Na bijna een week ziekte en gesukkel besliste ik 
gisterenavond toch maar even door de smog te klieven (klinkt geweldig hé, maar aan 90km/h voelt het al stukken minder macho aan 
) en de ledentraining bij Immer Vooruit te gaan volgen. Bovendien had ik nog een technisch mysterie te ontcijferen. Rationeel als ik ben, benader ik mijn sport ook met ratio. Als ik dus iets niet begrijp, dan poog ik middels praktijk-testen de mist (hier dan figuurlijk) op te trekken. Wat je niet begrijpt, kan je namelijk niet remediëren.
Een korte achtergrond: ik ben van nature (en dat is dus van de tijd dat ik als jongeman met grootvader, met traditionele boog trouwens, het boogschieten werd aangeleerd) iemand die tussentrekt. Dat wil ik trouwens zeker niet veranderen, gelet ik die vingerpositie ook op andere disciplines nog zal nodig hebben, wil ik daar enig prestatieniveau bereiken. Een persoonlijke ambitie daar is nog het recurve-schieten op doel, de enige Olympische discipline. Dat is a. fingershooting & b. tussentrekken.
Het is een ambitie, maar dat is voor later. Er bestaat ook nog zoiet
s als tijd hebben (en/of maken, maar tenslotte zijn er maar 24h in een dag, en dien je ook prioriteiten te bepalen). Daar moet ik nog enig geduld oefenen. Nu, als ik ergens mijn zinnnen op zet, dan ben ik ook geen halve werken gewoon. Dus als het zover is, dan zal ik daar de juiste balans voor zoeken. Er zijn echter ook limieten: ik moet daar ook geen 20 jaar meer mee wachten ook niet.
Een paar weken geleden had ik de malchance een blessure op te lopen aan de bovenste trekvinger. Hoogst pijnlijk. Gelukkig niet voor het werken op mijn pc en dergelijke, maar voor mijn hobby ronduit een ramp. Finaal een oplossing gezocht, na ook een genezingsproces (welk nog niet 100% rond is), door met 2 vingers onder te trekken. En mits minieme wijziging gaf dat geen of nauwelijks probleem op de Tribute. Maar dat is ook een lange boog, en met wielen. Met mijn recurve evenmin een groot probleem. De Pro Comp Elite XL, dat was een ander paar mouwen. Op die manier schieten: 30 tot 50 cm tekort! Absoluut niet plezant, in die mate zelfs dat ik dan maar besloot er niet meer mee te schieten tot ik weer als vanouds kon aantrekken. En bovendien vond ik het verschil zo groot, dat ik zelfs twijfelde of dat ENKEL aan de gewijzigde aantrekhouding zou liggen. Maar ja hoor, gisteren es geprobeerd als vanouds (heb wel nog bescherming nodig aan de vingers, dus optimaal is het nog niet), maar met gewoon tussen te trekken is dat probleem sito presto van de baan! Heerlijk. Nu kan ik toch es bevestiging zoeken in een volgende training. En bevestiging, dat is vertrouwen in het spul: meer is niet nodig. Of verder pogen uitzoeken wat dan een goeie houding moge zijn als ik ondertrek… de los is in elk geval zuiverder (zo voelt het aan), en louter theoretisch is dat ook zo, gelet er minder frictie is met de pijl. Uiteindelijk weer een factor minder waar iets mee fout kan gaan, dus finaal lijkt me dat (althans voor staande wip) dan een verbetering.
Het blijft au fond een vrij mechanische sport, waar de impact van de schutter zelf (houding, los, zicht) doorslaggevend zijn. Conditie is natuurlijk dat je materiaal op zich wel OK is, maar technologisch is dat materiaal eigenlijk niet. De basisprincipes van de eerste compound-bogen, en de mechaniek die er achter zit, die is in de beginselen nauwelijks veranderd. Er worden natuurlijk wel wijzigingen aangebracht die hun effect hebben (maar dan vooral voor doelschutters), maar dat is al bij al verwaarloosbaar. Eénmaal je boog afgestemd staat op de mens, dien je er vooral over te waken dat die boog qua set-up niet veranderd (dus je druktepunt, loper, etc… nazien is geen overbodige luxe). Heb je enkele objectieve parameters om te verifiëren (die je neerpent, ter controle), dan kan je al snel uitmaken of de fout van de machine dan wel de mens komt. En vaak is het die laatste die de oorzaak is. Maar niettemin…
Uiteraard allemaal larie voor de recreant. Wie echter de sport beoogt, die is daarin geïnteresseerd. Als je echter maar niet gelooft dat de machine de mens vervangt. Helemaal niet. De marketing laat je dat natuurlijk graag geloven… Business is business, niet?
Anyway: hier ga ik nog plezier aan beleven, dat is zeker! Zoiets begrijpen, uitzoeken, en remediëren: heerlijk. Want dat geeft alweer waardevol inzicht. En dat kan je dan ook weer delen…
Benieuwd? Ik ook… 
- That’s all, folks. Middagbreak zit erop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten