Onze kleine gastjes namen voor het eerst deel aan het Nationaal Jeugdcriterium, en deden het daar bijlange niet slecht. Alleen papa mispakte zich lelijk. Wat is er erger dan het voorbeeld te moeten geven, en het niet te doen?
Ik zal maar een voorbeeld nemen aan mijn kinderen in plaats van omgekeerd. Zielig. Al moet ik het zelf zeggen.
Louise schoot op haar tien 1 kalle, en Julie haalde ook 2 punten, door een dubbele vogel neer te halen.
De rest haalde papa figuurlijk neer. Er moeten andere kanalen gezocht worden om slaaptekort en stress in goeie banen te leiden. 
Maar goed, woorden zijn zwak, het zullen de daden zijn die kunnen tonen dat wijsheid bestaat. Je TE veel voor iets willen inzetten, werkt averechts op den duur, zoveel is inmiddels duidelijk. Ik trek het me allemaal iets te veel aan, en een Ommgang van Keizer Karel o.m. hoorde daar zeker al niet bij thuis. Weeral een lesje geleerd.
Nu, er is natuurlijk altijd hoop: Rome werd niet op één dag gebouwd, en dus ook niet op één dag afgebroken… Aan mezelf dus om dat te tonen en meer nog: te bewijzen.
Wat die kinderen betreft: ook zijn wie ze zijn door o.m. diezelfde passie van hun vader. En daar ben ik dus wel fier op. Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten