Als we de weervrouwen en –mannen mogen geloven, dan liggen nog enkele relatief mooi dagen in ‘t verschiet, maar ze raken stilaan op… Een avond om naar uit te zien, zeker in de vakantieperiode, is de maandagavond. Op amper een kwartiertje staan we aan het Bloso-domein van Sint-Joris Nieuwpoort, en de kinderen halen er telkens hun hart op met sport allerh
ande. Er zijn daar ook vaak jeugdbewegingen, en naast tennis, krijgt Henri dan al es de kans mee te spelen met de hockey-ploeg. Weliswaar als kleine dreumes tussen al dat groot geweld, maar toch staat ie zijn mannetje. Deze keer mocht ie dat doen met Tom, tegen mama en Julie. En ze wonnen… 
En deugd hebben ze daar wel van: het was al voorbij de klok van 10u deze morgen eer ze opstonden. We zullen de komende dagen zo stilaan de klok weer wat meer moeten afstemmen op de schooluren, want die nieuwe start nadert zienderogen.
Papa zijn klok, die is compleet naar de vaantjes. Meer dan 13u geleden zat ik al weer achter mijn buro. Ik zou es een cursus slapen moeten vinden, die enig effect ressorteert. Tips altijd welkom. Tot meer dan een uurke of 3 kom ik niet. En dat betekent tegenwoordig dat je al meer dan 3u zit te wachten eer je de ochtendzon ziet verschijnen. De dagen korten snel…
Mama diende nog haar individuele punten te schieten, en deed dat aardig: 10 punten. Nu goed, ze had trouwe supporters mee natuurlijk 
Juf Julie trok even WIm zijn bril aan, en hielp de punten opschrijven. Henri moest vaststellen dat ie n
og veeeeeel boterhammen moet eten eer ie dit alleen zal kunnen
U slaapt toch ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten