Nog een geluk: we hebben zowel een grote als een ruime familie. ‘t Is maar hoe je familie definieert, niet? Mijn professioneel klokje was al beginnen tikken om iets over 3 A.M. en dus zat er tegen de middag al een meer dan een gemiddelde ambtenaren-werkdagje op. 7u38mins horen ze per dag te doen. Slik. Met een gemiddelde loopbaan in België van 28 jaar. Kan je je zoiets voorstellen? In Nederland is dat 34 jaar, in Zweden (en toch zeker een land met fantastische sociale voorzieningen, deftige pensioenen, en ga zo maar door) liefst 37 jaar! Als ik dan Rudy ‘Notionele Interestaftrek’ ‘t Leeuwke hoor miauwen op diverse media, dan keert mijn maag. Letterlijk. Spontaan beginnen ook woorden als vitriool zich in mijn hoofd te vormen. Wat je er dan mee doet, dat onderdruk voor de beschaving maar even.
Bon. Tegen de middag begon de bedrijvigheid voor het kerstavond-feest op volle toeren te draaien: en allen hadden ze zich een taakje toebedeeld… Alleen viel ik uit de boot. Hm. 
Goed management betekent natuurlijk ook dat je initiatieven laat, en vertrouwen schenkt aan de ondernemende partijen. Wie ben ik dan om me nog verder te moeien..? Terecht trouwens, want het feestje ‘s avonds was meer dan geslaagd.
Naast een passie voor de allerbeste bubbels ter wereld, heb ik er nog ene: met de schuttersfamilie (althans een perfect selecte bende gelijkgestemden) ontspannen. Gelet het feestje pas aanving tegen half zes, kon ik nog een uurke of 3 ontspannen. Dan moest ik wel het strij
dtoneel vroegtijdig verlaten, maar daar maal ik niet om. De ontspanning primeert, en bovendien een nice side-effect: ik liep hier niemand verder voor de voeten, net terwijl de spanning natuurlijk steeg om alles in orde te krijgen. Dan heb je geen katalysator nodig, integendeel, je maakt je beter wijselijk uit de voeten, niet? Hadden we nu es allemaal ingeschreven onder Dimi, dan stond er geen maat op da papierke… 
De eerste ronde was nog nie koud, en er stond al een panache-bier klaar…
* * *
Mijn timing was perfect: thuisgekomen arriveerde ik met de neus in het 
paradijs: de heerlijke geur van de kalkoen in de oven begroette me uitbundig, en de kids hadden waarlijk een inspanning geleverd de decoratie tot in de puntjes te verzorgen. Mama deed hetzelfde met wat ons later werd geserveerd. En natuurlijk was de finishing touch voor papa, en zijn favoriete bubbels. Wat moet je nog meer op een kerstavond? Uiteraard ook een pak kadootjes, en net daar hadden de kids
allicht nog het meest naar uitgezien. Niet te vergeten: ze hadden ook meerdere optredens voor ons in petto, dus niets aan het toeval overgelaten… Zouden ze dan toch iets van mijn genen hebben? Misschien zelfs dominant…
* * *
Het was bijna middernacht eer ieder veilig en wel in bed zat, en intussen begint het van voor af aan, want nu komen oma en opa, nonkel en tante en neef en nichtjes van Damme over. Kerstavond of niet, de boer moet zijn koeien melken, dus moeten we e.e.a. een beetje spreiden natuurlijk. Nu, we malen er niet om. En de kids al zeker niet: want onder die Kerstboom zijn natuurlijk nog niet alle pakjes open… 
Dat hadden ze al snel door, wees gerust…
Cheers! En vooral: Zalige Kerst – Joyeux Noël!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten