The day before, en de straalstroom die roet in het eten gooit…

Wie het nog niet wist, morgen vindt 1 van de mooiste individuele wedstrijden van het jaar plaats, nl. de jaarlijkse Keizerschieting van de KNBBW. Elke koning(in) van zijn/haar maatschappij dient er dan zijn/haar beste beentje voor te zetten. En toch: het heeft veel met een loterij te maken: veel mensen die daar zijn, kunnen best wel overweg met de boog. Maar je moet er wel staan die dag, en vooral: als je het geluk niet aan je zijde hebt, dan mag je het toch op je buik schrijven. Eigenlijk vind je dat weinig in de sport. De meeste sporttakken duiden hun besten aan via een regelmatigheidscriterium: dat is zo in voetbal, wielrennen, F1, en ga zo maar door. Zelfs Olympische spelen kan je niet vergelijken: ook daar moet je een pak kwalificaties door vooraleer je überhaupt kans maakt te mogen deelnemen, en om in de finale te geraken, heb je nog een gans parcours af te leggen. Daaraan kan je meteen meten wie het meest regelmatig is, en daar speelt de vorm van het moment veel minder een rol. Enfin, het zal degene zijn met het meeste geluk die met de titel gaat lopen. Een eer, dat wel.

Veel keuze vandaag om van de lentezon te gaan genieten buiten. De juniors hadden verjaardags-feestjes, papa trok met ICE Wim naar Beveren, en trof er 83 schutters op het beschrijf van Vrij & Blij. Plezant dus, om op 3 wippen te kunnen schieten zo… Plezant, gelet Wim mee was om mij te onderhouden, want die stand is blijkbaar mijn zwart schaap. Wat ik er ook probeer, die witte blokjes hebben het duidelijk niet voor mij… Tom was nog niet helemaal wakker, maar het is hem vergeven. Via de moderne tamtams hoorden we dat er in Middelkerke een dikke 40 schutters waren om hulde te brengen vaan César, in Wetteren was je er aan voor de moeite als je hoopte op 3 wippen te schieten, want de Wipschutter was hard: indien geen 80, dan ook geen 3 wippen… Pech dus, want een 60-tal boden zich ginder aan. Lendelede tekende dan weer voor meer dan 70… Je zou toch denken dat er mee mensen van dat weer zouden genieten om naar buiten te trekken, maar ook in het boogschieten is een straalstroom één en ander aan het afbuigen… Wie die zal keren, zal dus uit stevig hout gesneden moeten zijn… Witte konijnen, weet je nog?

ICE Kristine en Christine verdedigden zich in Eikenvliet. De pak was ook iets minder dan verhoopt, maar goed. Ook zij hadden minstens een mooie namiddag. Het mag gezegd: heel mooi kader daar…

Morgenochtend zouden we nog een beetje van dat weer mogen verwachten, als ik mijn weer-applicatie mag geloven (en die verrekte straalstroom niet van richting verandert: kijk maar). De namiddag ziet er al wat minder uit. Heel wat. Maar weer voorspellen is natuurlijk geen exacte wetenschap. We moeten het dus allemaal nog zien. Enfin, er zijn goed 5.000 leden bij de KNBBW, dus op zich al een eer te mogen deelnemen aan deze wedstrijd. We gaan in elk geval ons best doen! Als het uw dag is, dan lukt toch alles. Andere dagen mag je op je hoofd gaan staan, het zal nog niet lukken. Benieuwd wat ik morgen zal mogen ondervinden. En het zal wellicht ook wel niet mijn laatste deelname zijn. Ik ben nog jong, nietwaar?

Moge de gelukkigste het halen! Geniet nog van een mooie lente-avond… en voor sommige lezers onder u allen: tot morgen.