Zoals eerder al geschreven, trapten wij ons zomertornooi af dit weekend, met de 1ste 4 teams die de spreekwoordelijke handschoen opnamen. Zoals jullie ook al gewoon zijn: na elke tornooidag kunnen jullie quasi onmiddellijk live en online volgen hoe de teams sportief strijden voor een glimlach: zowel die op hun eigen gezicht, maar tevens ook voor de organisatie die we op die manier in de kijker willen zetten, en meer nog: ook actief steunen, m.n. de Cliniclowns. Zij toveren een glimlach op de gezichten van kinderen die in ziekenhuizen vertoeven. Wie kinderen heeft, weet wat een glimlach doet. Laat staan wat dat betekent als voor (vaak heel) zieke kinderen. Wij zetten ons daar graag belangeloos voor in. Wij, dat is een gans team aan medewerkers die zorgen dat het tornooi, al zeg ik het nu zelf, vlekkeloos verliep. Het is altijd een beetje spannend, die eerste dag, zeker als je een nieuwe formule lanceert. Bon: houden zo dus.
Heerlijk eigenlijk: wij doen lekker onze zin, lopen niemand voor de voeten, en bieden sportief amusement voor een prikje. Ter vergelijking:
- je wagen parkeren op de parking van Plopsaland kost al 7 EUR…
- een dagje Bellewaerde kost per volwassen persoon al 30 EUR
- Eén luttel partijtje bowling bv, kost al snel 5 EUR per persoon
- Wil ik nog even doorgaan, of geeft U zelf nog enkele voorbeelden?
… en nergens moet je nadien terug naar de kassa om je ‘opbrengst’ te gaan halen. Dat zou zo stilaan es mogen doordringen tot velen. Boogschieten is een volkssport, met een heel rijke traditie en een fantastische geschiedenis. En die dreigt ten onder te gaan… En waarom: vult U zelf maar in. Alleen weet ik alvast 2 redenen: vaak staat niet de schutter centraal, maar worden andere belangen gediend, en tweedens: die rijke traditie(s) geraken vergeten of in onbruik, de geschiedenis is niet of nauwelijks gekend. Aan de schutters zelf, en de diverse verenigingen om te zorgen dat het tij keert. Begin bij uzelf: lijkt me een eerbaar uitgangspunt… 
* * *
Na de tornooi-ochtend, en de opkuis nadien, trok ik huiswaarts, alwaar 
ik mijn aan mijn bureau kon nestelen. Onze buurman, die nam ook initiatief: namelijk actuele kunst promoten (zie www.pakgistel.be). Gelet de belangstelling, droegen ook wij een steentje bij 
(praktisch dan), door de bezoekers parking aan te bieden, gelet er hier in de straat nauwelijks plaats is om te parkeren, zonder in een berm te sukkelen… 
Al snel stonden hier zeker een kleine 30 auto’s geparkeerd… Intussen konden de kids en mama ook even gaan proeven van die actuele kunst. Mooi georganiseerd, al is dat natuurlijk voor de kids niet meteen de uitgelezen keuze. Maar goed: zo proeven daar ook 
es van. In de namiddag hadden ze mogen ‘proeven’ van het boerderijwerk: deze keer stond de opkuis van het geitenparkje op het programma…
En ‘s avonds? Wel ja: allemaal samen in het grote bed nog wat TV kijken… wat moet je meer?
* * *
Zondagochtend tijd voor wat sport voor papa: de afkamping van het tornooi van de Gouden Schoen in Izegem. 40ste editie. We deden het niet slecht, maar beter kan altijd. ‘t Was al beter dan vorig jaar bv, dat is ook al iets. Izegem wint zelf toch altijd, 
laat ik mij vertellen… Maar dat houdt ons niet tegen. Het weer zag er niet uit ‘s morgens, maar toch viel het nog aardig mee voor ons: lichte regen, alleen vrij veel wind. Gelet dat slechte weer, vulde ik de poezen hun maaltijd maar binnen. Louise zou het in elk geval zo gewild hebben. Straks krijgt ze dan een brief te lezen, en met al zo’n muizenissen zit ze dan wel op kamp. Alle taakjes die zij normaal doet, moet Julie nu doen. En ze doet dat voortreffelijk mocht ik vanmorgen vaststellen. Ik kon er mij niet te veel mee bezig houden, gelet andere taken moesten 
afgewerkt zijn, maar het liep aangenaam snel!
De peletons achter ons, hadden minder geluk, want die hadden al met steviger buien te maken… Het zullen dus Gouden Laarzen geworden zijn…
Enfin, een beetje ontspanning op zondagochtend is altijd prettig, en zeker ‘s 
morgens in de vroegte. Niet iedereen zal akkoord zijn, maar ik ben nu éénmaal een ochtendmens… Op de terugweg passeerde ik oma hondje nog, dus kon ik een heerlijke kop koffie binnenspelen. En waarom oma hondje? Beelden zeggen alles hé…
Thuisgekomen, bleek de poes zich inmiddels in mijn bezoekerszetel te 
hebben geïnstalleerd… Bon, al wat ze gehad heeft, is prima zeker? Louise zal het weer prachtig vinden dat te lezen…
En het slechte weer? Dat bleek onder een blazende westenwind sneller weg te waaien dan eerder gemeld. Altijd sneller opklaringen vanaf de kust, nietwaar? En meer nog: het werd zelfs een stralende namiddag nog!
* * *
30ste Grote Prijs Tillegem dan maar… vlakbij, en in het rustige bos v
an Tillegem… nabij het Kasteel aldaar. Eerst nog wat wolken, maar al snel klaarde dat helemaal uit, en hadden we beter nog een short aangetrokken. Wat een contrast met de ochtend!
Sterke Tom kampte voor wat ie waard was, en zette A.D. ICE mee op het bord. Niet voldoende om te winnen, maar minstens verdienstelijk. Zoveel stonden er al niet op dat bord, hé?
Nooit overdreven veel schutters daar, en dat terwijl de stand één van de schoonste is die ik weet staan dichtbij. En dan nog zo’n heerlijke open wip… Er staat er maar éne, en dat is allicht het grootste nadeel. Voor de rest is de infrastructuur er tip-top in orde, alles netjes en proper onderhouden… Een voorbeeld voor veel plaatsen.
De prijsuitreiking werd verzorgd door eerste gedeputeerde Dirk De fauw, hier samen met Hoofdman Iwan Vandewalle poserend. Straks wellicht de nieuwe Burgervader van de Bruggelingen?
Het mooie weer liet opa en oma de oldtimer bovenhalen, en de zon tot in de cabine van de auto te laten schijnen. Dan zijn de kids er altijd als de kippen bij. Je hoeft het geen 2 keer te vragen… En zelfs mama waagde zich deze keer aan een eerste ritje 
ermee. Jaja: servo? Hydraulische remmen? Dat was er toen nog niet, dus autorijden was een stuk zwaarder ‘werk’…
En de namiddag werd helemaal afgewerkt met een bezoekje aan een speeltuin, waar oma en opa nog op wat lekkers trakteerden. Ook daar zeiden ze niet nee tegen…
De heren bleven kalm onder de wip: Wim schoot 1 surprise, Tom schoot er 2, en ICE D 1 surprise en een Top… Maar ‘t was een mooie namiddag, en we waren buiten… Ideaal voor een zondag, en zeker om het laatste weekje vakantie in te zetten voor de kinderen… Nu alleen nog wachten tot Louise terug thuis is. Dan zijn we weer compleet…
U telt er toch ook eentje te weinig, niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten