Zondag laatst trokken we met alle telgen-afstammelingen van Grootvader Michel DEMEY, naar jaarlijkse gewoonte, op feestdag. Dit j
aren kozen de van dienst zijnde-inrichters voor ‘t Oud Spoor in Staden. Dat viel aardig mee, wat eerder logisch lijkt, want zo’n bende ontspoorden samen (snapt U de woordspeling..? 
), moet dat wel… En met al die aanstormende nakomelingen al van de 3de generatie, lijkt ook de toekomst verzekerd… 
Maandag vloog voorbij, letterlijk ook, want sinds de dooi is ingezet, is de waai komen opzetten. Maar ik doelde vooral op de figuurlijke kant n
atuurlijk. Voor ik het wist was het al weer avond. Nu goed, die avond brengt ons de wekelijkse sportavond in de Koude Keuken. Als inrichtende ‘overheid’ komt daar natuurlijk telkens wel nog wat bij kijken om onze bezoekers ook een fijne avond te bezorgen, en dat lijkt nog aardig te lukken ook. Van jong tot oud krijgen we verzam
eld, en dat verheugt vooral Uw ondergetekende. Deze keer hadden we 35 bezoekers, alweer een mooie bende. Met een gemiddelde van iets meer dan 30 deelnemers dit winterseizoen, voor een formule die dernière minute werd opgezet, kunnen we zeker niet klagen… Ze kwamen weer van heinde en ver: van Terneuzen tot enkele celebrities uit La France… Inderdaad, zelfs televisie-ster Jean moet zich intussen al tot over de grens reppen om de paparazzi voor te blijven…
Intussen blijf ik het nieuwe gamma HOYT 2013 verder uittesten en aftunen op de diverse trainingen. Na enkele dagen afstemming, kan ik ook vaststellen dat ik de Pro Comp
XL intussen onder knie krijg. Het meeste plezier had ik al aan de Tribute, maar goed. Waar ik vooral naar uitzie, is mijn favoriete sportwapen, en dat is de recurve. De nieuwe Carbon Foam F7 limbs (deze keer in long-uitvoering, dus ik drijf de boog-lengte op tot 72” ipv 70”) liggen te wachten op de ION-X handle. Dan kan de fun pas echt gaan beginnen. Hopelijk krijg ik tijd genoeg om me te ‘prepareren’ op de grote afspraken van dit jaar… Ik heb me vorig jaar voorgehouden de traditionele gildeafspraken (zoals de Koningsschieting) te bekampen met de traditionele wapens, en dat uit principe. Ook dit jaar wil ik dat sowieso weer doen. Geen ‘speelgoed’-wapens voor mij, op dergelijke traditionele afspraken. Moeilijk gaat ook, dat heb ik vorig jaar bij herhaling kunnen tonen, dus moet ik dat opnieuw kunnen. Zowel de Koningschieting, de Keizerschieting, de sectorafkamping, als het E.K. waren uiterst succesvol, en geen wiel of cammeke die me daar heeft geholpen… Wordt moeilijk te evenaren, maar goed: waar bestaat een uitdaging anders uit..?
Geheel in de lijn van het respect voor de familietraditie waarmee ik dit artikel begon, maak ik natuurlijk de cirkel rond tot in de sport.
Consequenter kan niet hé. Ik zie dus een fiere grootvader en vader meekijken uit het hiernamaals. Hopelijk kan ik ze dit jaar opnieuw verrassen. Hoewel dat niet louter met enkel een sportieve uitschieter hoeft te zijn. We deden met onze bende ook al voor voor de sport an sich, en ook dat zal wel met instemmende goedke
uring bekeken worden. Wie zijn nek niet uitsteekt, die breekt ook geen potten. Ik wil wel es iets kunnen breken. Anders leer ik niet bij. Dat bezig bijtje in mij… Tja, elk zijn aard en natuur hé. We kregen genetisch toch wel iets speciaals mee, en ik ben niet van plan dat met mijn generatie te laten varen… Als u binnen een maandje de nieuwe ICE-mobiel zit voorrijden, dan weze u gewaarschuwd: de evangelisten van de boogsport komen er uitgestormd..!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten