Er bestaan schijnbaar verschillende theorieën over waarom slaap precies bestaat. Nog veel meer over de gevolgen van het gebrek daaraan. Wat in elk geval vast staat is dat ik het veel te weinig doe. En als ik even terug ga in de tijd, dan kom ik ergens op 1998 uit, waar je een grafiekje zou kunnen beginnen tekenen waarbij het aantal uren slaap omgekeerd evenredig zakt met het ouder worden. Ik begin zo stilaan aan het nulpunt te geraken.
Er dringen zich dus 2 oplossingen op:
- ofwel pogen onze planeet iets minder snel om haar as te doen draaien, en alzo dus langere dagen te genereren
- via zelfdiscipline opnieuw leren slapen…
Dat eerste lijkt me, gegeven de leeftijd van pakweg ons melkwegstelsel, geen optie te zijn, dus is er eigenlijk maar 1 keuze.
Misschien kan ik pogen brulkikkers te tellen vanavond? 
Niet mezelf dan, want dan ben ik natuurlijk rondjes aan het draaien… Meester Geert had de kinderen al één en ander geleerd over kikkers. Dus zijn die kleine mannen al een deel van het werk gaan doen voor papa vandaag: m.n. dikkopjes vangen. ‘t Is nu aan mij om ze te tellen. Trouwens, die paar die straks als pedagogisch materiaal moeten gaan dienen op school: hoeveel decibel minder zou dat vannacht betekenen..?
Ik zou het best niet pogen becijferen, of ik zal allicht weer op een verkeerd been vertrokken zijn…
Teksten vol dubbele bodems: zo val je van de ene put in de andere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten