Gisterennamiddag konden we eindelijk genieten van een beetje zon in onze streek. Zelf trokken we naar Heist, waar onze juniors zich naar het strand & zee konden begeven om er zelfs even te pootje-baden. En dan papa nog even een hart onder de riem steken in Heist Duinengalm, op de ledenschieting. Ook daar een mooi weertje, maar wat je op de foto ziet, is symbolisch. Een 35-tal schutters, 3 wippen. En hoeveel zie je er omhoog staan? U kan allicht tellen, en zeker tot 1. En dat voor een ledenschieting. Dat gaat er voor mij totaal niet meer in. Op veel beschrijven heb je tegenwoordig meer schoten dan op een ledenschieting in Heist. Hoe ironischer kan het nog worden. Laat het ons op triest houden. Dat blijft gewoon niet duren, want de schutter staat er zeker niet centraal. Waar gaan we naartoe als je op een ledenschieting al een spel kaarten of een boek moet meepakken om de tijd te doden? Symbolisch zei ik al. Je kan evengoed een doodlopend straatje inlopen… Tja.
* * *
Onze maatschappij werd opgericht als hulde aan mijn grootvader-stamvader-schutter Michel DEMEY. Zelf een meer dan verdienstelijk schutter, die nu, 25 jaar na zijn dood, een traditie en sport waar hij zelf met teugen van genoot, eindelijk een verlengstuk hieraan ziet via zijn kleinzoon, en intussen achterkleinkinderen. Onze eerste Koning(in) en Prins(es) brengen op die manier eigenlijk hulde aan die traditie waar onze maatschappij voor wil staan. Hij is dus eigenlijk onze Ere-Voorzitter voor het leven, en mag getuige zijn straks van hopelijk een mooie kamp om de Koningstitel. Zelf heeft ie er een pak op zijn naam staan. En alvast bij onze jeugd is die verderzetting al verzekerd. Ik kan dus met een gerust hart die eerste Koningschieting inzetten… 
* * *
Ook voor vandaag ziet het er naar uit dat het een aardig mooi dagje wordt, zeker qua weer. Het moet een voorteken zijn, niet? We staan pas aan het begin van onze eigen geschiedenis, dus we hebben nog veel te leren ook. Maar goed: wie zich nergens aan waagt, maakt ook geen fouten. Blijven we vasthouden aan onze waarden, dan zullen we binnen 25 jaar ook nog zijn, reken daar alvast maar op. En dat het al wat voeten in de aarde had, dat is een understatement. Er komt veel bij kijken om alles in goeie banen te pogen leiden. Het gros daarvan is natuurlijk werk achter de schermen. Maar goed: dat heb je dan met passies, niet? We kunnen toch al terugblikken op een eerste tornooi welk we inrichtten, en ook daar zagen we dat een groot deel van onze leden zich belangeloos en dat weken aan een stuk, hebben ingezet om er het beste van te maken. En dat liep inderdaad best goed. Vele handen maken dus licht(er) werk. Alvast dat leer je dan al: het is zeker kwestie van mensen rondom je te verzamelen die dezelfde waarden en passies delen, en vooral met dezelfde mentaliteit om tegenstroom te durven varen, als het er op aankomt. Mocht mijn grootvader vandaag weer plots opduiken, en gaan boogschieten, dan ben ik er alvast van overtuigd dat hij van zijn stoel valt. Er is veel veranderd op die 25 jaar, en meer in de verkeerde dan de goeie richting. Aan ons om daarin dus verder onze koers te varen. Dat we daarbij al es tegenwind zullen vangen, dat zal ons niet tegenhouden…
Benieuwd wie straks dus het voorbeeld van die visie van ons dient uit te dragen, gelet dat inderdaad ook een rol is die toebedeeld wordt aan de Koning(in) van de maatschappij. We wensen allen dus succes en U leest er straks ook nog wel van natuurlijk…
Ut vivat, crescat et floreat A.D. ICE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten