Straks trekken we dus naar Roeselare-Rumbeke, aan het Sterrebos.
Straks (rond de middag) is er op beide wippen een blokschieting, gevolgd door een met 300 EUR gespijsd beschrijf.
Enige nadeel is dat ik vrees dat er vrij veel volk zal zijn, maar goed. Ge weet maar nooit dat we geluk hebben.
Tegen half twaalf stond ICE Tom al in Gistel, gelet ie nog wou shoppen in de nieuwbakken showroom van de ICE Juniors. Het enthousiaste verkoopsteam (Henri aan de kassa, Julie als entertainer, en Louise als productspecialiste) ontving zijn eerste klant met verve. Ze tekenden ook fier hun eerste bestelling op.
De rit verder bracht ons bij ICE Linda en Rudy, om dan koers te zetten in de nagelnieuwe ‘vwoiatuur’ van ICE “Taxi” Tom. Nagelnieuw, maar dan hadden we niet op de ruitenwassers gerekend.
(n.v.d.r.: ik heb nog niet uitgevist hoe ik geluidsfragmenten op onze blog krijg, maar zodra dat lukt, zal U wel horen waarover ik het precies heb)
Soit, licht geïrriteerd bereikten we gelukkig nog tijdig (t.t.z. nog voor we compleet gek werden ) het terrein van Rumbeke, nabij het Sterrebos.
En we hadden inderdaad geluk. Amper 48 schutters trotseerden het –toegegeven- vrij triestige weer om tijdig in Rumbeke te zijn. En ze kregen ongelijk, die afwezigen. Met het vorderen van de namiddag viel de regen helemaal weg, en zakte ook de windsnelheid. Omgekeerd evenredig begon de temperatuur ook toe te nemen…
Het beschrijf dan. Dat begon met een gratis blokschieting op 2 wippen.
Enkel ICE Wim slaagde erin om de (ertalon-)blok neer te halen op de 2de wip, en zich alzo naar de afkamping te schieten. Onder 4 schutters moesten ze strijden, waarbij finaal thuisspeler David van Rumbeke het laken naar zich toe haalde in de 5de ronde.
Daarna konden alle ICE leden van jet geven voor het “gewone” beschrijf, versterkt met Staf van Dudzele. En hoewel we finaal vrij veel op onze tafel liggen hadden, kan je bezwaarlijk zeggen dat we geschoten hadden wat we verdienden. Er bleef toch nog teveel staan, zeker als je dan bedenkt dat we toch 12 rondes (en dus 24 schoten) gekregen hadden. Maar goed, klagen zullen we niet doen. Het verdict luidde finaal:
- 3 Toppen: Rudy 2, Dominiek 1
- 1 Zijde: Staf
- 2 Kallen: Linda 1, Dominiek 1
- 15 vogels: (Rudy 4, Dominiek en Staf 3, Tom en Wim 2, en Linda 1)
Op de tombola had niemand van ons geluk, maar dat was misschien nog zo erg niet… Ik weet niet wat je in je bord aantreft als je prijzen krijgt als een “kortlet” of een “rip”..? Iedereen zal ook wel de fout zien op het bord hiernaast. Het is inderdaad “gekapt” in plaats van gehakt! Foei, Mario! 
Dé verrassing was echter voor Dominiek. Die speurt gebruikelijk alle schutterslokalen af naar oude foto’s, en meer bepaald naar de sporen van zijn grootvader Michel Demey, zelf een meer dan verdienstelijk boogschutter in de jaren ‘60, ‘70 en ‘80. Hij leerde zijn kleinzoon Dominiek indertijd (‘82 tot hij stierf in ‘87) schieten, en troonde ‘m quasi 3 keer per week mee naar het terrein ‘t Motje in Roeselare, waar Dominiek lid werd van Sint-Joris 
Roeselare. In de winter was Dominiek met grootvader Michel meermaals op de afspraak in café “De Nieuwe Beiaard” op de Grote Markt van Roeselare, waar trouwens nog altijd de schutterstoren staat. Helaas wordt er tegenwoordig niet meer geschoten op staande wip daar. En deze keer had Dominiek voor het eerst prijs! Er hing een foto op van de inhuldiging van de wippen anno 1973 daar in Rumbeke. Op de niet al te scherpe foto stonden dik 100 schutters, maar het duurde niet lang eer Dominiek zijn oog viel op wat ie zocht. Dat doet toch wel iets. Zeker als je in de sporen mag treden van een toen welbekende en goeie schutter. Sta even stil bij het feit dat ik daar, bijna 39 jaar later, op dezelfde plek stond als toen wijlen mijn grootvader. Hij moest het toen wel doen met de traditionele boog… Maar uit wat ik andere schutters nu en dan hoor vertellen over mijn grootvader, had ik het vandaag allicht nog altijd moeilijk gehad om tegen hem ‘te winnen’. Maar ik heb gelukkig nog enkele jaren om te trainen, en alsnog zijn niveau te halen… 
Het werd weer een leuk weekend, zowel onder de wippen, ernaast en thuis. Benieuwd wat komende week zal brengen? Ik ook! U krijgt het in elk geval zeker weer te lezen.
Ciao.
P.S.: de komende 2 weken geen avonturen waarin ICE Tom figureert. Ah nee, hij trekt namelijk morgen zuidwaarts, meer bepaald naar Tunesië. Het gaat er voor ICE Gistel een “natuurdocumentaire” gaan draaien, over de Arabische Lente… Meer daarover, als ie terug is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten