ICE Linda, Nadia, Rudy, Wim, en D trokken naar Wenduine om o.a. te wipschieten, maar ook om Karoline haar blokvoorbereiding te ondersteunen… Met zo een weertje konden we aan beide doelstellingen voldoen. ICE Rudy sterkte de innerlijke mens en begon er
meteen ook aan door te doen dan. 31 schutters vonden de weg naar de Perseput, tussen de duinen…
Verder konden 2 onder hen zich enkele uren ledig houden met een bijzondere puzzel in elkaar te pogen knutselen. Of ze erin geslaagd zijn, zal ik even in het midden laten. Maar na 3u kan U zichzelf allicht een idee vormen over hun effectiviteit in deze missie.
U ziet het goed, alle middelen (dus al minstens 4 hersenhelften) werden urenlang ingezet om dit kleine hebbeding aan de praat te krijgen. Mannen zijn eigenlijk als kinderen niet? Met de kleinste en éénvoudigste speeltjes kunnen ze zich echt wel uren en gepassioneerd bezig houden… Ik spreek hierbij evengoed over mezelf, hoewel ik in deze de hand niet had. Mijn handen zijn eerder doeltreffend op een keyboard. Dus vooral de vingertoppen zijn goed ontwikkeld… 
En ook onder de wip hielden we het bescheiden. Nadia coachte ons naar 14 vogelkens (Rudy 6, Linda en Dominiek 3, en Wim 2). Elke andere poging leek als aan een pin vastgenageld, dus zak je een meter of 2 om toch maar een prijsje mee te pikken.
Enfin, het is niet de essentie van boogschieten natuurlijk, dat zie je meer en meer. Vergelijk het met wielrennen en/of voetbal: daar zijn de spitsen ook maar eenzaam als hun team niet achter hen staat, en kunnen overigens vaak maar uitmunten, als ook dat team op elkaar is ingespeeld, en inspeelt. Als je het zover brengt, dan ben je op de goeie weg. Individualisme is het alternatief. En helaas, dat domineert vaak, met alle gevolgen vandien. Dat zie je nu overigens in de praktijk dagelijks gebeuren. Niets leuker dan tornooien dus, want daar primeert te ploeg op het individu. En dààr gaat het ‘m nu net om. Niet iedereen ziet dat al in, maar we rekenen op voortschrijdend inzicht zoals dat pleegt te heten!
In het warmere binnenland streden Chris en Kristine op het VHV-beschrijf te Sint-Pieters-Leeuw. Daar waren 70 schutters, en
Chris zette de lijn van gisteren gewoon door. Zijden-Chris wordt ie binnenkort genoemd, als ie zo verder gaat… Naar VHV-termen ben je natuurlijk lek als je ook geen vogel hebt, naast een hoogvogel… Hard, maar rechtvaardig… 
Via de sociale media mocht ik alvast lezen dat onze jeugd in sector 1 het best goed doet. Mooi zo, als het maar plezant blijft… Mochten ze in de toekomst meer kunnen evolueren naar het principe van teamsport, dan zijn er zeker perspectieven, anders blijf je op 2 benen hinken. In medische termen wordt zoiets ook al es al schizofreen bestempeld.
En zeker als ze ook nog es leren wat de rijke traditie achter het boogschieten eigenlijk waard is… Werk aan de spreekwoordelijke winkel, voor mensen met visie. En inspiratie kan je overal opdoen. Daarvoor dient trouwens ondermeer ook (dus niet alleen) geschiedenis…
Bonne nuit à tou(te)s!
P.S.: wie een kijkje wil werpen op de tussenstanden van het Nationale Jeugdcriterium, die kan dat op onze sectie Kalenders, … onder rubriek 1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten