08/08/2012 - Wij springen al es uit de band, dat wist U al. Maar we zijn vast van plan mee geschiedenis te helpen schrijven. Al is het maar een klein stukje. Alle beetjes helpen, wist ook de mug als ze ‘piste’ in zee… ;-)

Voorafgaand wens ik de lezer nog es attent te maken dat wij graag es een andere invalshoek geven aan het wipschieten. Dat het niet altijd geapprecieerd wordt, dat nemen we er dan maar bij. Zoals U allicht wel weet: momenteel organiseren wij opnieuw een tornooitje over 3 wippen. We beslisten om per deelnemende ploeg 10 EUR te doneren aan de Cliniclowns. Met Uw deelname steekt U dus een hart onder de riem van de vele kinderen die in een ziekenhuis verblijven, en daar door vrijwilligers aan het lachen worden gebracht. Je moet het maar doen, toch? Wel, dan verdienen ze onze steun. ‘t Is es wat anders…

Op 25 november 2005 besliste de Unesco dat het wipschieten Werelderfgoed is geworden. Wist U dat? Dat betekent dat de wipschutters toen een stigma van zich afwierpen, en eigenlijk mee geschiedenis schrijven. As simple as that.

Sint-Sebastiaan
Waar anders te beginnen dan bij de patroonheilige van de schutters? Op het eind van de veertiende eeuw maakten de schutters zich los uit de gemeentemilities en organiseerden ze zich in christelijke broederschappen. Die gilden hadden een eigen oorkonde, kostuums, een kapel en gildenhuis, banieren en oefenvelden, en ze waren vrijgesteld van belastingen. De zeshonderd jaar oude Sint-Sebastiaansgilde uit Brugge heeft dat alles in stand gehouden, behalve dan de vrijstelling van belastingen. Vreemde bezetters schaften de gilden af, bij wijze van verzet kwamen ze telkens weer tot leven. De Sebastiaansgilde is een van de rijkste en exclusiefste genootschappen, en ze heeft een indrukwekkend patrimonium dat in de zomer opengesteld is als museum. Maar de leden trekken nog altijd de boog voor de liggende en staande wip op 18 en 30 meter.

Sociale sport
Schieten op de wip is ook een erg volkse sport. Niks mis mee, integendeel, het zorgt ook voor een heel specifiek sociaal weefsel.

Kansspel
De wip is een kansspel. Dat is een van de belangrijke redenen waarom het boogschieten zo populair blijft. De betere schutter wint niet altijd, de kluns schiet er ook wel eens op. Zoiets sympathiek vinden, ligt blijkbaar in de Vlaamse volksaard. Raak schieten is zo moeilijk door de vorm van de wip. Die is als een kerstboom opgetrokken met in totaal 35 gaaien, of houtblokjes waaraan pluimpjes hangen. De hoofdvogel staat helemaal bovenaan op 28 of 30 meter hoogte. Hoe lager de gaai, hoe minder punten. De kleinste afwijking geeft een groot verschil in punten.
De staande wip is de originele versie, de liggende wip is de winterversie die op het eind van de negentiende eeuw werd ingevoerd.

En dat het een kansspel is: onze Henri schoot gisteren voor de 3de keer raak met zijn “Club Brugge”-boog… en dat op de ledentraining ‘s avonds bij Immer Vooruit.

Hij was niet vergeten dat A3 hem ooit had beloofd, dat hij bij zijn eerste vogel daar in Gent, de eer zou krijgen zijn bokshandschoenen (ook een stuk erfgoed, welk bijna 40 jaar oud is) te mogen aantrekken. Dat werd ‘m vorig jaar gezegd, en ie was het verdikke niet vergeten (trouwens: A3 ook niet ).

Geef toe: als U die kleine mannen bezig ziet: dan vergeeft U het ons toch dat we al es een vreemde eend in de bijt zijn? Toch?