Het was gisteren weer genieten. De dag was al serieus lang geweest (voor mij dan), en dat had dan weer in de eerste plaats te maken met een wel heel korte nacht. Ik moet zowat 55 minuten van die nacht hebben kunnen genieten. Net iets meer dan een power-nap, net iets te weinig om het nachtrust te noemen… 
Niettemin, de energie was er niet minder om, maar elk “nadeel heb z’n voordeel” orakelde ooit dat Hollands voetbalwonder, en dat klopt ook. Tegen de middag had ik dan ook al bergen verzet, wat toeliet om in de namiddag nog iets te doen met de kids. Mama ICE Ka had een seminarie te volgen in het UZ in Gent, dus het gaapte eigenlijk als een oven om daar een sportief-recreatief namiddagje met de kids aan te koppelen, toch? Al zeker als je van wat traditioneel sporten houdt. Zo gezegd, zo gedaan.
En waarom ook niet: de Krokus-vakantie is al kort, dus laat we thuis maar even achter onder het alziend oog van Ardovlam & Bosch Divar. Onz
e 2 waakhonden (en 3 waakganzen… 
)… Het seminarie ging door van 14 tot goed 16u, dus waren we tijdig in Sint-Amandsberg, gepakt en gezakt met al wat die juniors nodig hebben. Onder peleton 6, na leermeester Eric van Lochristi, mochten wij aanschuiven. Peleton A.D. ICE was dus integraal ‘gistels’ samengesteld, en opgaande man Henri mocht de spits afbijten, gevolgd door zijn zussen Julie & Henri. Papa ICE D mocht zo nodig de ronde redden, 
voor zover ie daartoe in staat kan worden geacht. We waren zowat in het midden geloot, en bij ons eerste aantreden bleek Julie geconfronteerd met een nog volle wip, en ja hoor: het eerste blek van Wip I stond meteen op haar palmares: mooi zo! Het duurde voor Louise wel iets langer, maar zij liet er finaal toch 2 optekenen. En het mag gezegd: ze deden prima hun best, en met wat geluk kon er ook nog iets meer in het mandje hebben gelegen. Maar ze zijn intussen al ervaren genoeg te weten dat die portie geluk er nu éénmaal ook bijhoort, en zijn vooral tevreden als ze al technisch goed schieten. Dat deden ze ook, tot hun eigen plezier. Ook Henri hield goed vol, maar die raakte net niet in de wip. Het dichtst kwam ie met aaien van pluimpjes, maar goed: hij was zeker ook niet ontevreden van zijn prestatie. Bovendien waren we nog gezegend met een heerlijk zonnetje (hoewel vrij koud), dus naast wat ontspanning buiten, bleven we het vooral binnen entertainen. Henri en papa trokken ‘ten strijde’ met enkele levels Red Alert, en dat begeesterde die kleine mateloos. Zeker als we de strij
d tegen de ‘vijand’ tot 2 keer toe met verve konden winnen… Intussen hadden we er nog een spelpartner-supporter bij, want mama kwam ons nog vervoegen na afloop van het seminarie en moest in het kaartspel de duimen leggen voor Julie. De namiddag vloog letterlijk voorbij. Misschien maar goed ook, want straks moeten Henri en Louise naar het UZ voor een pre-operatief onderzoekje, en hen kennend hebben ze daar natuurlijk wel wat stress van. Om maar niet te spreken van wijzelf. Niets ernstigs, maar goed, moet wel gebeuren, en voor kinderen is dat nooit ‘plezant’ te noemen natuurlijk. Het zal wel snel vergeten zijn, want ze mogen zich dan later vandaag nog es in een waterparadijs gaan uitleven… Julie haar konijnenpoot tritste bovendien nog een heerlijk pak satés mee va
n de Gunther en finaal zorgde papa nog wat voor de poppekleren-kassa. Het lijkt een nieuwe passie om van die spullen te verzamelen, en ik had hen beloofd dat ik sportief mijn best zou doen om een duit in het zakje te doen… Met wat geluk, lukte ook dat nog redelijk ook. Het mag gezegd: we hebben allemaal kunnen genieten van een gezellige namiddag waarbij de klok voorbijvloog. Net wat onze traditionele volkssport zo aantrekkelijk kan maken. Het doet uitzien naar de lente en alles wat daarop volgt, want dan kunnen we gelijk weer meer van die leuke uitstappen plannen. Het wordt tijd dat die wintertorens weer wat op de achtergrond verdwijnen.
* * *
Alvast 1 datum staat nu al met stip in mijn agenda aangekruist: op 5 april eerstkomend kunnen we ons hart weer ophalen elke vrijdagavond in het fantastische kader van Tillegem. Je kan niet geloven hoe ik daar naar uitzie!
By the way: voor zij die het zouden zijn vergeten: vandaag mag je je partner, volgens de UNIZO-traditie, in de bloemetjes zetten, want het is Valentijn. Vergeten? Haast U dan maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten