Het is iedereen duidelijk: zonder dat we het exact weten, zijn we maar een beperkte tijd op onze aardbol actief. Wat we hier precies doen, dat weet eigenlijk niemand goed. En toch maken we er het beste van, elk op zijn/haar manier.
Velen engageren zich, en zetten inititatieven op poten. Je zou je kunnen afvragen waarom ze dat doen. Passie allicht?
Ik zag afgelopen weekend veel passie. Een minderheid bleek authentiek, maar het is meer dan hoopgevend dat tenminste die minderheid er nog is. Ze steken tenminste nog hun nek uit, en met als logisch gevold at ze per definitie de wind van voren krijgen, want kritiek geven is zo gemakkelijk als je aan de zijlijn staat.
Met onze kleine groep, krijg ik de indruk dat we meer en meer kunnen doen bewegen. Een werk van heel lange adem, dat wel. Maar onderschat de kracht van passie niet. Wij deinzen er namelijk niet voor terug onze bende alleen in de diepte te verbreden, en niet in de breedte. Dat laatste is namelijk iets te gemakkelijk. Ik schreef het al meermaals: reculer pour mieux sauter. Wij hebben al van in de beginne een duidelijk strategisch plan. Dat biedt ons de luxe al regelmatig es tegen de stroomin te varen. Waarom? Omdat ons kompas een goeie weg aangeeft. Je moet al es door de woenstijn om het beloofde land te bereiken. En die tocht door de woenstijn kan zijn tijd nemen. Wij zijn daartoe in elk geval bereid.
Bij leven en welzijn zal U onz frappatsen dus nog een tijd je moeten ondergaan. Maar vergis U niet: onze doelstellingen zijn meer dan nobel. Wie niet akkoord is: die mag dat uiten, maar we gaan meer dan ons best doen om consequent (zonder te verstarren) ons plan stap voor stap uit te voeren.
Hoe meer er ons enthousiasme zullen delen, hoe beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten