De verleiding is zo groot… Mensen nestelen zich in een positie en of gewoontes. En voelen zich daar veilig. De zogenaamde comfortzone. Het is dan ook voor de meeste mensen enorm moeilijk (om zelfs niet te zeggen onmogelijk) daar uit te treden. Waarom? Dat veroorzaakt stress. Zo gaat dat nu éénmaal. Met alles in het leven. Met een grote bocht om een probleem heen lopen, dat verkiest een overdonderende meerderheid.
Die mensen hebben dan ook meer dan een neiging om elk flard van element dat hun positie in die comfortzone (al is het van ver) bevestigt, meteen aan te grijpen om die stellingname te blijven verdedigen. Er mogen nog 100x zoveel feiten zijn die hen tegenspreken, die ene die ze gelijke geeft (de uitzondering dus), is al voldoende om in die comfortzone te blijven.
Allemaal heel heel menselijk. Dus mij ga je nooit een steen zien gooien naar die mensen. Ik ga wel hun gedrag in vraag stellen. Maar vaak zijn ze te lang in die zone blijven zitten om er überhaupt nog uit te 
stappen.
Wat mij de laatste weken is opgevallen: er zijn merkelijk meer mensen die uit die comfortzone willen stappen, maar niet weten hoe, of nog meer: niet durven. En dat is een verrassing voor mij. Meer nog: het geeft me zelfs nog meer energie de ingeslage weg verder te bewandelen. Er is hoop, en meer dan dat zelfs.
Een oproep dus: zet die ego’s aan de kant. En help de komende jaren iets moois in stand houden. Alle krachten zullen nodig zijn, wees gerust. Er is trouwens niks krachtigers en nobelers dan toegeven dat je fout bent: dan pas toon je ook welke grote meneer je bent. Je kan je niet voorstellen welke impact zoiets geeft. Tot je het doet. Ik sta op de eerste rij om dat zowel te bevestigen (want ik deed dat zelf al regelmatig), maar zeker ook om het te ondersteunen.
De hand staat uitgestoken: wie grijpt ze..?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten