Als voorspeld, een eerder sombere dag gisteren, dus hadden wij al meteen ingepland om es een familie-uitstap te plannen, en dat naar de de streek van zowel mijn hart als mijn roots: Roeselare. Metten ook es in alle ru
st naar de begraafplaatsen van mijn vader en grootvader trekken. Intussen is de schijnheilige show gaan liggen, en kan ik in alle rust nog es een groet gaan brengen. Dat is in een de eerste plaats voor onze kids. Zo zien ze es uit welke klei papa is opgetrokken, en zullen ze ‘m beter en beter begrijpen, die gekke vader van hun… 
Geen enkele van mijn kids heeft hun grootvader Jacky gekend, maar ze kennen ‘m eigenlijk beter dan ze denken, en dat is namelijk indirect door hoe hun vader in mekaar steekt. Ze hadden een briefje/tekening gemaakt om achter te laten. En bleven uiteraard veel vragen stellen. Even dichter bij het centrum bevindt zich dan het fantastisch mooie ‘oude’ kerkhof, met nog majestueuze graven van roemrijke families, maar ook iconen als Albrecht Rodenbach bv. Grootvader Michel, die ook zijn kleinzoon leerde boogschieten 
rust al enkele jaren ginder, samen met oma en ‘klein Johny’tje’… In die tijd was kindersterfte veel minder onder controle dan nu… Veel graven ook van de strijders van o.a. de Eerste W.O. daar. Dat doet hun wel iets, en dat merk ja dan weer aan de vragen de ze stellen…
Om die familiegeschiedenis nog veel beter te begrijpen, trokken we nog es naar de industriële site waar onze Bakkerij zich momenteel (weliswaar niet meer in productie) bevindt. Man, was dat een heelijke ervaring. Ik werd 20 jaar en meer in de tijd teruggekatapulteerd, en toch leek het 
alsof het gisteren was dat ik er uren sleet in de hitte, hard werkend en genietend van die drukte toen. Ook de kids trokken grote ogen… En begrepen nog beter waar hun papa, grootvader en overgrootvader vandaan komen… Hun overgrootvader begon een pad te effenen voor zijn 6 kinderen, al in 1937… Dat is dus al een pak ervaring en levenswijsheid die is gedeeld. En het is onze taak die verder door te geven. Het verdorie onze plicht! Want het was een bewonderenswaardig voorbeeld. Zowel van overgrootvader Michel als hun grootvader Jacky, en die plicht rust nu evenzeer op mijn schouders. En die zal ik geenszins beschamen. Het werd dus een dagje gekleurd met nostalgie, maar dan niet in haar treurige vorm, maar echt wel in een sfeer van fierheid. Terecht!
* * *
Bon, over traditie gesproken: straks krijgen we nog es een heerlijk herfstdagje voorgeschoteld, en als lid in Ghyvelde, trek ik uiteraard, met de traditie in de hand, de grens over voor een sportieve en amusante dag. Ik weet dat nu al… Marc & zijn équipe en zovelen in Frans-Vlaanderen belichamen nog waar de traditionele boogsport ECHT voor staat, dus ik laat dat niet liggen!
Moge U ook genieten van Uw zondag!
* * *
Enne, voor de deelnemers van onze maandagvond-sessies: deze staat al klaar voor de eervolle winnaar van de strijd om de Sire-titel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten