Er zijn zo van die weken dat niet alles loopt zoals je plant. Net integendeel. Dat is daarom niet negatief en/of pejoratief bedoeld. Het is gewoon anders. Mijn devies is immer geweest: “If you fail to plan, you plan to fail”. Niets is minder waar. Maar dat is natuurlijk puur zakelijk bekeken. Op menselijk vlak gelden dergelijke uitspraken en wetmatigheden natuurlijk niet, of toch met een heel andere dimensie. Wat valt er te plannen, en meer nog: wat valt er te falen? Weinig tot niets eigenlijk: you go with the flow, zeggen ze dan in het engels. Alleen moet je dat ook kunnen natuurlijk, zoiets zit al of niet in je aard.
Na een week waar ik zowat alle hoeken van mijn hersenpan heb gezien en opgezocht bv, nam ik me voor een weekend de knop om te draaien, en inderdaad mee te gaan met de waan van de dag. Maar mijn zondagavond eindigde zoals de zaterdagmorgen begon. I did not fail to plan, maar het plan ging gewoon niet door. Waarom? Bwa, me dunk de onverschilligheid van mensen met een heel beperkt EQ. Hoewel, dat is dan meteen het eerste pleonasme hier. Een beperkt EQ kan tot niets anders leiden dan onverschilligheid, en egoïsme. En dat is ‘an sich’ eigenlijke geen verwijt. Perceptie is realiteit. Ofte, in mensentaal: elk ziet de wereld door zijn eigen bril, en het is maar weinigen gegeven die wereld te zien door de bril van een ander en zich daar daadwerkelijk ook in in te leven. Dat is nu net emotionele intelligentie. Veel belangrijker dan een hoog IQ. Maar heel zelden zie je beiden in hoge mate in een individu. Wat ik al enkele jaren kon vaststellen: als die beide verenigd zijn, dan zijn die een verdomd zware last om dragen. En toch kan je er weer uit bijleren, als je het maar zelf wil natuurlijk. Running the extra mile, pleegt dat dan al es te heten. Contradictorisch: het zijn altijd dezelfde die tot die conclusie moeten komen, en tevens alweer een versnelling bij te steken. Het alternatief is namelijk onverschilligheid, wat uiteindelijk het toppunt van egoïsme is.
Ik had misschien ook nog filosofie kunnen studeren, in mijn vrije tijd. 
Het lijkt me duidelijk dat je beter wat egoïsme strooit op je dagelijkse maaltijd, anders ben je per definitie het voorwerp van parasieten. Er wordt dus op je geteerd, en voorwaar, zelfs dat soupeert een pak energie op. Maar tot wat dat energieverlies leidt, is me geheel onduidelijk. M.a.w. en slotconclusie van dit beperkt traktaat: ik liet me nu al enkele keren vangen, of noem het een ezel die zich meermaals aan dezelfde steen stoot. Welaan: finito.
* * *
Sportief valt er weinig en ook weer veel te vertellen. Weinig wat mezelf betreft, want ik zat een gans weekend aan mijn buro. Sportief kan ik dus maar getuigen over wat elders gebeurde. Laat het ons dan ook houden op de belangrijkste gebeurtenis van dit weekend: de Keizerschieting bij onze vrienden in Frankrijk. Ik ben dan ook verheugd te mogen zien dat een goeie vriend, en tevens bezieler van de sport zelf, het heeft gehaald, m.n. Marc RUBBEN. Ik hoop ‘m nog in de voetsporen te kunnen treden…
Fantastische prestatie, en zal zeker ook vele van zijn vrienden blij gemaakt hebben, hier alvast al niet in het minst de immer aimabele Jean. Hij mag zich opmaken voor de organisatie van de Tir de l’Empéreur volgend jaar in Flêtre! Encore nos félicitations, Marc!
Trouwens: wat zou er mooier zijn om ook een Europese Keizer te schieten? Misschien iets voor de federaties om es over na te denken. Dat zou nog een extra dimensie kunnen geven aan het E.K. …
Het wordt op woensdag 3 juli een fantastisch feest voor Marc: in het jubilaris jaar nog es een Keizerstitel erbij. Mooi, en ik zou zeggen: allen daarheen! Zie ook deze link op Facebook.
Geniet van deze zonnige maandag, of toch zij die het kunnen… 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten