OK, toegegeven, het wordt straks, als al de blaadjes tegen een kleine 120km/h zijn weggewaaid, weer allemaal beter met de nieuwe iPhone 5S. Beter: ja, want wij vertellen graag verhalen, maar dan vooral met beelden. Dé kracht van sociale media vandaag zit ‘m namelijk in die beelden (foto’s, video’s). Je hoeft alleen maar enkele businessaccounts van Facebook en Twitter na te gaan, en je posts analyseren op impact/succes bij je doelpubliek, maar vooral ook welke posts traffiek genereren naar pakweg je website waar je je producten en diensten aanbiedt. Facebook blijft de onbetwiste 1, maar wordt nu al gevoldg dichtbij door Pinterest. Al de rest, rommelt maar in de marge.
Maar goed, daar wou ik het niet over hebben. Wel een grote
inleiding en omweg om het over dat laatste te hebben: rommelen in de marge. Het woord marginaliteit is ervan afgeleid. En stilaan krijgt een volksport als boogschieten op staande wip, ook zo’n splijtzwam voor de voeten. Krijgen is eigenlijk een understatement. Het ligt er al, jaren zelfs, en het wordt helaas niet opgeruimd. Ik begrijp dat niet. Ieder orgaan analyseert, stelt hetzelfde vast, maar actie..? Nee, geen dus, met als gevolg: het verergert alleen maar. Waarom dat zo is, heeft ook, net als het actuele debat, te maken met een democratisch deficit. Er is geen tot nauwelijks nog een sociale mix. Eigenlijk zelfs bijna de omgekeerde wereld. Het publieke platform is verlaten, achtergelaten, door de mensen die WEL visie kunnen geven. En zij die er nog zijn, verminderen jaar na jaar, omdat ook voor hen geldt dat je niet eeuwig vecht tegen de bierkaai. Je houdt zeker enige tijd vol, zeker als het een passie betreft. Maar voor iedereen zijn er grenzen. Wie vandaag in federaties verantwoordelijkheid draagt, heeft dus boter op zijn/haar hoofd, want ook schuldig verzuim is, zoals geschreven, een basis van schuld. Je hoofd afwenden, en denken dat zonder te innoveren, het tij vanzelf zal keren (heb ik letterlijk zo mogen horen deze week) is het als het licht van de zon ontkennen.
Er is een waals politicus geweest, intussen gestorven, maar iedereen kent ‘m wel, die ooit zei: het begrotingstekort is er vanzelf gekomen, het zal ook vanzelf weer verdwijnen. Dat liet geen kat onberoerd. Maar als zoiets over onze favoriete volkssport wordt gezegd, dan kijkt niemand daarvan op. Neen, integendeel: alle beste stuurlui staan aan wal, en zij die op de schepen zitten, zijn 90% van het slag dat evengoed aan diezelfde wal had kunnen staan…
Wanneer recht iemand zijn rug es..?
Vraag van De Internethooligan. Kwestie van misverstanden te vermijden… 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten