De dagen zijn helaas te kort. Maandag laatst kon onze bende nog wat tra
inen in Nieuwpoort en dat kon ik nog net halen. Er was vrij veel wind, wat ook verrassende resultaten leverde: ik zag de wippen nog nooit zo snel leeg per rond als maandagavond.
Door de kracht van mijn eigen boog, gecombineerd met de treklengte ondervond ik daar slechts een beetje hinder van, maar je zag duidelijk dat die waai voor velen van de goeie kant kwam, so to speak… 
Zo is het ook voor allen es plezant. Hoewel: als je niet stille kan staan op de grond, dan mag je boog nog zo krachtig zijn, je kan toch niet op je punt blijven. Soit. Het weze zo.
Hoewel ik dinsdag amper een minuut kon ademhalen om alles rond te krijgen, had ik me eerder al geëngageerd om deel te nemen aan Schaal De Spot. Mijn eerste deelname, waar ik met Tom al te laat arriveerde. Op zich niet zo erg, gelet wij pas als 2de team aantraden. Leuk wel, dit soort tornooien. Dat mogen ze gerust meer en meer doen. En hoe later op de avond, hoe beter. Dan kan je er tenminste nog geraken.
Het weer was merkelijk beter dinsdag, maar we konden enkel vaststellen dat een te sterk Veurne ons aftroefde. Hun team schoot met de grootste regelmaat, zoveel is duidelijk. Ik vond het persoonlijk geen evidente wippen om op te schieten. Telkens ik wat te ve
r achteruit kwam, had ik het vlaggen. Wip passen was niet zo moeilijk, maar die blokken er af, dat was wat anders.
Het moeilijkste bleek nog de rekenoefening achteraf, hoewel snel duidelijk was dat wij het onderspit hadden moeten delven. Dus dat bleef maar een detail. De 1ste 15 rondes kon ik nog tevreden zijn, maar voor de 2de helft beet ik mijn tanden stuk op die verrekte onderlat… Amper 2 blokken nog bij op 15 rondes. Dat is te mager. En zeggen dat we nog 1 punt voor stonden aan de helft…
Veel meer kan ik dus helaas niet kwijt over de voorbije dagen. Woensdag ontbrak het me aan tijd om de ledenschieting in Torhout nog te halen, en vandaag had ik het ook al vlaggen. Enfin, ze kunnen maar content zijn. Allemaal punten waar een ander kan naar schieten, niet? 
Ik zag vooral door mijn raam van kantoor en auto dat het stilaan mooi weer wordt. Zo net boven die rand van dat computerscherm, weet je wel?
Jammer, ik zou wel wat ontspanning via het opspannen kunnen gebruiken, en zeker met zo’n weertje… Het weze zo. Morgenochtend zijn we ook weer al vroeg de baan op. Hopelijk brengt de avond, en het verlengde weekend ook de verdiende rust… Net nu het plezant zou moeten worden, zijn de dagen te kort. Maar goed, that’s life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten