij (ons) hoor je helemaal niet treuren, gelet het sportieve primeert. Gesterkt door veel gezond voer (druifjes, aarbeiden, en ga zo maar door) deed ons peleton d
aar het allesbehalve slecht, en een sterke Louise bevestigt haar vormpeil: stabiel schieten, mét vertrouwen, en bovendien met enhousiasme. Ik geniet ervan: dat is nu ook het mooi aan de boogsport: ik kan met mijn kinderen samen iets doen, waar ze mij binnenkort ook allicht met enig gemak zullen verslaan: wel: ik teken ervoor. Zo spendeer ik maar wat graag mijn weekends…
Ik snak nu alweer naar volgend weekend, gelet er weer tornooitjes op de agendag staan: zowel voor onze jeugd, met het eerste Jeugdcriterium van de KNBBW (Overmere), als de afkampingen voor de de CRNAB te Nijvel voor ons op zondag.
Ik had graag vanavond 
nog wat gaan sporten (enfin, is eigenlijk al gisteren) naar Nieuwpoort, om de zinnen te verzetten na een intensieve dag. Maar ook dat lukte niet meer… Dan maar even een aflevering Spooks meepikken, als mentale ontspanning. Toch één van de betere Britse reeksen. Why would we be surprised. En dan hoor je onze oproepen janken om wat extra centen. Stel je voor dat wij als KMO zo zouden te werk gaan: eerst wat middelen vragen aan de belastingsbetaler, en daarmee dan iets leuk doen. Zo gaat het niet: zorg voor goeie producten, en creëer er een markt mee, internationaal. Er zijn voorbeelden genoeg van programmaformats van ons die in het buitenland zijn verkocht. Niet voor niets bleek uit een studie vandaag dat in Nederland een pak grote bedrijven geleid worden door Belgische CEO’s. Wij hebebn natuurlijk enige creatieve cultuur. Problemen zijn uitdagingen: is maar een woord, maar het kan veel betekenen! Laat er ons maar op rekenen dat vandaag een vruchtbare dag wordt, en we vanavond onze sporttas es mogen bovenhalen.
Die vermaledijde klok tikt al snel genoeg…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten