Straks mogen we de overgang van Oud naar Nieuw vieren. Zegge binnen een klein etmaal. Ons familiegebruik, al sinds jaren (t.t.z. sinds onze kinderen er zijn) is dat bijna onafgebroken in huiselijke kring gevierd. De laatste 5 jaar dommelt papa trouwens al in slaap na het eten, en mist consequent het aftellen naar het Nieuwe Jaar. Vorig jaar trokken we tegen middernacht naar een prachtig vuurwerk in Oostende, en ook dit jaar op het menu. Alleen, als ik onze weersvoorspellers mag geloven, dan komt er zelfs stevige regen op ons af. Dat belooft al niet veel goeds voor straks. Wie weet wordt dat spektakel nog afgelast..? Enfin, we gaan toch maar es gaan kijken, want mooi & spectaculair was het zeker.
Nog traditioneel: onze kinderen kiezen het feestmaal. De voorbije dagen verrasten ze ons trouwens met best originele gerechtjes. Leuk. Iets zegt me dat het vanavond weer iets speelser wordt… Maar je kan er van op aan: de feestdis zal perfect zijn aangekleed, en op entertainment zal zeker ook gepland zijn. Op dat vlak zijn ze zo (heerlijk) voorspelbaar. Nu toch nog, dus laten we er maar van genieten. Als ik het zo es overschouw: ze hebben er toch weer een fantastisch jaar van gemaakt: de schoolresultaten waren zonder meer voortreffelijk, maar wat mij het meest aanbelangt, is hun gedrag thuis (en elders), de waarden die uitdragen daarmee. En ja, ik ben er fier op. Ik mag dat natuurlijk niet al te luid zeggen… 
Ze worden ook groot, dat baart me zo stilaan wat gezonde stress. Louise is er al bijna 11… Wat vliegt die tijd toch hé. Maar ze blijft een voorbeeld voor haar jongere zus en broer. En zelf is zij daar fier op. Ze cijfert haar graag weg voor hen. Een schitterende eigenschap, zolang ze haar eigenwaarde niet verliest. En dat zie ik nu in elk geval nog niet gebeuren… En voor vandaag staat in principe nog een speciale gebeurtenis op de agenda: ze zouden doodgraag gaatjes laten prikken, om elegante oorringetjes te kunnen dragen. Wellicht trekken we straks er dus nog even op uit. Ze hebben het wel verdiend. Echt. Hun inspanning thuis mogen echt wel es in de verf worden gezet. Uiteraard zijn het kinderen, maar ze nemen een meer dan gemiddelde verantwoordelijkheid: zowel in huis, als in hun zorg met onze huis- en boerderijdieren. Vaak aandoenlijk. Ik wou dat het nog jaren zo zou kunnen blijven…
Bij deze dus mijn voornaamste wens voor 2013. Al de rest is finaal bijzaak. Ruis in de marge…
* * *
Onze hobby dan. Sportief toch een speciaal jaar: onze eigen Gilde zag het levenslicht, en manifesteerde zich uitdrukkelijk. Wat buitenbeentje ja, maar toch niet zonder visie, dat zal allicht al duidelijk zijn. Virtueel 
stichter is uitdrukkelijk mijn grootvader Michel DEMEY, die me de weg effende in deze heerlijke traditionele sport. En me die visie bijbracht. Intussen, als beargumenteerd, is daar veel van verloren gegaan, en zie ik het als een missie dat in ere te herstellen. En daarvoor heb ik engelengeduld… Indien niet begrepen, dan zullen we toch blijven verder doen op de ingeslagen weg. Ook omdat we daar toch een klein beetje het verschil willen maken, en in de eerste plaats door het voorbeeld te geven voor de generaties achter ons. Zelf onthoud ik toch enkele opmerkelijke prestaties: met traditionele boog schoot ik me Koning van mijn eigen maatschappij, in de 3de ronde. Opnieuw, en als enige met traditionele boog, schoot ik me met mijn eerste pijl al bij de finalisten van de KNBBW Keizerschieting te Wijnegem. En dat deed ik nogmaals over op de E.K. te Loon Plage, met erbovenop nog deel uitmakend van de Europese Kampioenenploeg 2012. En dat in 1 kalenderjaar, op alle grote afspraken. Het lijstje zal nog nie al te lang zijn, vermoed ik. De finishing touch was er dan wel niet, maar in de afkampingen moest ik nu precies ook niet weglopen van schaamte. En al zeker niet gelet de vaste en moede wil het met de traditionele boog te doen.
Enfin, zo heeft elk zo zijn eigen hoogtepunten allicht, ik kan ze moeilijk voor een ander gaan maken. Waar ik tenslotte ook nog enorm van heb genoten, was de peletonschieting recent in de toren van Oud-Heusden, waar onze “heren”-ploeg, met onze 5-jarige aanvoerder Henri, net een puntje tekort schoot om een finaleplaatsje te veroveren. Heerlijk, die brug tussen jong, jongvolwassen, ietsken ouder en de fun die we hebben gehad. Onze dames waren iets minder fortuinlijk, maar ook dit jaar is weer gebleken dat het een sterke ploeg is. Zo zie je maar: veel van de sterkte van een ploeg, komt van de teamgeest. Zolang er geen inidividuele strebers zich manifesteren, is het meestal de teamspirit die tot misschien onverwachte resultaten kan leiden. Gelukkig zijn er nog veel van die tornooien…
Tot slot: ook als maatschappij konden we toch al bogen op 2 zeer geslaagde tornooien, die best op bijval van de deelnemers konden rekenen. Wellicht ziet niet iedereen wat er allemaal bij komt kijken, maar voor een kleine maatschappij als de onze, zijn we er wel in geslaagd een goede tot zeer goede organisatie neer te zetten. Met een pak werk achter de schermen, tijdens het tornooi, enz… Zonder de helpende de handen van je leden, bak je er ook niks van. Nog een bewijs dat we een goeie groep samenhebben. We kunnen dus maar hopen dat het zo blijft. En het is de juiste motivator die de bende drijft: de passie voor de hobby primeert, ook hier is al de rest ruis in de marge voor ons. Kunnen we dat credo volhouden, dan ben ik er gerust op voor de komende jaren. De kapitein van het schip mag dan al wat een zonderling zijn, zonder goeie groep, kan ie ook niet varen. En toch moet de kapitein nu en dan es de knopen doorhakken, of anders beweegt er niets. De voorbeelden van hoe het niet moet, zijn legio, en daar schreef ik al genoeg over. Zal ik trouwens blijven doen. Al win je maar enkele zieltjes per jaar, het blijft de moeite.
* * *
Je zou het nog vergeten, maar gisterennamiddag ontspanden we 
ons uiteraard ook nog voor enkele uurtjes. We spaarden de dames een beetje in de strijd om de verwarmende nekband, zodat deze keer de jongste van de 3 met de minste blokskes de show mocht stelen…
Als ik hier deze namiddag in de weg loop voor de voorbereidingen vanavond, dan muis ik er nog es vanonder door, en dan is het genieten, met mijn ultieme favoriete bende: mijn gezin… Sorry guys, elk zijn prioriteiten, niet..? 
* * *
Prettig Eindejaar aan iedereen, en moge 2013 U voorspoed brengen, op welk vlak voor U ook belangrijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten