Onder een stralend zonnetje vertrokken wij hier om kwart voor 9 naar Waregem, al gesterkt door 17° C… en dat voor een tornooi waar ik voor het eerst aan meedeed… Best leuk trouwens: 15 rondes, 4 latten blokken + klassiek topspel. Om 10u trad ons eerste team aan, licht gewijzigd, gelet Christophe forfait moest geven. ICE Julie nam zijn plaats in, en deed het best goed met 2 blokken!
Met een korte pauze, kon het 2de team zich klaarmaken, mede
met ook een joker van dienst (of was het clown..? 
)…
Ik denk dat Chris hier iets moet gemompeld hebben in de stijl van: “ier sie, Tom, zo moet je het doen…” en onderwijl zaten onze juniors voorbeeldig op een rij les te 
volgen bij juf Louise… of was het pauze na het ravotten met de voetbal..?
3 feiten voor het 2de team welk aantrad:
- Tom luisterde niet al te goed naar die adviezen
- De dames Nadia en Karoline schoten aardig wat bij elkaar
- En onze juniors dreven ons inderdaad ons gelukt wat op.
Hoewel het gerust nog iets meer mocht geweest zijn. Rudy 1 triplé en Nadia 1 doublé, en dat op 75 schoten. Dat is dan pech hebben, in my humble opinion…
We eindigen daarmee wel boven de mediaan, maar hooguit een top 
5… Soit. Ons best gedaan, en vooral best veel plezier gehad! Als dessert mochten we nadien, bij wijze van afkoelingstraining nog wat verderschieten op een set golfballetjes. Tommeke probeerde al es een acrobatentoerke uit ook ter dienen gelegenheid…
Het bleef dan wel bij een leuke foto, maar goed, de intentie was OK 
. Enfin, wie nog es wil meeproeven van de sfeer die kan hier nog es kijken…
Tijd om de innerlijke mens te versterken dan maar, en gelet we in de namiddag met het grootste deel van onze bende naar Ledegem trokken, was de voor de hand liggende tussenstop de thuisstede van mijn hart, het noch immer 
prachtige Roeselare!
Ik kon met zo onze leden ook nog wat boogschuttersgeschiedenis bijbrengen. Jammer dat zoiets als die schutterstoren in onbruik is geraakt… Zeker als ik denk aan al die jaren dat ik er met mijn grootvader meer mocht gaan boogschieten… Ik had verder onze vrienden 
vooruit gestuurd, en naar aloude gewoonte (Leuvense gewoonte) stuurde ik de troepen om een pita. Maar in Leuven was dat de Pyramide in de Naamsest
raat, en zo stuurde ik hen naar de Pyramide in Noordstraat, maar die bestaat niet natuurlijk. De oudste pita-bar van Roeselare, is wel de Ramses, maar goed, iedereen vond zijn weg erheen. Aan de overkant dacht Elk het zijne ervan… Prachtige namen toch, en hoe komen ze erbij?
Intussen waren Rudy en Linda naar Heist getrokken, om er, naar bijna gewoonte, een ledenschieting te gaan doen op 1 wip, terwijl er daar verdikke 3 staan. Maar zoals al opgemerkt: kaarten verhoogt de concentratie (zagen we bij die rechter in het proces Breivik, nietwaar ), dus dat zal dan wel de reden zijn. Een ledenschieting dient niet om te kaarten. Althans, dat staat zeker niet in mijn vocabularium…
* * *
De looksaus (met wat pita bij natuurlijk) verorberd, bracht ons ‘faxend’ naar het nabije Ledegem. Naast de 5 van A.D. ICE (en onze 6de man (ofte vrouw beter, Nadia) als supporter), waren nog 53 anderen op dat idee gekomen. ICE Wim etaleerde er de meeste pak. Waar ICE Tom zich vrijdagavond had uitgelaten laat zich raden als je ziet wat hij dacht te moeten etaleren… 
(K.N.N.T – ofte Kinderen 
Nog Net Toegelaten… ).
Vermeldenswaardig 
is zeker die K die je bij Tom ziet staan. Dat was de linker, terwijl ie van links overschoot naar de rechterzijvogel. Als dat nie goed smijten is, dan weet ik het ook niet meer…
Onze ICE Juniors mochten in de namiddag een trouwfeest bijw
onen, en waren navenant uitgedost…
Julie vond het zelfs plezant even te oefenen, misschien voor later. Enfin, ik hoop toch op veel later…
Laat ze voorlopig maar nog even bij mama en papa blijven… Zo hebben we het liefst! Zelf was ik misschien in de namiddag ook beter huiswaarts getrokken, want door de voorbije 2 dagen ook wat nachtwerk te hebben moeten combineren, door de opdrachten in de US, was er een acuut slaapgebrek welk voor barstende koppijn zorgde in de namiddag… Tegen de avond begon de hemel in die 2 hersenhelften eindelijk op te klaren, want plezant is anders. Maar ‘t is al weer vergeten. Een goeie nachtrust doet wonderen, en opstaan in alle ochtendvroegte, en de opgaande zon met enthousiaste vogels op de achtergrond… Meer moet dat niet zijn om een zondag te beginnen, niet?
Straks een blokschieting. Ook altijd plezant, want er is er maar ene die telt natuurlijk. Gevolg is ook dat het snel kan gedaan zijn, maar goed. Dat is sport… U hoort/leest er nog wel van… En voor allen die ook daarheen trekken: good luck!
P.S.: onze ICE Tom stuurde mij nog bericht dat
hij dan toch 3 keer die blok zou gaan schieten, althans volgens zijn moeder. Ik ontwierp een woordraadsel, zodat jullie zelf kunnen uitmaken of dat wel klopt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten