Alweer een heuglijke dag ‘vandaag’. Terwijl ik dit schrijf, liggen mijn 3 schatten eindelijk weer in hun eigen ‘nestje’. Ze hebben een ronduit mooie en zelfs avontuurlijke reis achter de rug in 
het prachtige departement du Drôme. Zelf kon ik niet mee, althans niet op het tijdstip dat ze verkozen te vertrekken. Het plan om dan nadien nog een bedrijfsbezoek bij klanten te combineren met een doorsteekje naar ginder, was wellicht iets van het goede teveel. Nooit gedacht dat ik die periode zo lang zou vinden. Hoewel ik meestal gefocust bezig ben, verras ik me toch dat klaarblijkelijk mijn brein is afgesteld op een mix van concentratie en familiaal ‘lawaai’… 
All’s well that ends well, zeggen ze dan. Blij dat ze terug zijn, en straks, als de zon komt piepen, mogen we ons weer opmaken voor een feestelijke vrijdag: Julie wordt er 9 vandaag. De tijd vliegt. Veel te snel als je het mij vraagt.
De avonden, die vorderden snel, gelet ik me dan toch even op het sporten toeleg. Heel tevreden daarover trouwens, want al een ganse week in aangenaam weer, en mijn vormpeil blift stijgend. Maandag was dat Nieuwpoort, dinsdag Eernegem waar we tevens nog op een BBQ werden getrakteerd. Handig, voor een man alleen thuis…
Woensdag 
even naar Middelkerke getrokken voor de KNBBW Bondschieting. Mijn eerste dit jaar, want eerder lukte het nog niet. Geen al te best weertje trouwens, aardig veel wind, die het kouder deed aanvoelen dan het werkelijk was. Ondanks de dik 90 schutters op 1 wip, vlotte het aardig, dus bleef ik mijn kans wagen om een bondsprijs binnen te halen. Helaas bleef het bij 2 rake treffers, telkens tussen de 2 bondsprijzen in. Dat is op zich niet slecht, maar daarvoor was ik natuurlijk niet tot ginder geweest…
Voor de rest kon ik mijn ogen en oren weer goed de kost geven. En ik heb genoten. Zoals ik eerder al schreef: boeiend om te observeren, en ik heb weer bijgeleerd ook. Ronduit grappige taferelen zelfs. Velen gezien ook die in hun eigen wereldje gevangen zitten, keeping up appearances. Boeiend om dat in alle vrijheid te kunnen gadeslaan. En ik geniet elke dag meer van mijn vrijheid, als ik die vogeltjes zich in hun kleine hokjes zie wentelen… 
Voor de gevorderde lezer: dat laatste gaat over Plato en zijn grot. Zelfs al zou je velen de weg tonen uit de grot, zodat ze de werkelijkheid kenne, dan nog zouden die terugkeren naar hun wereld van illusies. Met een nietszeggend modewoord: hun comfortzone. Je ziet er onechte ‘vriendschappen’, pogingen ook om hielen te likken, en ga zo maar door. Als je het even vanop wat afstand bekijkt, en je staat buiten de grot, dan is dat dus best grappig. Je kan je je dus voorstellen met welk plezier ik de namiddag beleefde. Ik had me trouwens niet eens voorgenomen de schieting uit te doen, maar net omdat ik genoot, vloog de tijd voorbij, en werd ik met het uur ook wijzer. Onderwijl is dit trouwens mijn 508ste verslagje. Wie ze allemaal zou gelezen hebben, zal in elk geval kunnen vaststellen dat: 1 mijn inzichten gestaag groeien, maar vooral 2. dat ik alleen maar consequent ben. Los van de windrichting. In die voorbije jaren heb ik al velen hun kap weten draaien met de wind. Horendol moet je er finaal van worden. Het moet finaal best lastig zijn zo, maar daar hoef ik me gelukkig niks van aan te trekken.
Vrijheid. Ik geniet ervan met teugen!
Bon, even vooruitblikkend: er staat ons gelukkig weer een prachtig weekend voor de deur: zowel klimatologisch als sportief-recreatief, met als sluitstuk van het weekend ons feest op zondag. Alweer: dat wordt genieten van onze vrijheid…
Maar nu eerst wat belangrijk is: en dat is onze jarige meid! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten