Een intussen beroemde zinsnede van Romeins dichter Horatius, vertaald U wellicht ook bekend als ‘pluk de dag’… Tegenwoordig wordt dat eerder hedonistisch gebruikt/opgevat, ofte: “geniet zoveel mogelijk van de dag van heden”. Horatius had het echter iets anders bedoeld: stel niet uit tot morgen, wat je vandaag al kan doen. Dat is natuurlijk al een licht andere invulling van diezelfde zinsnede, niet?
Ik volg Horatius, want als je er even over nadenkt: als je zijn ingesteldheid aanneemt, dan volgt daar bijna automatisch het hedonistische uit: door niets uit te stellen, krijg je ook meer tijd vrij. Het is dan gewoon nog een kwestie van prioriteiten. En ook daar valt nog
iets over te zeggen: deel je dag niet in volgens de prioriteiten die zich aandienen, maar bepaal zelf je prioriteiten als je je dag plant. Anders laat je je leiden door de waan van de dag. Of hoe Horatius al een heerlijke voorzet gaf tot modern Time Management. En eigenlijk leidt dat tot de vaststelling dat er geen tijd is om lui te zijn. Lui, dan in de bijbelse zin van het woord. Luiheid heeft niet alleen te maken met in je zetel zitten, maar kan evengoed duiden op mentale inspanningen, consequent gedrag, en ga zo maar door.
Brr… hoor ik U zeggen, en dat op een zondagochtend? Wel ja: stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen hé… 
Zoals je kan zien, is er alvast 1 van onze poezen de eerder hedonistische interpretatie van Horatius genegen. Allicht was het nachtje jagen op waterratten vermoeiender dan wij kunnen vermoeden… 
* * *
Er zijn echter zo van die dagen waar je niet hebt te kiezen. Althans wat mezelf betreft. Het rommelde in de hemel boven ons, met bakken water die neerplensden, er viel tussen 20 en 35L water gisteren, maar het rommelde ook in mijn buik. Buscopan, Imodium… het bracht wat soelaas, maar onvoldoende om u goed te voelen. Dus ik bracht de namiddag door in pijama. Ik had me helaas iets anders voorgesteld, maar bon, je hoort al es naar je lichaam te luisteren ook. De avond leek soelaas te bieden: het ging almaar beter. Bleek dat ik dan nog verwend met een heerlijk dessertje voor bij een avondfilmpje. Ja, slim: vanillepudding, die ik in veel te grote hoeveelheden binnenspeelde. Allicht overmoedig door het zich eindelijk wat beter voelen. Wat volgde was een 2de martelgang des dag: de moeder aller dumpings! Miljaar, wat een afknapper om de zo al rotte dag af te sluiten… 
Voor zover al boeiend, kan ik verder niet veel toevoegen over de dag na het vergaan van de wereld. Dat vergaan is mij echter ontgaan, dat even terzijde trouwens.
* * *
Misschien moet ik me maar es aan een ontbijt wagen: team Dullaert lijkt zo stilaan van verdieping te veranderen (lees: ze ontwaken), en es horen welke plannen ze vandaag menen te moeten smeden. Wie weet vind ik ook wel iets om de dag van gisteren snel te vergeten. Carpe Diem, weet U wel?
Voor hen die we eerstdaags niet meer tegen het lijf lopen, en zoals U gisteren al kon lezen: geniet van de komende feestdagen. Zelf ben ik een aanhanger van een gezellig kerstavond, de rest interesseert me niet zodanig. En misschien es wat vuurwerk gaan bewonderen met Oudejaarsavond… We zien wel. Fijne zondag, en wellicht tot één dezer! Wij wensen U verder all the best, maar niet alleen de komende dagen.
* * *
Tot slot, vergeet niet regelmatig es een kijkje te nemen onder onze rubriek ‘Evenementen in de Kijker’… Wie daar es iets wenst zien tussen staan: aarzel niet ons aan te schrijven. We geven graag een duwtje in de rug waar dat kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten