De eerste 3 die hier elke morgen goeiedag komen zeggen zijn de drie poezen van de kids. Geheel uit eigenbelang trouwens, want ze krijg hun maaltijd geserveerd, en op zondag komt daar nog een lekkere portie melk bij. Geen wonder dat je ze de rest van de dag her en der verscholen op de boerderij liggen soezen. Ik vermoed dat iets meer ratsoenering hen tot iets meer jacht zou aanzetten. Er zijn hier genoeg muizen, mollen en weet ik wat nog allemaal te vangen buiten. Nu, dat doen ze ook wel, en komen dan vol trots die trofee aan de deur van mijn bureau leggen. Zo van: kijk es: wij doen hier weldegelijk ook iets… 
Ze doen mij onrechtstreeks aan politici denken. Vraag me nu niet direct waarom.
Gisteren moest die bekende sos van Geraardsbergen zich nog es moeien. Hij wil nu de boekhouders van de kleine zelfstandige en de KMO’s aanpakken, met gevangenisstraffen tot 5 jaar, en boetes tot 500.000 EUR. Hij moet dringend es naar het nieuws kijken. En onze wereld moet dringend es af van het beeld dat daar al dat zwarte fortuin wordt verdiend. Zullen we daarnaast es alle loontrekkenden tellen die bijverdienen in het zwart, en dan es de inkomsten naast elkaar leggen? Of alle misbruiken in de sociale zekerheid? Komaan zeg. Zorg voor rechtvaardige belastingen voor iedereen, zorg vooral dat iedereen ziet waar die belastingen aan besteed worden (dan zal een mens nog graag bijdragen aan de maatschappij ook), en pak de centen waar ze zitten. Dat is niet bij de hardwerkende arbeider, bediende, of bedrijfsleider die vecht om die voorgaande elke maand te kunnen betalen, al of niet met nog een premie in het zwart om ze gemotiveerd te houden. Want vergis u niet: bij iedereen worden TE veel belastingen afgeroomd. Behalve wie zich klant kan noemen van de Big Four, of grote Zakenbanken.
Of neem nu zo’n onnozele regels rond belastingsvoordelen voor topsporters. Wordt dan gemotiveerd door het feit dat hun carrière zo kort is. A ja? En welke ondernemer (en tegenwoordig ook loontrekkende) is tegenwoordig zo zeker van zijn toekomst? Zekerder dan die topsporter dan nog? Dat verantwoordt geenszinds dat sporters zo gunstig worden belast. Vaak met dubieus geld dan nog, dat bewezen enkele spraakmakende reportages recent nog. Als ze nog even zo voortdoen, die politici, dan komen er revoluties, geen evoluties. Wie mijn blog al enkele jaren volgt, die zal weten dat wat vandaag gebeurt, ik al aankondigde 2 jaar geleden. Ik weet dus waarover ik spreek. Het ‘rijke Westen’ vertegenwoordigt grofweg 500 miljoen inwoners, en die hebben het gemiddeld MEER dan goed. Daartegenover staan al meer dan 6,5 miljard aardbewoners (u leest het goed) die elke dag wel tegen iets moeten vechten (bekijk gewoon het journaal es: fundamentalime, geweld allerhande, natuurproblemen als waterschaarste en ga zo nog maar even door). Denkt U werkelijk dat zoiets kan blijven duren? En dat rijke westen slaagt er nog niet eens in de 25 miljoen miljard geschat offshore onbelast vermogen in greep te krijgen. Hef daar een belasting op van 10 tot 15% (kan je nauwelijks overdreven noemen als je weet wat wij betalen, toch), en je helpt alle sociale problemen uit de wereld. Macht corrumpeert echter, geld nog veel meer, en bekijk es jezelf: egoïsme in al zijn facetten nog VEEL meer. Velen onder ons zijn jonge ouders, grootouders. Al es nagedacht in welk soort wereld onze nakomelingen gaan terechtkomen? Men zou verplicht moeten zijn om dat minstens 1 keer per week te doen. Het nieuwe ‘naar de mis gaan’.
Tja. Nee, geen tja. Er zal iets moeten gebeuren, en het zal van onszelf moeten komen. Een druppel op een hete plaat zegt u? Neen hoor, net dat is uitgesproken egoïsme, en fundamentele luiheid.
Zo heb je ook mensen (een meerderheid, vooralsnog) die dus verkiest niet te veel tegen de stroom in te varen, en die dus ook poogt met iedereen een vergelijk te vinden. Waarom ze dat doen? Heeft U zich dat al es afgevraagd? Juist: uit eigenbelang, natuurlijk. We zien het in onze sport zeker ook. Verandering is uit den boze, en liefst komen we met iedereen overeen. En waarom in godsnaam? Omdat het een hobby is? Wil dat zeggen dat je geen engagement mag tonen, ja zelfs, nastreven? Voeg dan de daad bij het woord, en wees niet hypocriet. Aan onze generatie om daar inderdaad iets aan te doen, niet door erover te praten, maar het voorbeeld te geven. En er zijn (schaarse) lichtpuntjes, maar ze zijn er. Millimeters vooruitgang. Maar mijn ervaring leert me dat je daar zelfs tevreden mee mag zijn, want er is een andere bondgenoot: tijd. Laat verandering dus maar haar weg vinden, en daar tijd voor nemen. Ik ben uitermate tevreden wat ik met een paar vrienden op een kleine 2 jaar al heb bereikt. Al zijn het maar enkele millimeters. Es botsten hoort daar bij. Kaf scheiden van het koren gebeurt ook zo. Daar is trouwens niets mis mee. Elk kiest zijn eigen pad. Alleen is dan duidelijk voor wie ze dat doen (en daar is op zich ook niks mee): in de eerste plaats voor henzelf. Eigen comfort opgeven, er zijn er maar weinigen die het aandurven. En dat hoeft ook niet. Maar dat elkeen dan eerlijk is met zichtzelf. In de eerste plaats willen ze zichzelf goed voelen, en de rest is van ondergeschikt belang. Dat is keuzevrijheid. Er zijn nog genoeg geëngageerde mensen op de wereld die toch nog de verandering in gang zullen zetten. Dat stemt hoopvol. En het is niet bedreigend voor hen die in hun eigen comfortzone willen blijven. Iedereen tevreden dus… Herlees dit binnen 5, 10 en 20 jaar nog eens. Ik geef je nu al op een blaadje dat je versteld zal staan van de waarheid die erin schuilt.
* * *
Ik had het gisteren weer getroffen: al sinds dinsdag/woensdag wordt ik geplaagd door wat buikgriep bleek. Ik heb me gisteren, na een verplicht kuur buiten, vanaf een uur of 4 in de namiddag ondergestopt, en met ene onderbreking van een uur of 2 doorgerrust tot 4u deze ochtend. Wie mij wat kent, weet dat dit pas een uitdaging was, en dat ik nogal op mijn tanden heb moeten bijten om dat te doen. Maar ik kan op veel vlakken een kuitenbijtertje zijn. Opgeven staat niet in mijn woordenboek, maar dat wist u al. En ja: ik voel me stukken beter. Intussen is de ochtendnevel daar al, hoor ik de fauna blij zingen buiten… Binnen fluitte mijn favoriete fauna enkele uren gelden ook al: het koffiezetapparaat. Ik zie dat de tuin ook tot leven begint te komen. Wel ik ook. Mijn blog is in die zin ook helend. Terwijl trokken vrienden her en der te lande om te gaan sporten: Kristine en Chris bleven rond de deur, en trokken naar Eikevliet. Sportief geen spetterende resultaten, maar ik vermoed dat ze zich vooral goed konden ontspannen. Idem voor Sofke en opa Jan, die 
het (hier) dichter bij huis zochten in Roeselare. Zelf had ik mijn kofferken met mijn favoriete wapen klaargezet. En OK, nog wat werk aan pijlen preparen, maar ik ben intussen bijna rond. Het kofferken mocht gisteren helaas niet mee gaan slapen, maar niettemin mocht het wel geen schuttersterrein op. Het baasje had zin, maar het lichaam wou niet mee. Als ik me blijf voelen zoals nu, dan ziet het er voor vandaag in elk geval stukken beter uit.
En nu maar hopen dat we er een gezellige dagje je kunnen van maken. Familie-dagje bij voorkeur. Zo geniet ik nog het meest. Al de rest is me echt niet van tel, wat de goegemeente ook moge denken. En wie me niet gelooft, die kan het me komen vragen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten