8 ha beslaat het domein daar liefst, zo net buiten het stadscentrum, en op amper 10 min lopen (letterlijk aan onze juniors te zien) van ons sportief centrum… 
Onze meisjes, dat weten we al, die zijn braaf, en als je deze 3 engeltjes ziet zitten, dan smelt je toch ook weg, niet? 
Het moet ook een serieus zicht geweest zijn, zo een bende van 12 daar op stap: Milan, Yentl, Henri, Julie, Louise, Glynnys, Dominique, Karoline, en nog een 4-tal poppen ook. Zo zie je maar, voor tradites, dien je al es een inspanning te doen. Het komt niet vanzelf.
Zelf hadden we ook een halve heilige aan tafel zitten. Patrick bleek
het meest belust op onze nieuwste mascotte… Hij bleef nochtans stellig beweren dat het net de warmte was die motiveerde dat te dragen, maar wij weten wel beter natuurlijk… 
Maar, het weze gezegd, hij maakte van de nood een deugd, dat wel. Het werd een ontspannende namiddag, en net dat was de bedoeling. Geslaagd initiatief dus. COCO Björn was het meest 
trefzeker, Patrick het minst fortuinlijk. Als ik voor mezelf spreek, ik geniet immer het meest als de ganse familie in de nabijheid is, én we tevens met een groep copains kunnen samenschieten. Al de rest is toch bijzaak. Geef toe. Het schone van het leven zit in vele kleine dingen, dat vergeten de mensen maar al te vaak. En je moet er al es een beetje inspanning voor doen (of er al minstens WILLEN naar zoeken). Denk maar aan die ‘luiheid’ waar ik het in een eerder artikel al es over had. Dat is net de betekenis die ik bedoelde.
Andere onzer ICE’ers trokken naar het Koude van de Keuken in Brugge, tevens ander Werelderfgoed (t.t.z. Brugge dan)… Zo zie je meteen de parallel. En er is nog een parallel: terwijl ICE Tom zich verder poogde te bekwamen in de vogelenpik sport, pikten Nadia en Wim ook vogelkens mee op de wippen aldaar. Gespekt met Kalkoen. Een sterke Nadia haalde er 4 neer, waaronder 2 van die mooie beestjes. Wim koos voor efficiëntie, en haalde de 4-punter neer, ofte de schoonste vogel van de wip, namelijk die die helemaal bovenaan prijkt. Tevens voorzien van een (allicht gepluimde) kalkoen. Hopelijk is de diepvries voldoende groot… Jammer voor die andere 89 kalkoenjagers trouwens…
* * *
Ik werd deze morgen gezelschap gehouden, enkel door mijn vrie
nd Douwe. Altijd trouw op post ‘s ochtends vroeg. Altijd. Zelf kan ie ook altijd op mij rekenen… De sprekende klok vertelde me toen: “… bij de 3de toon is het 3u 22 minuten” – mooi zo. Kon ik gelijk in mijn professionele pen kruipen, en na dit geblog, dien ik nog een uurke of 2 door te werken om dat af te ronden. En dan kunnen we stilaan uitkijken naar de avond, waar familie centraal staat. Ik weet niet wat het is, maar Kerstavond, daar geniet ik telkens weer van. Als het maar in familiekring is, en vooral: dat we dan al es lui mogen zijn, na het eten…
Elk zijn inspanning natuurlijk. Straks maken mijn huisgenoten het hier een drukte van jewelste, vol bruisende ideeën, om daar inderdaad een leuke kerstavond van te maken. Die drukte zelf: dat is niks voor mij, maar ik geniet wel van de gedrevenheid en motivatie waarmee het wordt aangepakt, en meer nog, ben er zelfs dankbaar voor. Al verdenk ik toch ook onze kleinsten enige motivatie aangevuurd door wat er onder die kerstboom klaarligt… Een verborgen agendaatje, jaja.
* * *
Bon, mijn luchtig (althans voor mij) digitaal intermezzo zit erop. Ik kan weer verder met het steviger werk. Moet ultimo deze middag klaar zijn, maar dat zal me wel lukken. Ik heb weer inspiratie opgedaan. De ontvanger van de boodschap zal het straks mogen ondervinden…
Dan draai ik de knop nog even om. En focus mij op de avond. De drukte ervoor laat ik even aan mij voorbij gaan. Daar heb ik er elke dag genoeg van. De beloning nadien: daar ga ik voor. Liefde met grote L kan je dat gerust noemen. Ook dergelijke momenten dien je te koesteren, vergis je niet. Ik ben ervaringsdeskundige. Ervaring, zoals eerder ook al es uitgelegd (en voor wie het leest), is net dat je iets leert uit wat je meemaakt. Dit maar pro memorie.
Bon, en nu back to de professionele pen. Daar ga ik jullie niet mee belasten. Gelukkig maar…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten